UNUTAMAMAK

BÖLÜM 26

İyi Okumalar
💫 💫 💫 💫

Bahardan

 Zorla nefes alarak açtım gözlerimi. Gözüme gelen ışık kamıştırdı. Karşımda beyaz bir duvar ve yüzümde bir hava maskesi var galiba. Ne olduğunu anlamaya çalışırken içeri giren beyaz önlüklü kişiyle hastanede olduğumu anladım daha sonra da tüm olanlar gözümün önüne geldi..

FLASHBACK

 Cam kırılma sesi ve birkaç saniye sonra hissettiğim 3 sızı. Hikaye güzel giderken hep bir sorun çıkar.Neden ama mesela neden hep iyi insanlar zarar görür. Bir bahçeye girseniz. Önünüzde iyi ve kötü çiçekler olsa oradan hangi çiçekleri koparırsınız. Herkes iyi olan çiçekleri koparır. Bu hayatta da hep iyi insanlar görür. Birazdan hiçbir şey hissetmiyor olucam belki de son saniyelerim bunlar. Yavuz yüzüme endişe ile bakıyordu.

“ Bahar” dedi. Bu ses tonu Yavuzun en zor zamanındaki çaresiz ses tonuydu.

Bedenim beni taşıyamıyor artık ve Yavuzun kollarına düşüyorum.

“ Bahar Bahar bak bana güzelim” dedi. Birşey demek için gücüm yoktu. Büyük ihtimalle birazdan da bilincim kapanacaktı.

Boynuma düşen damlayla zorla açtım gözümü. Yavuzun gözyaşıydı. Elimi kaldırdım ve Yavuzun yanağına koydum.

“ Ağ-ağlama” dedim.

“ Bahar kapatma gözünü nolur..” dediği o son sözler kaldı aklımda. Sonrası kocaman bir karanlık..

FLASHBACK SON

Uyandıktan sonra beni normal bir odaya aldılar ama ne zamandır uyuyorum, yoğun bakımdayım haberim yok. Aklımda o uyuduğum süreçte gördüğüm rüya var. Tam bir rüya değil sanki bana bir dizi gibi birşey izlettiler. Açılan kapıyla başımı çevirdim. İçeri Nazlı ve Eylem girdi. İkiside yorgun, bitkin gözüküyordu.

 “ Bahar” diye seslendi ve gözyaşları ile yanıma oturdu Nazlı.

“ Bahar çok şükür uyandın. Bizi bitirdin be kardeşim” dedi Nazlı. Ben Nazlı'nın elini tutarken Eylem konuştu.

“ İyisin di mi?” dedi Eylem.

“ İyiyim de ben ne zamandır bu haldeyim”

“ 2 haftadır” dedi Nazlı gözyaşlarını silerken.

2 Hafta baya uzun bir süre. Yavuz, Yavuz ne halde peki. Kim bilir kendini nasıl harap etmiştir.

“ Yavuz, Yavuz nerede?”

Benim sözümle Eylem ve Nazlı birbirine baktı.

“ Bahar, Yavuz yok”

Duyduğum ile dikleşmeye çalıştım ama yaralarım buna izin vermedi.

“ Bahar napiyorsun dur?” deyip geri yatırdı Nazlı beni.

“ Nasıl yok? Nerde?”

“ Sen yoğun bakıma girdikten sonra kayboldu ortadan. O sıralar seni Boranın vurduğunu öğrendik. O zamandan beri ne Boran var ortada ne Yavuz.”

Sözcükler beynimde yankılandı ya bir delilik yaptıysa ya başına birşey geldiyse.

 “ Nasıl bırakırsınız Yavuzu. Tanıyorsunuz bir delilik yapacağı aklınıza gelmedi mi?”

 “ Bahar sen sakin ol hem zaten yeni uyandın. Yaraların var. Sen merak etme Yavuz senin uyandığını öğrenince döner” dedi Nazlı. Beni yatıştırmak için söylenen sözlerdi bunlar.  Ben nasıl merak etmeyeyim..