Emperor's Justice

✓Chapitre 21

Maxwell's POV.

Did I really messed up my life? I just it to be perfect and peace. But why they can't understand the meaning of freedom? They shouldn't control me! There's no law on your ambition and dreams. So, what rules they want me to follow? I don't need anything more! Schools and universities are not the bases on how good education affects the learners. It's on them! If they strive, they got it. But it they're tired, they'll rest!

~

The city sky's feeling dark tonight
We're back to back with our heads down
Just look at me, give me more tonight
Just give me more of your love now
~

Minsan, ang pagmamahal ng isang magulang dinadaan sa pagbibigay ng mga magagandang bagay. Kaya siguro isa sa mga dahilan kung bakit ako ganito?

Hindi masama magbigay at ibuhos lahat ng mga kagustuhan ng mga anak niyo. Ngunit alam niyo ba kung ano ang maiiwan at mas mahalaga sa huli? Ay yung mararamdaman at madama niya ang totoong pagmamahal ng isang tunay at tapat na magulang.

Ganito ako klaseng tao. Masyadong mapagmamataas pero baba pagdating sa harap ng mga magulang. Maaaring sinanay at pinalaki nila ako kasama ng mga baril, pagbabali ng buto, at maging tapat. Akala ko nung una maganda iyon pero sa unting-unti nakakaintindi at nakakapagdesisyon na ako bilang isang indibidwal. Natatakot ako dahil ayoko kong gamitin ang sariling kakayahan para makipaglaban sa mga inosenteng tao. At doon ko din nakitang nangangailangan ako ng isang pagmamahal ng isang magulang. Yung tipong hindi ako natatakot kung may ginawa man akong isang pagkakamli mali sa harap nila.

~
Let's set fire to the lonely night
You're beautiful when you look at me
Let's give love another life

Cause you'll be safe in these arms of mine
Just call my name on the edge of the night
And I'll run to you, I'll run to you
~

Where? Where I can find someone that I could run to? Where her or his arms are wide opened to make me feel safe again and loved? I hope fantasy are not fictions so all the impossibilities can make into possible...

Lasing na lasing kong inabot ang boteng alak at walang anumang nilanghok ko iyon. Agad na umangat ang epekto ng alak sa utak ko.

Pabagsak kong nilapag sa counter ang bote saka inutusan yung bartender na bigyan ako ulit ng panibagong alak na paglalaruan. Sandaling hiniga ko pa muna ang ulo sa mesa ng umikot ang buong paligid ngunit ng makita yung alak kaagad din akong umayos.

Alam kong wala na akong lakas para uminom pa. Pero ba't ba kasing parang tubig lang 'tong iniinum ko? Wala akong COVID!

"Master, mukhang lasing na po kayo."

Bigla akong napalingon sa taong pumigil sa'kin at nakita yung Butler ko. Mukhang pinapahanap na naman nila ako sa kanila. Ano pa nga ba? Pagkatapos ko pa naman mag-wala at lumayas ng basta sa bahay.

"Hindi pa ako lasing. Pwede ba? Butler Zack, umuwi na po kayo. Kaya ko na po yung sarili ko." Lasing na lasing kong wika.

"Pero...... Young Master---"

"Sabing umuwi ka na eh!" Inis kong sigaw.

Parang gusto kong magmura sa harap niya ng maramdam ang pagsakit at walang tigil sa pagkirot ng ulo ko. Marahas na napahawak ako doon saka saglit na naglumibabaw sa counter.

Mayamaya pa ay naramdaman ko din ang unting-unti paghakbang nito papaalis. Ganun naman ang tuwang naramdaman ng sa pag-angat ko ng ulo wala na siya doon.