Angst

Hoofdstuk 14

Bang loop ik naar de gang. Ik kan niks meer zien door het glas van het raam. Ik aarzel als ik vlak voor de deur sta. Dan besluit ik toch de deur open te doen, ik kan niet altijd bang blijven om de deur te openen. Ik pak de deurklink vast en open de deur op een kiertje. Mijn mond valt open. Het is de vrouw van de juwelier.. Haar ogen staan verdrietig. 'Kan ik binnenkomen? Ik wil met je praten,' zegt de vrouw. Ik knik, en ik open de deur verder. De vrouw stapt naar binnen en we gaan op de bank zitten. 'Ik zal eerst zeggen hoe ik heet. Mijn naam is Evelien.' Ze steekt haar hand uit en ik pak hem vast. 'Ik heet Sascha,' zeg ik zacht. 'Wat kom je hier doen?' 'Ik wil over mijn man praten, en over jou,' zegt Evelien. Evelien gaat zitten en vertelt haar verhaal. Ik ben er met mijn hoofd niet bij. Na 5 minuten is ze eindelijk klaar met vertellen. 'Zou... zou je misschien samen met mij op bezoek gaan naar mijn man?' vraagt Evelien aarzelend. Ik ben een beetje verbaasd door de vraag. 'Ja, tuurlijk,' zeg ik. Evelien glimlacht een beetje opgelucht. We spreken een datum af en even later gaat Evelien eindelijk weg. Verbaasd doe ik de deur achter mij dicht. Wat raar.