Angst

Hoofdstuk 18

Ik kijk recht in de ogen van een jongen. Niet zomaar een jongen, maar een ontzettend leuke, knappe jongen. Blijkbaar ben ik heel erg aan het staren, want de jongen glimlacht verlegen en wendt zijn blik af. Julia kijkt me onderzoekend aan. Ze weet meteen wat er aan de hand is en grijnst. 'Willen jullie je bestelling opnemen?' vraagt de jongen zacht. Julia knikt. '2 warme chocolademelk,' zegt Julia. De jongen neemt de bestelling op en loopt weer weg. Als hij uit het zicht is buigt Julia meteen naar voren. 'Ben je verliefd?' vraagt ze pesterig. Ik herhaal de vraag nog een keer in mijn hoofd. Ben ik echt verliefd? Of vind ik hem alleen maar leuk? Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet niet,' zeg ik. Julia's grijns vervaagt. 'Jammer,' zegt ze. 'Het is best wel een leuke jongen.' Even later komt de jongen weer aangelopen met een dienblad op zijn arm. Hij zet het dienblad op de tafel neer en zet de chocolademelk voor ons neer. Terwijl hij dat doet strijkt hij onopvallend met zijn arm langs mijn arm. Ik word vuurrood. Even later loopt de jongen weer weg. Julia kijkt me weer aan. 'Je lijkt net een vuurtoren,' zegt ze even later grijnzend. 'Wat is er?' Ik vertel haar dat de jongen mijn arm aanraakte, en Julia gilt meteen: 'Hij vindt je leuk, hij vindt je leuk!' 'Ssst!' zeg ik geschrokken. Snel kijk ik of ik de jongen zie, maar hij is nergens te bekennen. Een kwartier later hebben we onze chocolademelk op, en we staan op. 'Ik moet nog even naar de wc,' zegt Julia. 'Ben zo terug.' Julia loopt weg en dan sta ik alleen. Ik loop stilletjes naar binnen en ga dicht bij de wc staan. Dan loopt de jongen langs en ik kan mijn ogen weer niet van hem afhouden. Hij glimlacht naar me. Snel glimlach ik terug. Voordat ik het weet staat de jongen ineens naast me. 'Heey,' zegt hij. 'Hooi,' zeg ik zacht. Hij steekt zijn hand uit en ik pak hem vast. Hij voelt warm aan. 'We hebben nog niet voorgesteld, ik heet Thomas,' zegt hij en hij lacht lief. 'Ik heet Sascha,' zeg ik zacht. 'Hoe?' vraagt Thomas. 'Sascha,' zeg ik nu iets harder en ik schaam me kapot. 'Mooie naam,' zegt Thomas glimlachend. Zijn glimlach vervaagt iets, het lijkt alsof hij ergens over aarzelt. 'Ehh, mag ik je nummer?' vraagt Thomas aarzelend. De vlammen slaan me uit. Thomas wilt mijn nummer! Van de zenuwen ben ik bijna mijn nummer vergeten. Thomas geeft me een pen, en ik schrijf mijn nummer op zijn hand. Dan komt Julia aangelopen. 'Ik ga,' zeg ik glimlachend. 'Doei Sascha,' zegt Thomas met ook een lach op zijn gezicht. Als we buiten zijn zeg ik meteen: 'Wat bleef jij lang weg.' Julia grijnst. 'Ik was al een tijdje klaar, maar ik zag dat jij en die leuke jongen aan het praten waren, dus ik liet jullie even praten. Misschien bloeit er wel iets op tussen jullie.' Julia grijnst nog breder en ik geef haar een duw. 'Lief van je hoor,' zeg ik sarcastisch en dan lopen we weer verder.