SEN HEP BENİMDİN

0.29

Sakin olmayın çünkü yeni bölüm geldiiii 💛

○ Lütfen şarkıyı açın 🙏

Denis'in dikkatle bakan gözleri benden ayrılıp gelen sese odaklanıyor. Yutkunarak onun baktığı yere bakıyorum. Gözlerim Demir'i görünce tekrar yutkunuyorum. Gözlerim birbirine bakan ikili arasında gidip geliyor sürekli.

"Aynı konu." diye tekrarlıyor Demir..

Denis'in gözlerinde ki öfkeye kayıyor gözlerim. Ateşle kavrulan, yanan bir öfke. O ân korkuyorum ama hemen geçiyor korkum. Bir gerçek geliyor aklıma. 'O haklı değil, sen haklısın Ayla.'

O haklı değil...

Ben haklıyım.

Denis avını yakalamış bir avcı gibi gözlerini kısıyor. Ardından bir adım atıyor. Demir ile arasında ki mesafe bir adımlık azalıyor. Demir'in, Denis'den bir farkı yok. Birbirleri ile yarışan avcı gibiler. İkisinin gözleri de  avının üstünde. Aralarında ki sessizlik bir süre sonra Denis sayesinde bozuluyor.

"Hayırdır abicim, bir derdin mi var ?"

Demir'in kaşları çatılıyor duyduğu cümle karşısında. Bir çocukla konuşmuş hissi veriyor Denis. Demir ellerini arkasında birleştiriyor, bir adım öne çıkıyor.

"Sen kardeşimi öldürdüğünden beri bir derdim var !"

Denis'in aksine Demir sakinliğini koruyamıyor. Denis anlamaz bakışlarını Demir'in üstünde gezdiriyor. Demir, Denis'in bakışlarına daha fazla dayanamıyor.

"Mal gibi bakıp durma lan !Bilmiyormuş gibi davranma." diye bağırıyor.

Denis ile göz göze geliyoruz. Denis'in gözleri ben de. Gözleri gözlerimi esir alırken bir yandan da konuşmaya devam ediyor. "Neyi bilmiyorum kardeşim ? Açık konuş." Sesinin sona doğru sertleşmesine dikkat ediyorum. İçinde biriken sinirin dışa vurmasına az bir vakit kalmış gibi... Göz gözeyken gözün de öfkenin alevlendiğine şahit oluyorum. Tanıdık korku hissi vücüdumu esir alırken zorlukla yutkunmaya çalışıyorum sadece. Gözlerim Demir'e kayacak oluyor. "Hayır..!" diyerek dibimde biten Denis'e bakıyorum. Elini kaldırıyor, korkça eline bakıyor. Daha sonra cesaretini toplamış gibi elini yanağıma yerleştiriyor ve bir süre bekliyor. "Hayır.." diye mırıldanıyor bir kez daha. "Ona bakma. Sadece bana. Bana bak." Gözlerimi ondan çekmiyorum, çekemiyorum. Sonra aramıza bir engel giriyor. Dibimde duran Denis geri çekiliyor. Demir, Denis'in koluna yapışmış bir şekilde bir bana bir Denis'e bakıyor. Kaşlarını çatıyor. Sinirle gözlerini Denis'e çeviriyor. "Hesaplaşacağız !" diye bağırıyor hırsla. Denis gözlerini kolun da ki ele dikiyor.

"Çek lan pis elini."

Demir elini çekip son bir kez Denis'e bakıp gidiyor. Derin bir nefes veriyorum gidişiyle. Denis kafasını bana çeviriyor. Yanıma gelip yüzümü avuçları arasına alıyor. Gözleri yüzümde birşey ararmışcasına hızla gezinirken bir gerçeğin farkına varıyorum. Dile getirmek istemediğim bir gerçek... "İyiyim Denis. İyiyim.." diye mırıldanıyorum. Denis gözlerime bakıyor. Emin olmak istiyor.. Ve sonra geri çekiliyor. Aniden sinirleniyor, bir oraya bir buraya gidip duruyor. Elleri saçlarında, sinirle çekiştiriyor.

"Siktiğimin veleti." diye mırıldanıyor.

Usulca onu izliyorum,sadece.

"Sinirlerimi bozuyor velet" aniden bana dönüyor. "Eğer bir daha onu görürsem yemin ederim gebertirim onu ! Sen de uzak dur."

Cevap vermedim.

Gebertir...

Gebertir.