UNUTAMAMAK

BÖLÜM 16

İyi Okumalar
💫💫💫💫💫

  Yavuz ayağa kalkmış dolanıyordu. Bahar Yavuzun yanına gitti.

“ Yavuz bak bir dinle”

“ Bahar neyini dinleyeyim he neyi. Kendi kulağımla duydum ayrılıcam dedin.”

Bahar birşey diyemeden Yavuza baktı. Yavuz dolu gözlerini kaçırdı.

“ Yanında olmama izin ver Yavuz” dedi Bahar aniden.

“ Bana de ayrılmayacağım senden de. Bir çaresini buluruz ben senden ayrılmam de ben senin yanımda olmana izin veririm zaten”

Bahar durdu. Şu an ölmek bile ona daha az acı verirdi.

Yavuz desin diye Baharın gözlerinin içine bakıyordu resmen umutla bekledi bekledi ama

“Üzgünüm Yavuz.”

Yavuz koltuğa attı kendini. Yüzündeki, vücudundaki yaralar ona şu an daha az acı veriyordu. Baharın sözleri hançer gibi delip geçmişti. Başını elleri arasına aldı. Kimseden bir ses çıkmıyordu. Yavuz buğulu mavilerini kaldırıp baktı Bahara.

 “ Dün gece o kadar berbat bir an yaşadım. Belki de sana en ihtiyacım olduğu zaman yıktın beni..” dedi. Baharın gözünden yaş akıp giderken Yavuz gözlerini yere dikti.

  “ O benim kardeşim Yavuz en zor zamanlarda o yanımdaydı.”

  “ Kardeşin için terk ettiğin adam da seni yaşama sebebi olarak gören adamdı.” dedi Yavuz gözlerini yerden almadan.

  “ Ölmek bana daha az acı verirdi.” diye ekledi Yavuz.

Bahar daha fazla konuşmak istemedi. Çünkü haksızdı bunu o da biliyordu. Sehpadan çantasını aldı.

   “ Hoşçakal” dedi Bahar ve koşarak kapıdan çıktı merdivenleri inerken en alt basamağa yıkıldı ve ağlamaya başladı.

Yavuz bakışlarını kapıya getirip ayağa kalktı.

   “ Aaaaah!” diye bağırıp önündeki büyük sehpaya tekme attı. Sehpa ters dönüp yerde dururken Yavuz da koltuğun önüne çöktü. Gözyaşları onu dinlemeden aktı.

 Ateş elindeki poşetler ile eve gelirken merdivende oturmuş ağlayan Baharı görünce yanına gitti.

 “ Bahar noldu.”

Bahar yutkundu ve

 “ Ayrıldık”

 “ Neden?”  dedi Ateş şaşkınca. Bahar başını iki yana salladı.

 “ Ateş dün akşam noldu?” dedi Bahar.

Ateş havaya baktı.

“ Bahar anlatacak çok şey var sen al bu anahtarları benim arabama geç bir cafeye gidelim orda konuşalım ama ben önce Yavuza bakıyım bir delilik yapmasın.” dedi.  Bahar kafasını sallayıp giderken Ateş poşetleri alıp içeri girdi. Poşetleri bıraktı. Salona gidince devrilen sehpayı ve koltuğun önüne çökmüş Yavuzu gördü. Yanına gidip oturdu.

 “ Kardeşim, nasılsın” diye endişeyle sordu.   

 “ Ölmek isteyen biri nasıl olursa öyle” dedi Yavuz tükenmiş bir halde.

 “ Şşt. Sakın oğlum saçmalama.”

Ateş ayağa kalktı.

 “ Benim şimdi gitmem lazım ama gelicem o zaman konuşuruz seninle.” dedi. Yavuz cevap vermezken Ateşin aklı kalsa da çıktı kapıdan merdivenlerden aşağı inerken gelen Derya'yı gördü.