UNUTAMAMAK

BÖLÜM 33

1 Yıl Sonra

Bahardan

4 mevsim 12 ay 52 hafta 365 gün 8776 dakika...
Bu kadar süre bir nefretin geçmesine yeter mi?
Yeniden mutlu olmaya, yeni bir hayat kurmaya yeter mi?

Yaşadığınızı sürece hayat size oyunlar oynar, bazen bu oyunun kazananı olursun bazen de kaybedeni.. Kaybedersin, çok üzülürsün yıkılırsın ama hayat o an karşına birşey çıkarır. Seni yeniden hayata bağlayacak bir şey. O şey sayesinde tutunursun hayata..
Bana da bu oldu. Herşey harika giderken birgün oldu ve o mutlu olduğum zamanların hepsini yıkacak bir şey çıktı.
Bundan sonra yaşayamam dedim ama bir mucize çıktı beni hayata bağladı.
Unutmadım, acım hala içimde zaten acılarda unutulmaz sadece alışırsın böylece unuttum zannedersin ama ben alışamadım da.
Evlatlık olduğumu öğrenmen bu kadar yakmamıştı ama bu hayatta en çok güvendiğin insandan böyle derin darbeler yemek en güçlü insanı bile yıkar..

Tüm bu olanlar rağmen yaşıyorsun, çünkü zorundasın. Hani ölenle ölünmez denir ya öyle ölenle ölünmüyor çünkü ölmekten daha beter oluyorsun ama yaşıyorsun işin garibi de bu..

Şimdi mutlu olduğum günlerin ve o lanet günü yaşadığım yerdeyim, sevdiklerim çok olmasına rağmen, bir kişi için terk ettiğim sadece onu değil mesleğimi de bıraktığım o şehirde, İstanbul'da..
İki satırlık söz şu an yaşadığım hayatı açıklıyor aslında:

Yaprak döker bir yanımız
Bir yanımız bahar bahçe.

💢💢💢

Rujumu sürdükten sonra ayağa kalktım ve boy aynasından kendime baktım. Üstüme siyah sırtında pencereleri olan bir bustiyer giymiştim altım da dizinin altına kadar inen beyaz üstüne siyah çiçekli bir dar etek vardı. Saçlarımı düz yapıp yandan ayırmış ve az bir makyaj yapmıştım. [ MULTIMEDYA]
Bugün Nazlı ile ortak arkadaşımız olan Melisa'nın doğum günü partisi vardı. Bizide davet etmişti. Baya yakındık bir zamanlar ama ben 1 yıldır burda olmadığım için arayı açtık. Şimdi gitmesem hem Nazlı laf edicek hem de Melisa..

Çantamı alıp içine telefonumu attım ve kapıdan çıkıp aşağı indim. Güler abla ve Nazlı beni bekliyorlardı salona girince Nazlı'ya baktım.
"Ben hazırım Nazlı" dedim. Nazlı arkasını dönüp bana bakınca ufak bir ıslık çaldı.
" Kadın taş ya" dedi. Ben ona gülerken Güler abla da benimle beraber gülüyordu.
" Kızım sen hiç mi kilo almadın hayır yani bu halin hiç 3 ay önce doğum yapmış bir kadına benzemiyor." dedi Nazlı. Hamile olduğum zamanlar da kilo almamıştım hatta bir kaç kilo bile vermiştim.
" Kıza nazar değdireceksin Nazlı sus kızım" dedi Güler abla da.
Güler ablaya gülüp pusetinde sessizce yatıp masmavi gözleri ile etrafa bakan oğluma baktım. Sessiz bir çocuktu, hatta ilk doğduğu zaman bile 1-2 dakika ağlamamış beni korkutmuştu. Eğilip kucağıma aldım ve o cennet kokusunu içime çektim. Bu koku bana herşeyi unutturuyor ve huzur veriyordu.
" Bitanem" deyip boynunu öptüm. Başını anında omzuma koyup sokuldu. Sırtını sıvazlarken Güler ablaya döndüm.
" Abla ben az önce doyurdum karnını, altı da temiz zaten uyku vakti geldi uyur birazdan. Sen saat 9 gibi sütünü hafif ısıtıp verirsen sevinirim abla, ben buzdolabına koydum zaten. Seni de çok yorarsa ağlarsa beni ara hemen gelirim" dedim. Güler abla yanıma geldi ve kolumu sıvazladı.
" Merak etme kuzum ben hallederim gözün arkada kalmasın senin. Zaten bu yakışlı üzemez ki beni sessiz kuzu bu sessiz" dedi. Ben gülerek oğlumun başına öpücük kondurdum.
" Sana da böyle zahmet verdim abla kusura bakma"
" Bahar ne zahmetinden bahsediyorsun sen ya sende benim kızımsın. Bırak torunumla vakit geçireyim baksana bizimkinde bir hayır yok" dedi gözleri ile Nazlıyı gösterip. Ben gülerken Nazlı lafa atladı.
" Ayıp ya." dedi ve göz devirdi.
Ben miniğimin kokusunu içime çekip pusetine koydum ve eline öpücük kondurdum.
Sonra da Nazlı'ya döndüm.
" Hadi bakalım gidelim" dedim. Bu zamana kadar oğlumdan hiç ayrı kalmamıştım ve bu ilk olacaktı. Biraz daha ayrılamazsam hiç bırakamam.
Güler ablayla vedalaştıktan sonra evden çıktık Taksiye bindik. Umarım sorunsuz bir şekilde biter bu gece..