The Badboy's Home (VOLTOOID)

🌻Hoofdstuk 37.🌻

Pov. Emily.
Ga daar weg! Alle gedachten over mijn veiligheid zijn weg, alles wat me nu nog kan schelen is dat Nathan daar weggaat. Met de seconde komen de twee auto's dichter bij elkaar. De rijdende auto wijkt een beetje uit naar links, naar de voorkant van Nathan's auto.
Even lijkt het alsof het busje er langs zou schieten, maar net op dat moment klinkt er een harde klap en wordt de voorkant van Nathan's auto verwoest. Ik geef en gil en schreeuw Nathans naam met alle kracht die er in mijn stembanden zit. De bus rijd door, met als enige schade dat de bumper eraf ligt.
Huilend hijs ik mezelf overeind en strompel richting Nathan's auto. Er stoppen twee politie auto's in de straat en de rest rijd door, achter de bus aan. Een vrouw in uniform slaat haar arm om mijn middel en mijn arm over haar schouder om me te ondersteunen.
'Kom, je moet even zitten.' Ik weet dat ze gelijk heeft, maar eerst wil ik weten of Nathan... nog leeft.
'Nathan.' Is het enige wat ik uit mijn keel krijg. Een paar politiemannen rennen ons huis in en twee rennen richting Nathan's auto. De vrouw zet me op een bankje dat in de straat staat en geeft me wat water.
'Ik snap dat je nu nog niet wilt praten, maar we willen je straks of binnenkort wel wat vragen stellen.' Haar woorden dringen amper tot me door, maar toch knik ik. Ik kan mijn ogen niet afhouden van Nathan's auto en de politiemannen die daar bezig zijn.
Ze knielen beide achter de auto neer en als ze weer gaan staan hangt het levenloze lichaam van Nathan over hun schouders. Zodra ik hem zie begin ik te gillen en ren ik op hem af. Mijn benen voelen alsof ze in brand staan maar ik ren door. Zijn kin ligt op zijn borst en zijn armen hangen over de schouders van de twee mannen. Een ambulancebroeder met een brancard rent langs me heen op hen af en samen leggen ze Nathan erop. Hij wordt richting de ziekenwagen gereden en als ze langs me lopen pak ik zijn hand vast en loop mee tot aan de wagen. Nog een auto rijd de straat in, de auto van Jake. Quinn en Jake springen uit de auto en rennen op de ziekenwagen af. Ze staan naast de brancard en Quinn huilt harder dan ik. Jake heeft een arm om haar schouder en kijkt naar het gehavende gezicht van zijn enige zoon. Ook bij hem staan de tranen in de ogen.
'Hij leeft nog, we vermoeden dat hij achter de auto zat in plaats van in en geluk heeft gehad.' Zegt een van de politiemannen. Jake en ik worden bij de ziekenwagen weggehaald, Jake moet me vasthouden zodat ik niet terug ren richting Nathan, er mag een iemand meerijden en aangezien hij zijn moeder is is Quinn degene die mee mag. Met al de kracht die ik over heb probeer ik me uit Jake's grip te worstelen, zonder enig succes. Hij zet me in de bijrijdersstoel en ik laat me verslagen tegen het raam vallen. De ziekenwagen is al weggereden als Jake de motor start. De rit richting het ziekenhuis is stil en ook al giert de adrenaline nog door mijn lijf, ik val toch even kort in slaap.