SEN HEP BENİMDİN

0.28

Hellööö - Güzel bir bölüm bekliyor sizi...

Multi : Sedat 💛 Özleyenler kendini belli etsinn 😁🙏

İnsanlar terk etmeyi seviyorlar mıydı ? Mecbur mu kalıyorlar ? Yükleri ağır mı geliyordu bağzılarına ? Ya da sıkılanlar mı vardı... Gözlerimi kağıttan çekip boş boş bakınıyorum ilk. "İlk Sedat bıraktı beni. Şimdi de abim..." diye mırıldanıyorum kendi kendime. Ağır ağır yutkunuyorum.

"Neden herkes bırakıyor ki beni ?"

Neden herkes bırakıyor ki beni...

Herkesin bırakıp gitmesi ağır geliyor.  Ne kadar alışsan da yine de ağır geliyor... Gözlerim yanıma gelen Denis'e kayıyor. "Ayla.." diye başlıyor söze düz sesi ile. Kafamı iki yana sallıyorum. "Hayır hayır konuşma lütfen" diye mırıldanıyorum. Ayaklanıyorum aniden, "Git lütfen." diyorum yüzüne karşı. Bir süre yüzüme bakıyor, gözlerimin içine. Gitmesini bekliyorum, gitmiyor... Yanından geçip gitmek istiyorum, kolumdan tutuyor. Kafamı ona çeviriyorum. Göz göze geliyoruz.

"Gidemem" diye mırıldanıyor.

"Ben giderim, sen kal." Yeniden gitmeye çalışıyorum. Yine durduruyor beni. Kolumdan çekip bir anda kollarının arasına alıyor beni.. Çekilmiyorum, çekilemiyorum.. Bu ânı bekliyormuş gibi sanki, kalıyorum kollarında. Gözlerim doluyor, daha fazla tutamıyorum içimde. Dudaklarımdan bir hıçkırık sesi çıkıyor ilk. Daha sonra göz yaşlarım birer birer damlıyor gözlerimden. Denis'in omzuna düşüyor gözlerimden akan yaşlar, ıslanıyor orası. Usulca geri çekilmeye çalışıyorum. "Özürdilerim, üstün ıslandı.." Belimde ki eli daha da çok çekiyor beni kendisine. İzin vermiyor çekilip gitmeme. "Şş özürdileme. Asıl ben özürdilerim herşey için.." Bir kez daha hatırlatıyor bana Sedat'ı... Gözlerimi kapatıyorum. Hiç çıkmıyor ki aklımdan... Denis belimde ki elini çekiyor. Belimde ki eli elime gidiyor. Sıkı sıkı tutuyor elimi. Geri çekilip ona bakıyorum, göz göze geliyoruz. "Gel" diyor gözlerime bakarak. Elimi çekiyor usulca. "Hadi.." diyor bir kez daha. Birşey demeden gidiyorum peşinden. Yatağın yanında bırakıyor elimi. Yorganı açıp, yastığı düzeltiyor. Usulca izliyorum onu. Tekrar bana dönüyor, tekrar tutuyor elimi. "Yorgunsun, biraz kendine gel" diyerek yatırıyor beni. Üzerime yorganı örtüp yatağın etrafında dolaşıyor. Yan tarafıma uzanıyor. Kaşlarım çatılıyor o ân. "Ben seninle yatmam, kalk şuradan." diyorum agrasif bir ses ile. Gözlerini kapatıp açıyor ilk. Daha sonra ben daha ne olduğunu anlayamadan kolumdan tutup kendisine çekiyor beni. Yüzüm göğsüne gömülüyor. Geri çekilmeye zamanım bile olmazken o elini belime koyuyor. Eli sıkı sıkı belimi tutuyor. Geri çekilme şansım olmuyor... Burnuma tanıdık kokusu geliyor... Eskinden aldığım koku. Bir o kadar uzaktan, bir o kadar keskin koku... Derin derin soluyorum. Yapabildiğim tek şey bu oluyor...

"Uyu hadi.."

***

Sabah kalktığımda yanımda görmüyorum Denis'i. Gitmiş. Sabah kalkar kalkmaz saate gidiyor gözüm. Geç kalmışım okula... Aceleyle hazırlanıp çıkıyorum evden. Neyseki yetişiyorum geç de olsa.

"Şu kadını biri sustursun Allah aşkına.."

Gülerek Emir'e bakıyorum. "Sen uyumuyor musun ya ?" diye söyleniyorum alayla. "Ne uyuması onun bir kulağı burada hep." diyen Burcu'ya bakıyorum gülerek.

"Kapat lan çeneni" diyerek kafasını kaldırıyor Emir. Burcu gülerek Emir'e bakarken, Emir sinirle onu süzüyordu. "Yalan mı.." diye mırıldanıyor en son Ece. Kaşlarını çatıyor Emir. "Bu amına koyduğumun sınıfının sesinden nasıl uyuyayım lan ben ?" birileri kızdı...