The Badboy's Home (VOLTOOID)

🌻Hoofdstuk 10.🌻

Pov. Emily.
Na mijn heerlijke douche sla ik mijn zachte, grote handdoek om me heen en droog me af. Als ik de handdoek laat vallen zie ik dat er al blauwe plekken op mijn lichaam ontstaan. Ik smeer me in met bodylotion en kleed me daarna aan. Een diepe zucht verlaat mijn mond en ik loop naar de slaapkamer. Ik ga op bed liggen en pak een leesboek. Het verhaal gaat over een meisje dat mishandeld wordt door haar ouders en wegloopt. Een stuk verder in het verhaal ontmoet ze een jongen die uiteindelijk haar vriendje wordt en haar helpt met het ontsnappen aan haar ouders. Dat is het een beetje in grote lijnen, ik heb hem al zo vaak gelezen maar hij blijft zo leuk. Als ik een half uurtje aan het lezen ben wordt de deur opeens opengegooid door Amy. Ze loopt naar binnen samen met... Jenna? Jenna is de vriendin van Nathan, wat doet ze met Amy, ze haat Amy omdat Amy ooit een keer het bed heeft gedeeld met Nathan en nu hebben ze vaak ruzie wie de vriendin van Jenna is. Wat doet zij hier? 'Ga weg trol.' Snauwt Amy naar me. 'Dit is ook mijn kamer hoor.' Zeg ik terug en kijk naar mijn boek. Amy kennende rolt ze nu met haar ogen en gaat ze daarna verder met waar ze mee bezig was. In dat laatste had ik in ieder geval gelijk want ze begint uitgebreid met Jenna te praten over hoe knap, lekker en goed Nathan is. En met goed bedoelen ze goed in bed voor als je dat niet doorhad. Ik rol met m'n ogen en probeer me te concentreren op het boek voor mijn neus. Na tien minuten blijven ze nog zo hard giechelen en praten waardoor ik me niet kan concentreren. Ik sla mijn boek met een klap dicht en kijk ze aan. Door de klap kijken ze mij verveeld aan. 'Kunnen jullie wat zachter doen, ik probeer me te concentreren.' Vraag ik met mijn kiezen op elkaar geklemd, Amy is altijd zo irritant. 'Nee nerd.' Zegt Jenna. Ik rol met mijn ogen en zucht diep voordat ik van het bed stap, mijn boek pak, en naar de keuken loop.
Misschien vraag je je af waarom ik nooit in de woonkamer zit. Nou, daar zit altijd wel iemand en ik raak er altijd geïrriteerd, daarom ga ik dus naar de keuken omdat ze daar geen tv hebben en dus ook bijna nooit zijn.
Ik ga rustig aan tafel zitten, zet mijn voeten op de stoel naast me en ga verder met lezen. Op een gegeven moment hoor ik Amy roepen dat zij en Jenna naar de stad gaan, maar ik besteed er geen aandacht aan.

Na een uur komt Amy alleen thuis. Waarschijnlijk is Jenna al naar huis, of naar Nathan, daar is ze volgens mij ook vaak te vinden. 'Zit je hier nog steeds kneus?' Vraagt ze en pakt een glas cola. 'Nee.' Antwoord ik kort. Ze ziet toch dat ik hier zit? Ze zucht geïrriteerd en loopt naar boven. Als ze een halve minuut weg is hoor ik opeens een hele hoge, schelle gil. Snel sta ik op en loop naar waar de gil vandaan kwam. Boven. Ik ben zo te zien niet de enige die het heeft gehoord want iedereen staat onderaan de trap te duwen om naar boven te kunnen. Een paar leiders komen aan die iedereen aan de kant duwen en naar boven rennen. Meteen rennen alle anderen erachter aan. Ik dus ook. Als we boven aankomen staan alle leiders stil voor de deur van een slaapkamer. Mijn slaapkamer. De slaapkamer waar ik slaap! Ik ren erheen en kijk tussen twee leidsters door naar binnen. Het is één grote puin hoop. Alle kleren liggen op de grond, sommige gescheurd. Boeken zijn verspreid over de grond net als een hoop losse bladzijdes uit de boeken. Alles ligt overhoop. Behalve mijn spullen. Wat?! 'Wat is hier gebeurd?!' Roept één van de hoofdleidsters. Amy kijkt verbaast om zich heen tot ze mij ziet. Dan kijkt ze me met een woest gezicht aan, maar haar ogen staan geamuseerd. Ze loopt, correctie, stampt, op me af en prikt met een vinger in mijn borst. 'Jij hebt dit gedaan.' Zegt ze koud en kil. Ik schud mijn hoofd. 'Ik heb het niet gedaan, ik zweer het, ik zat de hele tijd in de keuken.' Probeer ik mezelf te verdedigen. 'Oh ja? En hoe verklaar je dan het feit dat alles kapot en overhoop ligt, behalve jouw spullen?' Ik wil er tegen ingaan, maar het kan niet want ik weet niet hoe het komt. 'Dacht ik al.' Zegt een leidster en pakt me bij mijn arm vast en trekt me mee naar het kantoor van de directrice. 'Nee, laat me los, ik heb het niet gedaan.' Ze negeert me compleet en blijft stug doorlopen.
Als we voor het kantoor staan klopt ze drie keer op de deur, zodra ze "binnen" hoort doet ze de deur open en gooit me zowat naar binnen. 'Ah, Emily, waarom ben jij hier?' Zodra ik antwoord wil geven zegt de leidster. 'Kijkt u maar op de beelden van haar slaapkamer. Zij was het.' Geamuseerd start de directrice haar computer op en bekijkt de camera beelden. 'Ik zie het.' Ze kijkt me met pretlichtjes in haar ogen aan. 'Emily, dit gedrag is onacceptabel en in het reglement staat dat iedereen die iets van een ander met opzet vernield, uit het weeshuis wordt gegooid.' Ze probeert me met medelijden aan te kijken, maar je ziet zo dat het fake is. Dan dringt het tot me door, ik word uit het weeshuis gegooid. Ik ben vrij! Wacht, maar waar moet ik dan heen. 'Waar moet ik dan heen?' Vraag ik wanhopig. Ze kijkt me aan en haalt haar schouders op. 'Zoek het zelf maar uit, vanaf nu hoeven wij niks meer voor je te regelen, behalve deze school jammer genoeg.' Dat laatste mompelt ze zacht. 'Zorg dat je over twintig minuten je spullen hebt gepakt en buiten staat zo niet, dan worden al je spullen verbrand.' De leidster grijnst en trekt me weer aan mijn arm uit het kantoor.
Ik sjok naar mijn kamer en als ik de deur open zie ik dat alles weer is opgeruimd. Misschien was het slecht hier en heb ik gezegd dat ik weg wilde, ik woon liever hier dan op straat. Ik pak twee koffers uit de kast en stop al mijn kleren erin. Oke niet alles maar nu ik toch weg ga kan ik net zo goed alle vreselijke en te kleine kleren hier laten. De koffers zet ik naast de deur en ik pak nog een grote, ongebruikte sporttas van de zolder en stop al mijn andere bezittingen en toillettas erin. Als laatste stop ik al mijn school spullen en overige dingen in mijn schooltas. Met de rugzak op mijn rug, de sporttas over mijn schouder en de koffers in mijn handen sjok ik de trap af. Huilen doe ik niet, ik zou het wel willen, maar die pret gun ik ze niet. Als ik beneden aankom zie ik dat alleen Amy en Stan naast de deur staan. Ik loop erheen en wil net vragen of ik erlangs mag als Stan begint te praten. 'Tot nooit meer ziens, kneus.' En hij geeft me nog een rake stoot tegen mijn neus.

Oke, ik weet dat ik heb gezegd dat ik elke week zou uploaden, maar ik denk dat sommige al hadden verwacht dat me dat niet ging lukken.

Tips en ideeën zijn altijd welkom.💕