Vampire's Slave 2: The Twins of Time

Chapter 14: Carla

Carla's POV

"Close your eyes"sabi sakin ni Ken.

"Hoy lalaki nakayakap na ko sayo, papipikitin mo pa ko?!"sigaw ko sa knya.

"Wag ka nga sumigaw. Masakit sa tenga."reklamo nya.

"Bkt ba kasi?"naiirita kong sabi.

"Pumikit ka nalng. Magteteleport nga tayo eh. Sigurado akong d ka sanay."naiirita nyang sabi.

"Tss try me."hamon ko sa knya. Bago pa man ako makakapit sa kanya ng maayos bigla syang nagteleport. Nanlaki yung mata ko at napakapit ako agad sa knya ng mahigpit. For one moment parang naghalohalo yung kulay sa paligid. Ang sakit sa ulo. Nakakahilo. Pakiramdam ko biglang nawala yung hangin sa paligid. I cant breathe. Nagtagal yun for about 10 seconds then para kaming bumangga sa isang pader. Sa sobrang lakas nung impact, napabitaw ako kay Ken.

"Carla!"sigaw nya. Sinigaw ko yung pangalan nya pero nahuhulog ako. It happened so fast. Nang bumagsak ako, I fell on my side.

[crack]

"Aah!"daing ko. I think my arm is broken. Sh1t it hurts like hell. Sinubukan kong pigilang umiyak at nagsucceed nmn ako. Wla akong mapapala kung iyayak lng ako. I felt something hot flowing on my forehead. Kinapa ko 2. Tch. May cut ako sa forehead. Bwiset na Ken yun. Pagnagpeklat 2, he's gonna be dead.

Tumingin ako sa paligid. Nasa isang forest ako. Wla akong ibang makita kundi puno. May nadidinig akong agos ng tubig sa di kalayuan and thats it. D*mn it! Paano ako makakaalis d2?

Sinubukan kong maglakad papunta dun sa tunog ng tubig.

Habang naglalakad ako may bigla akong nadinig na kalabog. It sounds like feet pounding on the dirt. Sh1t. Kung makakaharap ako ng wild animal d2, Im gonna be dead. If my hearing is still that good, its coming my way. As a result, I did the only thing na pumasok sa utak ko. I run.

Alam nyo ba kung gaano kahirap tumakbo kapag may bali ka sa kamay at medyo nahihilo ka pa dahil sa pagkakabunggo ng ulo mo? Heck mahirap!

A few seconds later I saw a wolf the size of a lion na tumatakbo sa gilid ko. Ganun ba talaga kalaki ang mga wolf? Nakikinig nmn ako sa biology teacher ko pero sa pagkakatanda ko d sila ganyan kalaki!

"Aaaah!"sigaw ko nang biglang may wolf na humarang sa harap ko. It looks vicious. Its looking at me like Im prey. Kitang kita ko yung mga matutulis at mahahabang ngipin nito. Alam nyo yung parang ulol na aso? Yung tumutulo tulo pa yung laway?

Dahan dahan akong umatras. But napatigil ako nang may madinig akong growl sa likod ko. Sh1t Im surrounded. Im dead.

You know about the thing they say na when your 5 seconds away from your death, ur life flashes before u? I remembered my parents. I mean yung mga umampon sakin. Si kuya Red na miss na miss ko na. Si Ken na adik sa Oreo, and believe it or not, naalala ko ang ubod ng sama na si Luke. Here I am thinking na mamatay ako sa kamay ng mga bampira pero in fact mamatay ako sa pagkalapa ng mga mababangis na hayop.

There were 6 wolves around me. Im gonna be dead. I know it.

May mga oras na ayaw kong tama ako. Katulad ngyn. I know na mamatay na ko. I hope im wrong but syempre mali ako. Then the first wolf pounce at me. Kinagat ako nung wolf sa hita and i shouted in pain.

I shouted as wolves pounce at me. Biting. Scratching. I can feel my flesh being ripped by teeth. Im bleeding. I feel something flowing on my face. D ko alam kung dugo o luha. Maybe both. And just when i thought na mamamatay na ko, i heard a howl.

F*ck what now?

The wolves back away. Lumayo sila sakin pero nanatili silang nakapalibot sakin. D n ako magtatagal. Even I know that much. Unti unti nang nagdidilim ang paningin ko. And before i closed my eyes, I saw a big black wolf and its storm grey eyes looking at me.