Hoofdstuk 23

243 19 4
                                    

Langzaam word ik wakker. Ik merk meteen dat ik in een rare houding lig. Ik kijk omhoog. Als ik aan het donker ben gewend zie ik dat mijn handen zijn geboeid en vast zitten aan een paal. Ik zucht. Hoelang zal ik moeten wachten? Na een lange tijd wachten gaat er een deur open. Ik open meteen mijn mond om wat te zeggen, maar de vriend van Thijs is me voor. 'Beloof je om mee te werken? Als je meewerkt, beloof ik dat je straf niet zo erg is. Als je niet meewerkt, beloof ik je dat je de rest van je leven in een rolstoel doorbrengt,' zegt hij dreigend. Ik slik moeizaam. Er zit niks anders op. 'Ik beloof mee te werken,' zeg ik met enige tegenzin. 'Ik wil wel weten hoe je heet,' zeg ik. Ik weet zijn naam geeneens. De vriend van Thijs kijkt me nijdig aan. 'Ik heet Ramon,' zegt hij. Die naam had ik niet bij hem verwacht. Ramon loopt naar me toe en ik hou mijn handen beschermend voor mijn hoofd en duik in elkaar. 'Ik doe je niks meer, hoor," zegt Ramon spottend. Ik ga weer rechtop zitten. Ramon maakt mijn handboeien los en hij trekt me overeind. 'Waar gaan we heen?' vraag ik. 'Geen vragen stellen,' snauwt Ramon. Ik zwijg. Ramon duwt me het kamertje uit en even later staan we buiten. Ramon duwt me in het busje, dit keer voorin. Ramon komt naast me zitten en slaat de autodeur dicht. Hij begint te rijden. Ik kijk opzij naar Ramon. Zijn wenkbrauwen staan gefronsd en hij lijkt ergens over na te denken. Ramon lijkt te merken dat ik naar hem kijk, want hij opzij en kijkt me vragend aan. Ik schud mijn hoofd en wend mijn blik af. Ramon kijkt me nog even doordringend aan maar wend dan ook zijn blik af.

We zijn al heel lang aan het rijden. Ik begin me nu echt af te vragen waar we heen gaan. Er komt een gebouw in zicht. Ramon gaat zachter rijden en even later stoppen we voor het gebouw. Ramon stapt uit en houdt het portier voor me open. Ik stap uit de auto en Ramon slaat het portier weer dicht. Ramon pakt me bij mijn arm vast. Ik wil mijn arm losrukken maar Ramon houdt mijn arm stevig vast. Hij trekt me mee naar het gebouw. Hij duwt de deur open en duwt me naar binnen. We lopen naar een kamertje en Ramon opent de deur zonder kloppen. En dan zie ik hem zitten...

Oeehh, wie denken jullie dat er zitten?? En OMG, ik hou van jullie, mijn verhaal is fking 1000 keer bekeken!!!! Echt dankjedankjedankje!! Blijf voten/commenten

AngstWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu