Zwarte nagellak

WERKEN

DE VOLGENDE OCHTEND kom ik met slaap in mijn ogen de bakkerij binnen. De deur is open en er gaat een belletje af. Meteen komt Ethan vanaf achteren tevoorschijn.

'Sorry, we zijn nog niet -

Hij stopt met praten als hij mij ziet.

'Hey,' zeg ik slaperig.

Misschien moet ik de volgende keer niet zo laat in mijn bed kruipen of niet zo veel piekeren. Ik denk dat beide handig zouden zijn. Misschien heb ik net drie uur slaap gehad.

'Hallo,' zegt Ethan. 'Wat doe je hier?'

'Werken. Heeft Kato er niks van gezegd?' vraag ik.

Ethan schudt zijn hoofd.

'Nee, ze heeft enkel een papiertje achtergelaten dat ik de deur moest open laten voor een nieuwe werknemer, meer niet. Ze weet dat ik hier altijd een kwartier te vroeg ben,' voegt hij er nog aan toe.

Ik knik langzaam.

'Ik ben dus die nieuwe werknemer,' zeg ik.

'Oké, kom maar. Dan zal ik je laten zien hoe alles moet,' zegt hij.

Hij gaat naar achteren en ik volg hem.

De vorige keer ben ik naar rechts gegaan, maar nu gaan we naar links. We komen uit in een grote, warme en typische oude keuken.

De deur is meteen tegen de linkermuur waar ook kapstokken hangen. Daar hangen een paar schorten aan en ik zie Ethans zwarte jas en rugzak aan één van de kapstokken hangen.

Aan de overkant van de ruimte staan heel grote ovens en houten kasten tegen de rechtermuur om de gebakken broden in te leggen.

In het midden zijn er een stuk of drie, vier houten tafels tegen elkaar geschoven met stoelen omheen.

Ethan zet de ovens aan en doet dan een grote houten deur open helemaal aan de rechterkant van de rechtermuur, langs de houten kasten.

Blijkbaar is het een kast met daarin nog een frigo. Ik volg hem om te kijken wat hij allemaal pakt en waar hij het haalt. Dan lopen we terug naar de grote keuken en legt de spullen op de tafel.

'Goed, ik sluit de deur af terwijl jij je schort aandoet. Het is de derde vanaf de deur geteld,' zegt hij en wandelt de keuken uit.

Ik trek mijn jas uit en hang hem aan de kapstok. Vervolgens trek ik mijn splinternieuwe schort aan en net als ik hem vanachter wil dichtknopen, komt Ethan de kamer weer in.

Hij glimlacht vaag en helpt me met mijn schort vast te binden.

'Dankjewel,' gaap ik.

'Graag gedaan,' zegt hij. 'Misschien moet je volgende keer op tijd gaan slapen.'

'Misschien,' zeg ik en Ethan loopt naar de gootsteen tussen de kapstok en de oven.

Hij wast zijn handen en ik doe hem na. Dan stroopt hij zijn lange mauwen op en pakt wat bloem.

'Heb je al eerder een brood gemaakt?' vraagt Ethan en hij pakt wat vormen erbij om het brood in te leggen.

'Ja, in mijn vorige dropje werkte ik ook in de bakkerij,' zeg ik.

'O, dus je kan al alles?' vraagt hij.

Ik knik twijfelend.

'Laat dan maar zien. Bak een brood,' zegt hij en hij leunt tegen de tafel aan en kijkt me met zijn vage glimlach aan.

Mijn hart slaat een slag over.

'O-oké,' hakkel ik en ik begin met het maken van het deeg van het brood.