The Badboy's Home (VOLTOOID)

🌻Hoofdstuk 15.🌻

Pov. Nathan.
Wat denkt mijn moeder wel niet?! Emily hier laten wonen?! Dat is absurd! Gestoord! Ze zal mijn hele reputatie overhoop gooien! Ik heb hier zo hard aan gewerkt en ik ga het niet nu laten verpesten door mijn moeder en een nerdje! Ja ik weet het, het is niet aardig om haar zo te noemen blah blah blah. Ik moet mijn reputatie behouden. Ik heb hem al een beetje geriskeerd toen ik haar gisteravond hielp, maar nu zou ik willen dat ik dat nooit had gedaan.

Ik zit op mijn kamer en kreun gefrustreerd. Ik pak het dichtstbijzijnde voorwerp en smijt het naar de muur. Een boek, het maakt niet uit of die kapot is. Er wordt op mijn deur geklopt maar ik schreeuw dat ze weg moeten gaan. De deur gaat open en mijn moeder komt naar binnen. 'Wat?' Vraag ik bot. 'Sla eens niet zo een toon tegen mij aan, ik probeer alleen dat arme meisje te helpen.' Zegt mijn moeder en pakt de koffers en tassen loopt dan weer de kamer uit. 'Deur dicht!' Roep ik achter haar aan, maar ja het is mijn moeder, dus ze laat hem gewoon wagenwijd openstaan. Er komt een zacht klopje op de deur, ook al is die al open. 'H-Hey, ik wilde a-alleen even ze-zeggen dat als je m-me hier e-e-echt niet wilt, d-dat ik wel weg g-ga.' Zegt Emily met een klein stemmetje. Ze staat daar, zo klein, zo breekbaar, met haar gezicht gericht naar de grond. Wat nu? Ik wil haar eigenlijk echt niet wegsturen, maar haar hier laten blijven, dat wordt het einde van mijn reputatie. 'Ga. Weg.' De woorden zijn al uit mijn mond voordat mijn hoofd iets had bedacht om te zeggen. Ze knikt licht, draait zich om en loopt met kleine, snelle pasjes weg. Ik sta op en gooi de deur met zo veel kracht dicht dat ik bang ben dat ie uit z'n scharnieren valt.

Ik ga rustig op mijn bed zitten en app de jongens alles wat er is gebeurd, behalve het stuk dat ik het zo fijn vond dat ze bij me sliep en dat ze hier was, want ik weet zelf niet wat ik daarmee moet en het liefst wil ik het zo diep mogelijk weg stoppen. 'Nathan Millers!' Roept mijn moeder die de kamer binnen komt stormen. 'Mam chill.' Zeg ik terwijl ik rustig mijn telefoon wegleg en op sta. 'Nee, ik kan het niet geloven dat je dat arme meisje op straat zou willen zetten.' Zegt ze en komt voor me staan. Ook al ben ik groter, ze kan als ze boos is best intimiderend zijn. En mijn moeder is bijna nooit boos, dus dit vind ze wel heel erg. 'Mam ze vindt vanzelf wel iets, ze kan toch bij familie wonen, probleem opgelost.' Zeg ik en steek mijn handen in mijn zakken. Nu word het menens. Mijn moeder balt haar vuisten en de stoom komt nog net niet uit haar oren zetten. 'Familie? Heb je wel geluisterd?! Ze heeft verder niemand! En voor het geval je het niet wist, jij bent niet de baas in dit huis! Wij geven haar onderdak, en als je dat niet aanstaat dan ga je zelf maar weg!' Roept mijn moeder. Ik kijk haar verbaast aan. 'En waar zou ik dan heen moeten?!' Vraag ik, ik ga mooi niet weg. 'Nou, Nathan, jij hebt nog genoeg familie waar je heen kan! Je hebt het allemaal zo goed, leer het eens te delen of gun een ander ook iets.' Bij dat laatste is ze al wat rustiger. Ze zucht en loopt weg. Great, nu heb ik ook nog eens ruzie met m'n ma, kan het nog erger? Krak. Nooit dat vragen, want het word altijd erger, zoals nu. De deur ligt plat op de grond. Nu heb ik een vreemdeling in m'n huis en een kapotte deur.

Oke kort en crappy hoofdstuk maar dit was ff een vlugge die ik in elkaar heb geflanst. Enjoy.

Ohw weet iemand nog goede muziek/zanger/band of iets, ik ben ff opzoek baar leuke muziek.🎶