His Desired Woman (Completed)

Chapter 21

Vanessa's POV

"TELL ME?! KAYA KA BA NAKIKIPAGHIWALAY SA AKIN DAHIL MAHAL MO NA ULI YUNG ASAWA MO HA?! T*NG *N* KATE! ANDAMI KO NANG SINAKRIPISYO PARA SAYO!"

Hindi ako makagalaw sa pwesto ko dahil hawak ni Aldrin yung vpbraso ko, hindi ako makapagsalita dahil natatakot ako sa kanya. Natatakot ako sa pwede niyang gawin sa akin.

Hinila ko yung kamay ko at kinuha yung mga damit ko, we are naked in front of each other, we are about to have sex pero I just refused.

Sinimulan ko nang suotin isa-isa ang mga damit ko, nagmamadali na talaga ako. Bigla niya akong hinila at tinulak sa kama.

"NO! Kate, kung di ka mapupunta sa akin. Di ka mapupunta kahit kanino. MAGKAMATAYAN NA PERO DI KITA IBIBIGAY SA KANYA!"

He got something on the side table.

Biglang nanlamig ang buo kong katawan nang makita ko kung anong kinuha niya. He is smiling from ear to ear, nababaliw na siya!

"Babe, you know what is this thing?"

"A-Aldrin."

Papalapit na siya sa akin, itinutok niya yung baril sa ulo ko.

Hindi ko na alam ang gagawin ko yung buong katawan ko nanginginig dahil sa takot, naiiyak na ako. Kaya niya bang gawin sa akin ang ganung bagay? Kaya niya ba akong patayin?!

"You know, I do love you. But if you don't love me, walang kwenta. Wala kang kwenta. Ahahahaha! In fact babe, nag-enjoy naman ako na magkasama tayo. Heaven! Ahahahaha!"

"YOU ARE CRAZY!"

INAGAW KO SA KANYA YUNG BARIL NA HAWAK NIYA AT WALANG HESITASYON KO SIYANG BINARIL.

*BAAAAAAAANG!*

Umalingawngaw ang putok ng baril sa buong unit, nakatingin lang ako sa ngayong nakahigang si Aldrin, madali siyang nawalan ng malay.

N-no. NOOOOOOOOOOOOOO!

"I have killed him... I am a murderest."

Biglang may pumasok sa unit, napatingin lang ako sa lalakeng nasa harapan ko ngayon. Hindi ako makapagsalita, wala akong masabi sa kanya.

"WHAT HAPPENED?!"

Sigaw niya sa akin, hawak ko lang yung baril at nagsimula nang umiyak.

IYAK LANG AKO NG IYAK.

Hanggang sa kinuha ni Timothy yung baril sa akin at lumapit kay Aldrin, yung dugong nasa floor, ipinahid niya sa damit niya.

Anong ginagawa niya?!

"Vanessa, go. Ako nang bahala dito."

Hindi ako bumabago sa pwesto ko at nakatingin lang ngayon kay Tim na nasa harapan ko na. No!

HINDI, AKO ANG MAY KASALANAN NITO!

"Bilisan mo Vanessa, anytime darating na ang mga pulis. I am sure dinig ang putok ng baril sa buong building. Umalis ka na."

Imbis na sumagot hinawakan ko lang yung kamay niya at umiyak ng umiyak.

"UMALIS KA NA! ANO BA?!"

Napatayo ako at pinunasan ang mga luha ko, hinawakan ni Tim ang mukha ko. Naiiyak din siya alam ko, alam ko!

"Vanessa, kapag handa ka nang magsalita, tell it to me. Andnalways remember. Mahal na mahal kita. Go now."

At ngumiti si Tim sa akin, lumabas ako ng unit at hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko pero lutang akong naglakad papunta sa isang playground.

Tomothy's POV

Dumating ang mga pulis, nakatingin lang ako sa bintana. AHAHAHA! Ano bang ginawa ko? Pumatay ako ng tao. Tama, pinatay ko si Aldrin Richard.

Ako ang pumatay sa kanya, hindi si Vanessa.

"Anong ginagwa mo dun sa crime scene?"-Officer.

"I have killed him."

"ANO?! ALAM MO BANG KASALANAN ANG PUMATAY NG TAO?!"

"JUST PUT ME INSIDE THE JAIL!"

Sumigaw na ako sa kanila, pinaggawa nila ako ng statement, basta sinabi ko ako ang pumatay sa kanya. Ayoko nang palalimin pa.

Nung makita ko kanina yung mukha ni Vanessa, sobrang nalungkot ako. Ayoko ng ganun siya ayoko ng umiiyak siya ayoko ng natatakot siya, ang gusto ko laging masaya ang babaeng pinakaminamahal ko.

"Sta. Ana! Are you out of your mind?!"

He is one of my friends before alam niyang di ko magagawa ang pumatay ng tao kaya tanong siya ng tanong sa akin. He is the assigned prosecutor in this case I guess.

"Ikulong mo na ako. I am admitting the crime I have made."

Tumayo na ako, may hand cups na nakalagay sa mga kamay ko, para matapos na.

"Timothy, are you serious?"

"Yes."

"May karapatan kang kumuha ng lawyer mo, at may karapatan kang ipagtanggol ang sarili mo, but just for now hold ka dito pero iba ang kulungan mo sa kulungan ng iba."

Tumango lang ako.

Kamusta na kaya si Vanessa? Okay na kaya siya? Ano kayang nararamdaman niya? Umiiyak pa kaya siya? Sana andun ako sa tabi niya, sana talaga.

Bigla na lang tumulo ng kusa ang luha sa mga mata ko.