UNUTAMAMAK

BÖLÜM 19

İyi Okumalar
💫💫💫💫💫

Bahar aynada gördüğü Boran ile durdu yerinde. Ne yapacağını bilmiyordu.

"Evet güzelim, şimdi asla sesini çıkaramıyorsun." dedi ve pis pis baktı Bahara.

" Ne istiyorsun Boran ve arabama nasıl bindin"

" Ah sevgilim oralar teferruat boşver. Bizim seninle bir işimiz var" dedi.

" Bana sevgilim, güzelim diye seslenmeyi kes Boran "

" Şimdi sevgilim arabadan iniyoruz ve otoparkın asansör bölümüne doğru gidiyoruz zaten yakın" dedi Boran.

Bahar inmeye hiç niyet etmezken, Boranın gözünün dönmüş olması onu korkutuyordu.

" Biliyorum kolay kolay inmezsin. O zaman eğer benim dediklerimi yapmazsan. Sevgilin tam olarak"

Boran elini cebine atıp bıçak çıkardı ve açtı. Bıçağın açılma sesiyle Bahar zıpladı.

" Bıçaklanır. Bunu bende yapamam haberin olsun biliyorsun elim sağlam" dedi, babasının köpeklerinden bahsederek.

Yavuz konusu geçince Bahar çok korktu.

" Hadi in"

Asansörün önünde asansörün gelmesini beklerken Boran çalan telefonu ile Bahara döndü.

" Bir dakika bekle güzelim. Bir yere kaçıyım falan deme" dedi ve uzaklaştı.

Bahar hızlıca telefonunu çıkarıp birşeyler yapmaya çalıştı ama Boranın hemen dönmesiyle cebine attı. Asansör kata gelirken Boran elinde telefon ile Bahara döndü

" Bahar, biraz eskilere dönsek mesela kardeşinin nasıl öldüğünü hatırlıyor musun?" dedi. Baharın aniden gözleri dolarken. Gözünün önüne geldi o anlar. Boran da bu sırada Baharın kolundan tutup asansörün içine attı.

" Burada daha iyi hatırlarsın sevgilim"

Dedi ve kapının kapanmasını bekledi. Kapı kapanırken telefonla aradı ve telefonun ucundakine

" Sende" deyip kapattı. Pis pis sırıtırken kapı kapandı. Bahar olayın şaşkınlığını atıp her ne kadar çıkamaya çalışsa da kapı çoktan kapanmış ve yukarı çıkmaya başlamıştı. Bahar telefonunu çıkardı ama çekiyordu

4. Kata gelirken tam arada durdu. Bahar sarsıntı ile durdu. Bahar asansör demirini tutup kendini sabitledi. Nefesi daralmaya başlamışken ışıkların sönmesiyle iyice korktu.

" Noluyor ya" dedi kendi kendine..

Eli boğazına gitti ve boyunlu kazağının yakasını çekiştirdi.

" Kimse yok mu?" diye bağırdı titreyen sesiyle

" Yardım edin" diye bağırdı defalarca ama daha fazla ayakta duramadı ve yere çöktü. Boğazını biri sıkıyor gibiydi. Nefessiz kalmıştı. Elleri tir tir titriyordu.

" Sakin ol Bahar sakin ol." dedi kendi kendine iyi kısılan sesiyle..

Sonra gözünün önüne kötü anılar gelmeye başladı. Kardeşini kaybettiği an geldi. Bahar daha da fenalaşırken kafasını salladı ve unutmaya çalıştı.

" İyi şeyleri düşün Yavuzu düşün"

Yavuz gözünün önüne geldi. Onunla olan anları, kahkahaları.. Daha fazla dayanamadı narin bedeni yere yığılmıştı ve en son dedi ki..

" Yavuz kurtaracak beni Yavuz gelecek bırakmaz ki beni"

Yavuz içine oturan sıkıntı ile etrafta dolaşıyordu. Fethi iyiydi herkes iyiydi ama neydi bu sıkıntı diye düşünürken. Telefonun çalmasıyla açtı. Ateş ile konuştuktan sonra kapatıp cebine koyacakken yarım saat önce gelmiş olan mesaja baktı. Bahardandı ve sadece birkaç kelime vardı. Ama bu birkac kelime Yavuzun başından aşağı kaynar suların dökülmesine neden olmuştu.