The Badboy's Home (VOLTOOID)

🌻Hoofdstuk 27.🌻

Pov. Emily.
Als ik achter de bar loop word ik verbaast aangekeken door Samira. 'Wat was dat?' Vraagt ze met een grijns. Ze wiebelt haar wenkbrauwen. 'Niks.' Zeg ik zacht en maak ga verder met wat ik kwam doen. 'Is Nathan je vriendje? Emily, Nathan is een badboy, hij gebruikt je.' Zegt ze en legt een hand op mijn schouder. Ik kijk naar Nathan die zijn koffie opdrinkt en op zijn telefoon zit. 'Hij is niet mijn vriendje, ik woon bij hem thuis.' Zeg ik en blijf naar hem kijken. 'En ik weet dat hij een badboy is.' Zeg ik daarna. Hij kijkt me aan en glimlacht, ik geef een kleine glimlach terug en wend daarna mijn blik af. 'Ahw.' Ze trekt hem heel lang uit. 'Shut up.' Mompel ik en kijk naar beneden terwijl ik verder ga met mijn werk.

Om half vier ben ik klaar met werken en mag ik eindelijk naar huis. Het was vandaag redelijk druk en ik ben uitgeput. Nathan was na nog een half uur te hebben gezeten naar huis gegaan.
Als ik de deur achter me dichtdoe hoor ik Quinn vanuit de keuken hoi zeggen. Ik loop naar de keuken en zeg hoi tegen haar en Mike die in de keuken staan te praten. Daarna ga ik naar boven en plof zodra ik mijn tas heb neergegooid als een zak neer op bed. Er wordt zacht op mijn deur geklopt en daarna hoor ik iemand binnenkomen. Het bed zakt naast me in en een hand streelt door mijn haar. 'Je slaapt niet of wel?' Vraagt Nathan. Ik schud mijn hoofd en kijk hem aan. 'Hey Sunshine.' Zegt hij grinnikend als ik hem met mijn luie hoofd aankijk. 'Heb je zin om ergens heen te gaan of wil je liever thuis blijven?' Vraagt hij terwijl hij door mijn haar blijft strelen. 'Mag ik eerst even slapen?' Vraag ik terwijl ik goed ga liggen. Hij glimlacht naar me. 'Natuurlijk, zal ik je over een uur wakker maken?' Ik knik en ga op mijn kussen liggen. Hij staat op maar ik hou hem tegen. 'Blijf.' Zeg ik zacht zonder mijn ogen te openen. Hij kruipt bij me op bed en slaat zijn arm om me heen.

Pov. Nathan.
Na een uur maak ik Emily voorzichtig wakker. 'Hey, Sunshine, wakker worden.' Ik streel door haar zachte blonde haar. Ze kreunt en draait zich om. Damn, that's hot. Ik druk een kus op haar wang maar volgens mij lijkt ze het niet te merken. 'Kom op Sunshine, we gaan zo weg.' Ze draait zich om zodat ze op haar rug ligt en legt haar handen over haar gezicht. Ik pak voorzichtig haar polsen vast en leg ze langs haar zij. 'Kom op.' Zeg ik lachend. Ze gaat overeind zitten zonder haar ogen te openen. Haar haar zit door de war en ik heb haar make up van haar gezicht gehaald. Net als ik denk dat ze echt uit bed komt valt ze naar de zijkant, met haar hoofd in mijn schoot. Ik lach en haal haar weer omhoog. 'Wat wil je nou dat ik doe?' Vraag ik. Ze opent eindelijk haar prachtige groene ogen en kijkt me aan. 'Wat gaan we doen?' Is het eerste wat ze vraagt. 'Dat is een verassing, sta over een maximaal een uur klaar.' Daarna sta ik op en loop haar kamer uit.

Pov. Emily.
Vlak nadat Nathan weg is stap ik uit bed en ga voor mijn kast staan. Ik weet niet wat we gaan doen, dus ook niet of het binnen of buiten is. Uiteindelijk kies ik voor een witte coltrui met een zwarte spijkerrok en een dikke panty, daaronder doe ik mijn zwarte laarsjes aan. Tenminste, dat is de outfit die ik nu klaar heb liggen, eerst ga ik nog even snel douchen. Als ik de outfit aan heb doe ik mijn haar en make up en dan is er al bijna een uur verstreken. Ik pak nog mijn kleine rugzakje waar ik wat spullen in doe en dan klopt Nathan op de deur. 'Ben je al bijna klaar?' Klinkt het gedempt. 'Ik kom eraan.' Ik open de deur en zie een knappe Nathan voor me staan. Hij heeft een witte hoodie aan en een zwarte broek en eronder zijn zwarte sneakers. 'Zullen we?' Vraagt hij en steekt zijn hand naar me uit. Lachend neem ik hem aan en we lopen samen de trap af. Onderaan de trap staat Jake. 'En wat gaan jullie doen?' Vraagt hij en leunt tegen de trapleuning. 'We gaan even weg.' Zegt Nathan die zijn jas aandoet en mij mijn jas geeft. 'Veel plezier.' Zegt hij. Quinn komt ook aanlopen. 'Ohw, waar gaan jullie heen?' 'We gaan even weg.' Herhaalt Nathan. 'Hoe laat komen jullie thuis?' Vraagt ze. Nathan zucht. 'Weten we niet, maak je geen zorgen mam, we maken het niet te laat.' Daarna trekt hij me mee de deur uit naar zijn auto. 'Snel weg voordat ze nog meer gaan vragen.' Zegt hij terwijl hij de deur voor me opendoet. Ik lach en stap voorzichtig in. Hij loopt naar de bestuurderskant en gaat achter het stuur zitten. Voor hij de auto start haalt iets uit zijn zak. 'Wat is dat?' Vraag ik en kijk hem nieuwsgierig aan. Hij lacht zacht. 'Aangezien dit alles een verassing is wil ik dat je deze blinddoek omdoet.' Zegt hij en laat de doek zien. Ik slik even, ik voel me niet helemaal op mijn gemak, hij is en blijft de badboy van de school en wie weet wat hij gaat doen. 'Vertrouw me.' Zegt hij en legt zijn hand over de mijne. Meteen vliegen al mijn twijfels het raam uit. Ik hoop alleen dat ik hier geen spijt van krijg. 'Oke, doe maar.' Meteen daarna knoopt hij de blinddoek om mijn hoofd en rijd hij weg. Nu mijn ogen zijn bedekt heb ik natuurlijk geen idee waar we heen gaan. En het geluid laat ook niks blijven. Ik hoor alleen het geluid van andere auto's, de radio die zacht op de achtergrond aanstaat en het getrommel van Nathans vingers op het stuur. Op een gegeven moment komt er een nummer aan en Nathan begint zachtjes te zingen. Naarmate het nummer langer duurt beginnen we allebei harder te zingen tot het einde van het nummer. Daarna gaan we ook los op de nummers erna. En ook al kan ik niks zien, ik heb het nu al heel erg naar mijn zin. Het zou toch leuker zijn als ik Nathan kon los zien gaan. Ik weet alleen dat hij ook heel enthousiast meedoet doordat ik hem een keer tegen zijn wang sloeg. Gelukkig zag hij het aankomen en viel de klap mee en kon hij normaal blijven rijden. De hele auto gaat voor mijn gevoel te keer en ik probeer de blinddoek omhoog te halen als Nathans hand op de mijne land die de blinddoek vast heeft. 'Nuh-uh, niet doen, Sunshine.'
We zijn nu een half uur verder (denk ik) als Nathan de auto stil zet. 'Oke, we zijn er.' Zegt hij. 'Mag ik nu die stomme blinddoek af?' Vraag ik terwijl ik hem weer van mijn hoofd af probeer te halen. Zijn hand pakt de mijne weer vast en haalt hem uit de buurt van mijn gezicht. 'Nog even wachten, Sunshine.' Hierna hoor ik zijn deur openen en weer dichtgaan. Ik vermoed dat hij nu om de auto heen loopt om mijn deur open te maken. Mijn vermoedens worden bevestigd als ik mijn deur open hoor gaan en zijn hand de mijne voel pakken. 'Voorzichtig.' Waarschuwt hij me. Zo voorzichtig mogelijk stap ik uit de auto. Nathan gaat achter me staan en legt zijn handen op mijn schouders. 'Naar voren.' Zegt hij en duwt tegen mijn schouders. Zo lopen we een stukje, op een bepaald moment duwt hij me opeens een stuk naar links en terug naar rechts en vertelt me dan dat ik anders tegen een boom aanliep. 'Zijn we er bijna?' Vraag ik. Als antwoord zegt hij zo dicht bij mijn oor dat ik zijn adem voel: 'We zijn er.'