UNUTAMAMAK

BÖLÜM 22

İyi Okumalar
💫 💫 💫

İki gün geçmişti olanların üstünden. Bahar daha iyiydi ama hala kendini kötü hissediyordu. O adamın ona dokunması, düşüncesi bile Baharı kötü yapıyordu. Yavuzun ondan aşağı kalır yanı yoktu. Aklına her geldiğinde gidip Boranı öldürmemek için kendini zor tutuyordu. Eylem son olanlardan sonra Bahara olan karşıtlığı kaybolmuştu. Onu o durumda görmek üzmüştü Eylemi. Daha iyi davranıyordu Bahara.

Bahar Eylem ve Yavuzun ısrarları ile iki gündür, onlarda kalıyordu ama hala içinde bir utanç vardı ve Yavuzun gözlerine bakamıyordu. Baksa da 1 saniye falan.

  Yavuz sabah erkenden işe gitmişti. Evde bir tek Eylem ve Bahar vardı. Bahar uyanmış yatağın üstünde oturuyordu. Kapının açılması ile bakışlarını çevirdi. İçeri güler yüzle Eylem girdi. Yatağın kenarına oturdu ve Bahara baktı.

“ Nasılsın?”

“ Daha iyiyim” dedi tebessümle Bahar.

“ Bahar eskiden yaşadıklarımız pek iyi şeyler değildi biliyorum bana kızgın olduğunu da biliyorum. Şu an bunları konuşmanın zamanı değil biliyorum. Bir süre aramızda olan şeyleri unutalım. Bu zor zamanında yanında olmak istiyorum. Çünkü biliyorum Yavuz ile herşeyi konuşmuyorsun ve seninde biri ile dertleşmen gerek.”

Bahar Eylemden duydukları ile şaşırırken tebessümle onayladı.

“ Özür dilerim bu zamana kadar yaptıklarım için” diye ekledi Eylem.

 “ Bende özür dilerim” dedi bahr6ve sarıldı iki arkadaş birbiriyle çok iyi dost olacak insandı ikisi de zaten yıllar önce öyleydi ama sonra aralarına giren insanlar yüzünden bozuldu herşey…

   Saatler birbirini kovalarken Bahar gözünden akan yaşı silip sözünü bitirdi.

“ Bahar bak biliyorum kolay şey değil ama kendini odaya kapatıp durmak olmaz. Yavuz senin yanında olmalı. Sen tek iken bu mevzuyu daha çok kafana takarsın. Yavuzun yanında olmasına izin ver.” dedi Eylem.

“ Bilmiyorum Eylem ne yapacağımı nasıl davranacağımı bilmiyorum.” dedi Bahar ve tekrar gözyaşlarını serbest bıraktı Eylem Baharı sarıp saçını okşadı.

 “ Tamam geçicek bugünlerde.”

Bahar ve Eylem öyle durdururken kapının açılmasıyla İkiside kapıya baktı.

Yavuz Bahar ve Eylemi sarılarak görmenin verdiği şaşkınlıkla durdu bir süre. Eylem

“ Yavuz sen ne zaman geldin” diyerek ayağa kalktı. Bahar da gözyaşlarını silip ayaklandı.

“ Az önce” dedi ve bakışlarını Bahara dikti. Ağladığı o kadar belli oluyordu ki..

“ Ben çıkayım. Siz konuşursunuz” dedi ve Eylem hızla çıktı odadan.

“ Yüzüme bakmayacak mısın?”

“ Yavuz…”

Yavuz hafif tebessüm etti.

“ Tamam yalnız kalmaya ihtiyacın var. Ben çıkıyorum.”