Dragon

XX

Marta nie odzywa się do mnie od paru dni, a ja nawet nic z tym nie robię. Nie potrafię, nie wiem co. Niedługo moje urodziny... Tak bardzo chciałam je świętować z moją przyjaciółką! Chociaż tyle, że mam Ninę. Opowiedziałam jej o wszystkim i bardzo mnie wspiera. Gdyby nie ona chyba bym zwariowała.
No cóż, teraz muszę skupić się na lekcji.

- Halo! Ziemia do Olgi! - ocknęłam się. Nauczycielka stała nade mną oczekując chyba odpowiedzi.

- Przepraszam... Zamyśliłam się... Może pani powtórzyć pytanie?

- Olga, dlaczego nie uważasz? Muszę ci dać jedynkę z aktywności na lekcji. Skup się już.

- Dobrze, przepraszam. - po prostu świetnie! Kolejna jedyneczka do mojej kolekcji.

***

- Hej, Nina! - podbiegłam do dziewczyny, która właśnie siodła swojego siwka. - Co tam?

- Dobrze. Ale powiedz lepiej jak ty się czujesz. Co z Martą?

Westchnęłam. Co mam jej powiedzieć? Że jest beznadziejnie i świat mi się zawalił?

- Nie chcę o tym rozmawiać... Przepraszam.

- Spoko, rozumiem. Ale jakbyś chciała pogadać czy coś... To wiesz, do kogo możesz pójść. - uśmiechnęła się. Taką ją lubiłam. Uśmiechniętą, optymistyczną i miłą. Wiem, że zawsze mi pomoże, gdy będę tego potrzebować.

- Dzięki. - również się uśmiechnęłam. - pomóc ci czyścić tego brudaska?

- Jasne! Inaczej zajmie mi to...

- Dużo. - skiwitowałam i wzięłam do ręki szczotkę.

*

Nina właśnie chowała do szafki skrzynkę na szczotki. To ten moment Olga, teraz. Cicho przysunęłam się do jej torby i wsunęłam do niej błękitną kopertę. Mam nadzieję, że jej nie zgubi, bo to zaproszenie na urodziny. Chociaż tyle, że mam Ninę... Może mimo wszystko powinnam zaprosić Martę? Może dzięki temu mi wybaczy? Muszę spróbować. Nie mam przecież nic do stracenia...

Hejka! Oto kolejny rozdział, tak wiem, krótki i po długiej przerwie. Musicie mi to wybaczyć, ale mam już gotowy kolejny, pojawi się w piątek.

I jeszcze jedna sprawa.
Czaczama poprosiła mnie o zrobienie okładki do swojej książki "onyks". Oto i ona:

I jak? Może być? Jak coś to mogę coś poprawić czy coś :)

Zapraszam! 💜