✓Chapitre 29

71 6 0
                                    

Maxwell's POV.

        Pagkatapos yung pangyayari sa auction. Di pa rin maalis-alis sa isip ko yung huli niyang sinabi o kung ano talaga ang ibig niyang sabihin. Na ako daw Ang nangnakaw ng isang mahalaga bagay napimaghahawakan. Gugustuhin ko man alamin nung gabing iyon pero mukhang hanggang doon na lang talaga ang oras para makausap at makita ko siya.

What are behind those mask of yours, Black Queen?

Kanina pa nag-iingay yung buong klase kasi wala yung adviser namin. Meron daw kasi silang meeting sa Davao. Ang yaman eh. Pero heto ako sa upuan parang wala pakialam sa kanila. Nakaupo lang naman ako malapit sa bintana kaya mas pinili kong aliwin ang sarili habang nakatingin sa kawalan.

"Dude, bakit kaya parang merong kulang sa mga kaklase natin?" Rinig kong wika ni Alex.

Bahagya akong napalingon sa kanya at nakitang may kung ano na itong kinakain kaya nakihingi din ako.

"You're right. Kanina ko pa nga iyon napansin pero Hindi ko masabi kung ano."

Mayamaya pa ay narinig ko ang pagbukas ng pinto kaya napatingin ako doon at kaagad na niluha doon ang principal namin. Pinag-utusan niya kaming maupo at tumahimik. Sumunod din ang mga ito sa utos niya. Hindi naman siya strike samin pero okey naman siya.

"I'm going to check your attendance. Besides your adviser is not around 'cause she will be having a meeting in Davao. So, Let's start."

Isa-isa niya tinawag ang mga pangalan namin. Kung ganun naman pala sana sinabihan na lang nila kami na wala yung adviser namin at di na lang kami pumasok. Boring  pa kaya.

"Fernandez, Alex!"

"Present!"

Mukhang okey na ang isang 'to. Bakit ba kasi ang moody niyang klaseng tao? Tsk!

"Herald, Bryan!"

"Present, Sir!"

Ba't  pumasok pa ang isang 'to? Ayaw ko pa naman makita yung mukha niya at mas lalong-lalo ang boses niya. Bakit ba kasi magkaklase pala kami?

"Smith, Maxwell Castro!"

"I'm here!"

Pagkatapos kong sumagot di na ako nakinig sa kanila. Masyadong boring pakinggan yung mga boses. ng mga kaklase kong babae. Tumingin na lang ako ulit sa bintana. Saka ko lang doon napansin na ang lawak pala ng Ouran.

Bakit ngayon ko lang 'to napansin?

Ngunit mayamaya pa ay biglang nagsilakihan ang mga mata ko at hindi ko magawang umiwas habang nakatitig doon.

Sandali!.....

"Alvaran, Vanessa!"

Hindi! Hindi pwede 'to!

"Alvaran, Vanessa?"

Totoo ba 'to?

"Is Alvaran, Vanessa is around?"

"Sir, hindi po siya namin nakita kanina pa. Siguro po absent."

"I see."

"Bro? Ayos ka lang ba?"

"Yes, I'm okey."

Agad din akong natauhan at napatingin sa kanya. Umupo na ako ulit ng maayos at inisip  pa rin yung nakita ko.

"Studebaker, Shana!"

Emperor's JusticeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon