SEN HEP BENİMDİN

0.16

Bu bölüm Sedat severlere gelsin :)

Multi : Sedat

Tık..tık...tık...
Kapı çalınıyor, derin bir nefes veriyorum. Abim kafasını uzatıyor aralanan kapıdan. Yutkunarak kafamı cama çeviriyorum. Dışarıda ki insanlar ne kadar da mutlu. Gülümser gibi oluyorum, vazgeçiyorum. Ben mutlu muyum ?

Öyle miyim ?

Öyle misin ?

"Ayla ?"

Abimin sesi. Şuana kadar normal gelen bir ses. Şimdi ise nefret hisleri ile kaplı. Neden nefret ediyorum ? Tokat attığı için ? Sevdiğim adam ile birlikte olduğu için ?

"Konuşalım" diyerek yanıma sokuluyor abim. Çekingence. Vururken de öyle miydi ? Koluma dokunuyor hızla kolumu kendime çekiyorum. Hırsla. Ve korku ile. Bu olayı unutucağımı hiç sanmıyorum bile. Ona bakmamaya çalışıyorum. Bakamam da. O da bakamaz. Hangi yüzle ?

"Özürdilerim. Ben... Ben sana asla vurmak istemem ki Ayla."

"Dalgınlık ile oldu de tam olsun." diyorum alayla, sessizliğimi bozarak.

"Ayla..." nefes veriyor. Sabırla. Kafamı ona çeviriyorum, göz göze geliyoruz.

"Sen benim kardeşimsin. Sen benim en değerlimsin. Ben sana neden vurayım ?" diyor sanki bana vurmamış gibi.

"Haklısın. Sen bana neden vurasın ? Bana vuran zaten sen değildin az önce, değil mi abi ?" sesim yavaş yavaş kısılıyor. Kalbimde bir burukluk hissediyorum ve gözlerim dolmak üzere.

"Tamam" diyor abim pes edercesine. "Sen haklıydın. Özürdilerim Ayla. Ben çok üzgünüm..."

Duymazdan geliyorum. Üzgün falan değil. Vicdanına yediremiyor. Ya da üzgün.

"Şöyle yapalım" diyerek dikkatimi ona vermemi sağlıyor.

"Dediğin gibi olsun. Sen birkaç gün Sedat ile kal. Daha sonra beni affedince ben gelir seni alırım. Ne dersin ?" diye soruyor hoşnut bir sesle.

Karar hoşuma gidiyor... Usulca kafa sallıyorum.

"Tamam o zaman. Sen hazırlan ben seni bekliyorum" yine usulca kafa sallıyorum. Odadan çıkınca hızla ayaklanıyorum ve hazırlanmaya başlıyorum.

Küçük bir bavula sığdırıyorum her şeyi.

Mutluyum. En azından şimdilik. Ne onun yüzünü göreceğim ne de abimim...

***

Derin bir nefes veriyorum. Biraz heyecanlıyım... Sedat beni gördüğüne şaşıracak. Belki sevinecek de. Kafamı arkaya çevirip arabada bana bakan abime bakıyorum. Gülümsüyor abim. Belki de ona karşı yumuşadığımı sanıyor. ASLA. Kafamı çeviriyorum ve derin bir nefes verip kapıya vuruyorum. 1...2...3...

Kapı açılıyor. Ev hâlinde bir Sedat ile karşılaşıyorum. Gülümsüyorum. Şaşkın şaşkın bana bakıyor.

"Ayla ?"

"Benim." diyorum ve tebessüm ediyorum. Kendine geliyor, bana sarılacak gibi oluyor. Onu uyarıyorum hemen.

"Abim burada" diye...

Durumu fark ediyor ve kafa sallayarak beni içeri alıyor. Küçük bavulumu görünce sorar gözlerle bana bakıyor.

"Ee bir süreliğine sen de kalabilir miyim ?" diye soruyorum çekingen bir ses tonu ile.