The Badboy's Home (VOLTOOID)

🌻Hoofdstuk 7.🌻

Pov. Nathan.
'Meneer Millers! Opletten of je gaat eruit!' Schreeuwt mijn docente woest. Vermoeid kom ik overeind, ik denk dat ik in slaap ben gevallen. 'Het spijt me vreselijk mevrouw.' Zeg ik sarcastisch. 'Doe niet zo sarcastisch en let gewoon op.' Zucht ze en gaat verder met haar uitleg. 'Lekker bezig.' Zegt Ethan grinnikend en geeft me een elleboog stoot. 'Ha-ha, heel grappig. Niet dus.' Zeg ik en ga onderuit gezakt zitten. Opeens klinkt er een klop op de deur. 'Binnen!' Roept de docente. Zachtjes gaat de deur open en daar komt ze verlegen binnen. 'Mevrouw Joans, waar komt je zo laat vandaan?' Vraagt ze streng maar ook een soort lief. 'H-het s-spijt me me-mevrouw.' Zegt ze zacht. 'I-ik h-had m-me ver-verslapen.' De vrouw knikt. 'Het is dat je cijfers en je aanwezigheid normaal gesproken perfect zijn, dus laat ik het hierbij. Ga maar zitten.' Ze knikt licht en gaat zo snel mogelijk zitten. Joans is dus haar achternaam, nu nog haar voornaam. 'Lekker bezig Emily.' Hoor ik vlak naast me. Daar zit ze, naast een ander meisje. Emily Joans. Een mooie naam voor een nieuw meisje, en een nieuwe prooi. 'Wat is er dude?' Vraagt Samuel die naast me zit. Vragend kijk ik hem aan. 'Waar heb je het over?' Hij rolt met zijn ogen. 'Dat je zo naar die nerd grijnst.' Zijn ogen worden groot en hij komt wat dichterbij. 'Je gaat me niet vertellen dat je die nerd leuk vind?' Fluistert hij. Ik kijk hem verbaast aan. 'No way dat ik haar leuk vind.' Fluister ik terug. Hij zucht opgelucht. 'Ik was even bang dat je ging veranderen in een "Good guy".' Ik grinnik. 'Nooit.' Hij knikt goed keurend en zegt: "Mooi".
Maar toch, ze lijkt zo anders dan de anderen. 'Meneer Millers!' Roept de docente die opeens voor me staat. Ik grijns naar haar. 'Wat is er mevrouw?' Vraag ik zo lief mogelijk, maar de grijns op mijn gezicht maakt het meer spottend. 'Als je zo naar mevrouw Joans blijft staren stuur ik je eruit.' Ik knik. 'Ik snap het al, u wilt dat ik naar u kijk, dat kan u ook gewoon zeggen hoor.' Ze wordt nog net niet rood van woede. 'ERUIT!' Schreeuwt ze, en om haar woorden kracht bij te zetten wijst ze met haar wijsvinger naar de deur. Ik sta relaxed op, pak mijn tas en loop naar de deur. Vlak voordat ik de deur uitloop draai ik me om en stuur een knipoog naar Emily. Ze kijkt me verbaast en tegelijk ook vies aan. Daarna draai ik me om en loop naar de aula.

Pov. Emily.
Als ik op school aankom zijn er al een paar leerlingen. Zo onopvallend mogelijk loop ik naar binnen. Als ik veilig binnen ben loop ik met mijn blik naar de grond gericht naar de kluisjes. Maar dat gaat jammer genoeg niet zo soepel als ik had gehoopt. BAF. Toen lag ik op de grond. Ik kreun pijnlijk en grijp naar mijn hoofd die met een klap op de grond kwam. 'Ahh!' Gilt het meisje waar ik tegenaan ben gelopen. 'Je hebt mijn nagel gebroken!' Krijst ze. 'Sorry.' Mompel ik en sta op.
Dat meisje is btw Jenna, de populairste meid van school, aanvoerder van het cheerleader team EN de vriendin van Nathan! Ohw en ze lijkt op een Barbie. En daarmee bedoel ik echt dat ze van dat hele blonde, lange haar heeft, een veel te bruine huidskleur (die duidelijk niet natuurlijk is), veel te veel make-up op en veel te kleine kleren. Ze heeft nog net niet zo een hondje in een tas! Maar dat terzijde.
Ik wil snel weglopen, maar met haar lange acryl nagels houd ze me tegen. 'Wie ben jij?' Spuugt ze in mijn gezicht. 'I-ik b-ben E-E-Emily.' Vervloek mijn gestotter! Ze lacht en haar twee Barbie vriendinnen lachen mee. 'Wat een afgrijselijke naam!' Zegt ze en geeft me een duw naar de zijkant waardoor ik tegen de kluisjes aankom. Ik kreun pijnlijk en alles wordt tijdelijk zwart.

'Ugh.' Kreun ik pijnlijk en sta op. Wat is er gebeurt? Ik open mijn ogen en merk dat ik in de gang ben. Ik ben te laat! Ik kijk op de klok en zie dat de les al een kwartier bezig is. Snel haast ik me naar het lokaal. Als ik voor de deur sta kom ik even op adem voordat ik aanklop. 'Binnen!' Hoor ik de docente van binnen roepen. Zachtjes open ik de deur en loop verlegen naar binnen. 'Mevrouw Joans, waar komt je zo laat vandaan?' Vraagt de docente streng. 'H-het s-spijt me me-mevrouw.' Zegt ik zacht. 'I-ik h-had m-me ver-verslapen.' Lieg ik, maar ze gelooft het en knikt. 'Het is dat je cijfers en je aanwezigheid normaal gesproken perfect zijn, dus laat ik het hierbij. Ga maar zitten.' Ik knikt licht en ga zo snel mogelijk zitten. 'Lekker bezig Emily.' Zegt Amber als ik naast haar neer plof. Met een rood hoofd kijk ik naar mijn tas en pak mijn spullen eruit. 'Hey, het kan iedereen overkomen, je hoeft je er niet voor te schamen ofzo.' Zegt Amber lief en legt een hand op mijn schouder. Ik kijk haar met een kleine glimlach aan, het is zo fijn om na al die tijd eindelijk een vriendin te hebben.

Oke, ik heb totaal GEEN inspiratie voor dit boek. Dus mensen help! Als je ideeën hebt voor het verhaal, please tell me! Thank you.