The Badboy's Home (VOLTOOID)

🌻Hoofdstuk 36.🌻

Pov. Emily.
Als ik buiten op de oprit kom ga ik achter een container zitten die er staat en wacht. Ik bel Nathan.
'Emily!' Hij klinkt opgelucht. 'Ben je oke?' Ik zeg zacht nee. Hij zegt dat hij eraan komt en dat ik niet mag ophangen, wat ik ook doe.
'Prinses? Kom je spelen?' Komt er van achter. Ik tril zo erg dat ik bang ben dat de container zometeen ook begint te trillen en ik word gezien.
'Haha, ja, spelen.' Klinkt een andere stem. Ik trek mijn knieën op en sla mijn armen eromheen en leg mijn hoofd tussen mijn knieën. Dit is allemaal een droom. Dat probeer ik mezelf tenminste wijs te maken. Mijn haar wordt opeens gepakt en ik wordt omhoog getrokken. Ik gil en begin te spartelen. Er slaat iets in mijn buik en ik probeer voorover te klappen maar de hand die mijn haar vasthoud houdt me tegen.
'Alsjeblieft.' Piep ik zacht. Nathan, help. Mijn haar wordt losgelaten, maar voor ik in elkaar kan zakken wordt mijn gezicht ruw vastgepakt en kijk ik recht in donkere ogen. Waarom ziet niemand dit?!
'Kijk nou toch eens wat een prachtig prinsesje, met jou zijn we bijna net zo blij als met de spullen die we uit je huis hebben gehaald.' Een piep verlaat mijn keel. Achter me hoor ik de andere man dom lachen.
'Ja, we zijn blij met de spullen.' Hoor ik achter me worden gezegd en daarna hoor ik hoe er met een zak wordt gerommeld. Waarom is Nathan of de politie er nog niet?
'Stomme idioot, bind haar vast in plaats van zo dom te doen.' Hij kijkt weg van mijn gezicht en de andere stopt met lachen. Hij pakt mijn polsen vanachter vast en verlamd van angst doe ik er niks tegen.
De man die nog steeds mijn gezicht vast heeft laat zijn andere hand van mijn schouder over mijn borst glijden en houdt daarna stevig mijn heup vast. Nog een angstige piep verlaat mijn keel en ik knijp mijn ogen dicht. Een traan verlaat mijn oog en zodra hij op mijn wang is voel ik hoe hij weg wordt gelikt. Ik geef daardoor spontaan een gil waarna ik een klap in mijn gezicht krijg en de tranen blijven stromen.
'Kop dicht.' Snel onderdruk ik alle geluiden die drijgen te ontsnappen. Waar blij je, Nathan? Het touw zit strak om mijn polsen en ik wordt richting een zwarte volkswagen geduwd.
'Heheh, prinsesje gaat met ons mee.' Zegt de man die zijn handen op mijn schouders heeft en me in de bus duwt. Is dat onze televisie? Ik kijk om me heen en zie verschillende spullen liggen die zojuist nog in ons huis stonden.
'Alsjeblieft laat me gaan.' Jammer ik.
'Nee nee, prinsesje gaat met ons mee mee.' Hij tikt mijn neus maar verstarde als hij wordt geroepen door de man die in ons huis staat.
'Ik kom zo terug, Prinsesje.' Hij tikt een laatste keer op mijn neus en loopt weg zonder de deuren te sluiten. Zonder de deuren te sluiten?! Ik hang mijn voeten over de rand van de bus en trek mezelf naar voren. Sirenes. Ik hoor sirenes! Ze komen eraan! Verlamd van vreugde dat mijn redding eraan komt blijf ik op de rand van de kofferbak zitten en laat mijn tranen de vrije loop. De twee mannen komen uit ons huis gerend met tassen over hun schouders.
'Nee nee, de politie is niet oké-ke.' Mompelt de vent die mij in de auto zette. Hij rent achter de andere man aan die de hele tijd om zich heen kijkt.
Time to go. Ik zet mijn voeten op de grond en probeer uit hun zicht te rennen.
'Oh nee.' Ik word vanachter opgepakt en over een schouder geslingerd. Met nieuwe moed begin ik te spartelen en te gillen.
'Laat me los!'
'Houd je kop!' Krijg ik als reactie, maar dat stopt me niet. Ik zie de politie auto's via de ene kant de straat inrijden en Nathan's auto via de ander. Nathan! Hij is er! Ik begin nog harder te huilen en te kronkelen. Per ongeluk laat hij me vallen, maar pakt me niet meer op. In plaats daarvan rent hij zo hard als hij kan naar het busje en stapt achter het stuur. Hij geeft gas en rijd zo de tegengestelde richting van waar de politie auto's komen, richting Nathan. Het feit dat ik midden op de weg lig en het voelt alsof mijn hele lichaam gebroken is kan me op dit moment niks schelen. Ik ben veilig. De auto komt steeds dichter bij Nathan. En Nathan... Gaat niet uit de weg.