Emperor's Justice

✓Chapitre 45

Maxwell's POV.

        When we finally reach our destination. Our private plane left us too. This island is one of my private island. Kaunting tao lang ang nakakapasok dito dahil bagong bigay palang ito nila Daddy sakin nung nakaraang birthday ko. Nagpapasalamat nga ako dahil kahit na hindi nila ako tunay na kadugo ginawa pa rin nila akong tunay na anak sa paningin nila.

Pagkapasok namin sa hotel agad kami sinalubong ng mga staff dito. Nakipagbatian sila sa'kin at nagkamusta na tinugunan ko naman agad. Mayamaya pa ay napalingon sila sa kasama ko kaya binalingan ko din siya ng tingin. Ngunit parang walang pakialam lang ito sa'min at pinapakiramdaman ang buong lugar.

"Sir Max, sino po 'yung kasama niyo? Bakit po ba siya nakamaskara?"

"Siya ba? She's with me."

"Sigurado ka po ba, Sir Max. Baka po jowa na niyo po yan. Ayaw niyo lang sabihin." Nagtilian naman silang lahat.

"Naku, hindi po. HAHA!"

Tinulungan nila kami sa mga gamit namin papaakyat at tinuro din samin kung saan ang mga kwarto na tutulungan naming dalawa. Nasa iisang kwarto lang kami dahil nasa presidential suit kami nila din kaya walang problema.

"Thank you." And I close the door.

I took one of their desserts here and I look over my partner pero nakaupo lang pala siya sa couch while looking at the veranda.

"Wanna look around?"

"No, I'm good. I need to take a rest for awhile."

"Are you sure? You still have the day lig---"

Di ko na nagawang tapusin ang sinasabi ko ng basta lang itong tumayo saka pumasok sa kwarto niya. Marahas na napabuntong hininga na lang ako sakanya sabay bagsak sa ibabaw ng couch para maupo. Sa pakiramdam ko pagod na pagod na ako ng sobra dahil sa kasama kong tipid magsalita. Ang hirap sobra. Nagmukha akong baliw!

Mayamaya pa ay napagdesisyonan kong lumabas sa veranda para makasangkap lang ng sariwang hangin. Di naman ako nabigo dahil sobrang lamig at sariwa nga.

I was in a middle of my thoughts ng biglang pumasok sa isip ko ang babaeng hinahanap at hinihintay ko ng ilang linggo na. Di ko siya lagi nakikita sa shop namin. Pagdating ko doon nakaalis na siya kung kaya minsan sumasama siya sa mga delivery service namin.

Bakit pa nga ba kailangan nilang painumin ako ng druga na 'yun. Gusto kong malaman kung bakit nila ginawa 'yun. Pakiramdam ko kasi kinuha nila ang buong buhay at pagkatao ko. Those memories and life is what I really needed to make me who I am.

Buong maghapon natulog rin ako para bumawi ng tulog. Maaga ako nagising dahil dito. Kaya nung nagising ako gumagabi na. Hindi pa ako bumangon pagkagising ko dahil napag-isipan kong tawagan si Shana ngunit out of coverage siya. Inis na lang akong tumayo saka lumabas ng kwarto.

"Ba't ang dilim dito?" Mahinang reklamo ko.

"Finally, you're awake."

Nagulat pa ako sa tinig na 'yun kaya halos napatalon ako sa kinatatayuan. Kaagad ko din siyang hinanap sa paningin at may nakiita akong isang bultong nakaharap sa bintana.

"Yeah. Bakit di mo binuksan ang ilaw?"

Nang mabuksan ko na ang ilaw, bumungkad kaagad sa'kin ang kabuuan niyang katawan. Bahagya pa akong nagtataka sa suot niyang t-shirt at high waist na shorts, exposing her very white skin.

"I live in the dark so why I need those light. I'm trained within." Medyo may kayabangan niyang saad.

"Are you hungry?"