Angst

Hoofdstuk 28

'Je blijft liggen!' schreeuwt Tobias die op me zit. 'Waarom luisterde je ons af?' 'Ik was klaar met zwabberen,' zeg ik moeizaam. 'En dan ga je ons afluisteren?' snauwt een vrouw. 'Blijkbaar,' zeg ik. Dat levert me een klap op. 'Nu je toch hebt gehoord wat we met je gaan doen kunnen we het net zo goed nu doen,' zegt Tobias met een gemene grijns op zijn gezicht. Van de schrik hou ik mijn adem in. Tobias staat op en ik voel een heel gewicht van me af gaan. Ik wil overeind krabbelen, maar dan schreeuwen ze allemaal: 'Blijf liggen!' Snel ga ik weer liggen en ik beweeg niet. Dan verdwijnt Tobias en komt hij even later weer terug. Met een pistool. Van schrik houd ik mijn adem in. Tobias loopt op me af met het pistool op me gericht. Ik kijk hem angstig aan. Thomas grijnst. 'Ben je bang?' fluistert hij. Hij speelt nonchalant met het pistool in zijn hand. Ik wend mijn blik af. 'Kijk naar me,' zegt Tobias. Hij loopt naar me toe en pakt ruw mijn kin vast en dwingt me om naar hem te kijken. Ik stribbel tegen, maar het helpt niet. Tobias is te sterk. Uiteindelijk kijk ik hem in zijn ogen. Ik zie alleen maar bloeddorst in zijn ogen. Snel wend ik mijn blik af. 'Dan niet,' gromt Tobias. 'Bereid je maar voor op je laatste minuut.' Tobias grijnst van oor tot oor. Hij richt het pistool op me en laad hem. Ik kijk strak naar het pistool. 'Waarom willen jullie me vermoorden?' vraag ik opeens. Tobias kijkt verstoord op. 'Dat heb je net gehoord,' zegt hij. 'We kunnen je niet gebruiken hier, en je bent vervelend, dus ruimen we je uit de weg.' 'Heeft Joshua je opdracht gegeven om me te vermoorden?' vraag ik. Tobias kijkt me aan. 'Je bent slimmer dan ik dacht,' zegt hij. 'Heeft Joshua je opdracht gegeven om me te vermoorden?' herhaal ik. 'Eerlijk? Ja,' zegt Tobias. Er gaat een golf van woede door me heen, maar ik negeer het. 'Waarom?' vraag ik. 'Hij zei tegen me dat je irritant was,' zegt Tobias. Vol ongeloof kijk ik Tobias aan. 'En daarom wilt hij me dood hebben? Tuurlijk,' zeg ik spottend. Tobias kijkt me strak aan. 'En je weet te veel,' zegt hij. 'Als je naar de politie stapt hangen wij, en dat willen we liever niet.' 'Hoezo "je weet te veel",' zeg ik geirriteerd. 'Nou,' begint Tobias. 'Thijs zit al in de gevangenis, door jou. Als je ontsnapt zie ik jou er wel voor aan dat je naar de politie gaat om Joshua, Ramon en ons aan te geven.' Tobias knijpt zijn ogen tot spleetjes en kijkt me aan. Ik zwijg. Tobias vat het op als een "ja" en snuift. 'Snap je het?' vraagt hij. Ik zeg weer niks en kijk naar de grond. 'Mooi,' zegt Tobias. Dan richt hij zijn pistool weer op me en ik voel de angst weer omhoog komen. Dan voel ik de loop tegen mijn hoofd aan gedrukt. Ik knijp mijn ogen dicht. 'Zeg maar dag tegen je leven,' fluistert Tobias. Ik knijp mijn ogen nog steviger dicht en wacht op het schot. Opeens hoor ik gestommel naast me. Ik open één oog en zie iedereen verbaasd om zich heen kijken om te zoeken waar het geluid vandaan kwam. Tobias maakt gebruik van het moment en hij drukt het pistool weer tegen mijn slaap aan. Dan hoor ik een schreeuw en niet kort daarna een harde knal. Ik verwacht een helse pijn in mijn hoofd, maar dat komt niet. Verbaasd kijk ik om me heen. Tobias zakt in elkaar. Hij klemt zijn handen krampachtig tegen zijn buik aan. Er vormt zich snel een grote, donkere vlek over zijn T-shirt. Bloed. Vol afgrijzen kijk ik er naar. Dan kijk ik om me heen om degene te zoeken wie geschoten heeft. Dan zie ik hem staan. Voordat ik de kans krijg om iets naar hem te roepen wordt ik vast gegrepen en voel ik iets kouds tegen mijn slaap aan. Ik hoef niet lang na te denken om te realiseren dat het een pistool is. 'Leg dat pistool neer!' schreeuwt de man die me vast houdt. 'Anders schiet ik haar kapot!' Snel legt hij het pistool op de grond. Wie? Thomas.

Sorry, beetje raar eind vind ik, maar ik had gewoon zin om het zo te laten gebeuren:)
Yeeeey Thomas is gekomen om Sascha te redden:-D. Wat gaat er verder gebeuren? Kunnen Thomas en Sascha samen ontsnappen? Of gebeurt er iets anders?
Vote/comment/follow?