UNUTAMAMAK

Bölüm 32

Finale Son
1️⃣8️⃣
İyi Okumalar
💫 💫 💫 💫 💫

Yavuz anahtarı deliğine sokup, kapıyı açtı. Baharın ona mesaj atmasıyla eve gelmişti. İçeri girince seslendi.
“ Canım” diye seslendi.
Ses gelmeyince anahtarı cebine atarken salona geldi.
Bahar camın önünde duruyordu. Yavuzun içeri girdiğini adım seslerinden duyunca kırmızı gözleri ve hala yanaklarından süzülen yaşlar ile Yavuza döndü. Alayla
“ Ooo, Hoşgeldin eski Kıdemli Üsteğmen” dedi Bahar ve Yavuz’a doğru ilerlemeye başladı.
“ Bahar noluyor?” dedi endişeyle
“ Yalanlarını yalanlar ile mi kapatacaksın” dedi.
Yavuz ağzını açacağı sırada Bahar devam etti.
“ Ben sana demedim yalan benim için bu hayattaki en kötü şey diye. Bu hayatta en güvendiğim tek insan sendin. Neden yaptın bunu” dedi Bahar.
“ Bahar bir dinle canım”
“ Bana sakın canım deme ben senin canın falan değilim.” dedi. Yavuz duydukları ile yutkundu.
Bahar saçını karıştırdıktan sonra
“Evlatlık olduğumu öğrendiğimde biliyordun ben sana dedim biliyor musun diye yalanına yalan ekledin. Boranın öldürüldüğünü öğrendiğimde dedim sen mi yaptın diye yine yalan söyledin neden ya neden? Peki Babanı öldürdüğünü bu yüzden mesleğinden atıldığını bana güvenmediğin, belki de hiç sevmediğin için mi söylemedin? Bana olan sevginde yalandı di mi?”
“ Bahar saçmalama yok öyle birşey sadece dinle beni nolur”
“ Benim dinleyecek hiçbir şeyim yok”
“Seni kaybetmekten korktum” dedi Yavuz sesindeki acı ile.
“ Şimdi kaybetmeyecek misin? Yavuz Karasu deyince aklıma aşık olduğum güvendiğim adam geliyordu şimdi ise koca bir boşluk”
  “ Bahar gözünü seveyim dinle bir beni” dedi Yavuz inatla.
“ Hayır, dinlememe gerek yok. Ben herşeyi biliyorum. Mesela sevginin yalan olduğunu da biliyorum”
Yavuz Baharın elini tutmaya çalıştı ama Bahar geri çekildi.
“ Bahar seni çok seviyorum. Ne yalanı” dedi.
“ Başka ne var hayatında yalan olan küçüklükten tanımasam adın da yalan dicem. Hadi ya söyle başka ne var?” diye hem gözünden akan yaşlarla hem de gülerek. Deli gibi tekrarlıyordu.
Yavuz Baharı iki kolundan tuttu ve gözlerine baktı.
“ KENDİNE GEL” diye bağırdı.
Bahar irkilirken, hızla Yavuzun göğsünü yumruklamaya başladı.
“ Neden yaptın ya neden. Ben sana aşıkken güvenirken neden yaptın bunu” dedi ağlayarak ve kendini Yavuzun elleri arasından kurtardı.
“ Bahar yalvarırım dinle bir kere” dedi.
Bahar gözyaşlarını silip Yavuza baktı.
“ Belki de hiçbir kelimesi doğru olmayan bir adamı dinlemem. Şunu da unutma senden nefret ediyorum Yavuz Karasu” dedi ve hızla odaya koştu ve dolaptan valizi çıkarıp doldurmaya başladı. Yavuz hızla peşinden gelirken odaya girip yanında durdu.
  “ Birtanem bak nolur dinle şu an çok sinirlisin bırak şunları sakinleş konuşalım”
Bahar Yavuza baktı ve gülerek
“ Hala Birtanem diyor sakin ol diyor ya sabır ya” dedi.
“ O babam olacak adam karşımda bunları söylerken benim ne hâle düştüğünden haberin var mı? En güvendiğim insandan yediğim darbelerin nasıl acı bıraktığından haberin var mı?” dedi Bahar bağırarak.
“ HAYATIM YALANMIŞ BENİM YA HERKES YALAN SÖYLEMİŞ HERKES” diyerek sesini son gücüyle bağırdı.
Yavuz kızaran gözleri ile geri adım attı.
“ Tamam kal burada. Ben giderim yarın gelicem koşucaz.”
“ Emir vermek komutanlıktan gelen birşey herhalde ama şunu bil ben senin askerin değilim sen bana emir veremezsin” dedi. Bahar eline bavulu alıp çıkacakken
“ Bahar sen benim karımsın, sen benim herşeyimsin nolur  gitme nolur”  dedi Yavuz. Bahar Yavuzun yanından geçip ilerlerken Yavuz tekrar geçti önüne
“ Bahar” dedi yalvarırcasına
“ Çekil”
“ Bahar canım nolur”
“ Boşuna yalvarıyorsun, hem senin Kıdemli Üsteğmene de yakışmıyor” dedi alayla.
  “ Bahar 5 dakika beni dinleyecek kadar da mı değerim kalmadı”
“ Senin bendeki değerin o kadar fazlaydı ki ama bunları sen bitirdin. Şu an….” dedi ve derin bir nefes aldı.
“ Borandan bir farkın yok” dedi ve Yavuz'u itip hızlıca çıktı evden.
Yavuz duydukları ile zor yutkunur oldu o kadar mutluyken herşey bozulmuş masal sona ermişti.
“ Allah Benim Belamı Versin ”  diye bağırdı Yavuz ve gözünden akan yaşlarla merdivene çöktü…