Zwarte nagellak

GEZOEND

DE VOLGENDE OCHTEND moet ik heel veel moeite doen om me te herinneren waar ik ben.

Maar zodra ik rechtop ga zitten en de kamer rondkijk, kan ik het me vaag herinneren.

Ik sta langzaam op en wandel de trap af van het huis van de Jansens. Gwenny zit al aan tafel met een dafelgan en een glas water.

'Goedemorgen,' kreunt ze als ik langs haar ga zitten.

Ze reikt me de dafelgan aan, maar vreemd genoeg heb ik hem niet nodig dus sla ik haar aanbod af.

'Hallo,' zeg ik dan nog. 'Kan je je nog iets herinneren?'

'Ik weet alleen nog dat ik hier heb zitten voordrinken en dat ik samen met jou en Ethan naar huis ben gestrompeld,' zegt ze.

Ik knik.

Ze weet dus ongeveer even veel als ik, want ik weet ook nog dat ik jaloers werd, stikjaloers zelfs en daarom toch te veel heb gedronken.

Ik schaam me er kapot voor.

Dan komt Ethan opeens de kamer binnen. Hij heeft zijn make-up al opgedaan, maar is nog in zijn pyjama, een zwarte jogging met een zwart te groot T-shirt van Simple plan.

'Lekker geslapen?' vraagt hij aan ons.

'Als je gaat slapen en wakker wordt met hoofdpijn "goed geslapen" vindt, dan wel,' zegt Gwenny chagrijnig.

'Moest jij maar niet zoveel drinken gister,' merkt Ethan spottend op. 'Victor?'

Zodra zijn blik de mijne kruist, ontploft er een bom van herinneringen.

Ethan en ik.

Zoenend.

In een vreemde badkamer.

Holy shit!

'W-wat?' vraag ik overrompeld door het beeld.

Ik kijk naar zijn lippen en hoe langer ik ernaar staar, hoe meer het beeld dat ik zag, klopt, hoe meer ik ervan overtuigd geraak dat het echt gebeurd is.

'Of je goed geslapen he-

'Kan ik je even spreken?' onderbreek ik hem.

Ethan kijkt even verbaasd en knippert een paar keer met zijn ogen voordat hij knikt. Ik sta snel op en trek hem mee naar zijn kamer.

'Is er gisteren nog iets gebeurd? Tussen ons, bedoel ik?' vraag ik.

Ethans wangen worden roder met de seconden en hij durft me niet aankijken.

'Ethan?' vraag ik zacht zodat hij me aankijkt.

Uiteindelijk doet hij het en mompelt wat.

'Wat zei je?' vraag ik en ik zet een stap dichter naar hem toe.

We staan in het midden van de kamer.

'We hebben gezoend,' zegt hij zacht.

'Gezoend?!'

'Ja, nou ja, nee. Je zei dat het niet echt zoenen was. Je zei dat het helpen was want je make-up was een beetje verpest doordat je te veel had gedronken,' zegt hij.

Ik laat mijn hand over mijn gezicht gaan.

'Het spijt me,' zeg ik zacht.

'Wat? Op dat moment leek je redelijk zeker van je stuk,' valt hij uit en hij zet een stap van me af, maar ik houd hem tegen door zijn hand vast te pakken en hem terug te trekken.

'Niet van het zoenen, gekkie,' zeg ik met een scheve glimlach. 'Maar wel van het drinken. Ik had me aan onze afspraak moeten houden.'

'Dat zei je al, maar doordat ik met Jelle ging dansen nadat ik jou aanbod had afgeslagen, draaide je door van jaloezie en ben je gaan drinken.' Hij schudt zijn hoofd. 'Vijf biertjes in een half uur is niet gezond.'

'Het spijt me, echt,' zeg ik nog een keer.

Het is even stil. Ethan en ik kijken elkaar alleen maar aan voordat zijn ogen naar mijn lippen gaan en zijn wangen rood worden.

'Dus je hebt geen spijt van het zoenen?' vraagt hij langzaam en ik kan aan zijn ogen zien dat hij moeite moet doen om zijn ogen op de mijne te focussen in plaats van op mijn lippen.

'Nee, ik had er een beeld van opgevangen en het zag er leuk uit,' zeg ik.

'Het was ook leuk,' zegt Ethan zacht en opeens staat hij een stuk dichterbij, zijn hand nog steeds in de mijne.

Ik snap niet dat we nog niet aan het zoenen zijn, maar ik weet niet hoe ik dat zou moeten doen. Gewoon uit het niets is ook best vreemd.

'Zou het leuker zijn als ik niet gedronken had?' vraag ik zacht.

Mijn adem glijdt over Ethans gezicht waardoor hij even zijn ogen sluit. Als hij ze terug opent, staat er één gevoel in geschreven.

Verlangen.

'Zeker weten,' fluistert hij hees en dat is het moment dat ik mijn lippen zachtjes over de zijne laat strijken.

Hij houdt mijn lippen even vast en ik doe hetzelfde.

Dit is het beste moment uit heel mijn leven.

Ik kus hem nog eens en schakel dan over naar een ... leukere zoen.

Ik laat mijn handen onder de rand van zijn T-shirt glijden waardoor hij naar adem hapt en ik mijn tong in zijn mond laat glijden. Ethan duwt zichzelf dichter tegen me aan en zijn warmte maken de vlinders in mijn buik weer wakker.

De warme gloed verspreidt zich door mijn lichaam als bloed door mijn aderen.

Ik zou graag willen weten hoe de zoen van deze nacht gegaan zou zijn, maar dat kan ik helaas nooit te weten komen.

Als we elkaar loslaten, kijken we elkaar met grote ogen aan en gaat onze ademhaling veel te snel.

Dan glijden Ethans ogen weer naar mijn lippen en glimlacht hij.

Hij glimlacht écht en het is het mooiste beeld van heel de wereld. Ik wil er een foto én een schilderij van.

Zo mooi is het.

'Wauw,' zeg ik dan ook buitenadem. 'Wat heb jij een mooie glimlach.'

Zijn glimlach wordt nog breder en ik val bijna omdat zijn tanden me verblinden.

'Je hebt wel een beetje op je lippen hangen,' merkt hij dan op.

Mijn wangen kleuren dieprood en ik wrijf wat over mijn lippen waar zwarte lippenstift vanaf komt en ik op de rug van mijn hand een zwarte veeg heb.

'Kom, we zullen het afdoen,' zegt Ethan en hij trekt me mee naar de badkamer.

'Heb je het deze nacht ook zo gedaan? Toen we thuiskwamen?' vraag ik nieuwsgierig.

'Ja, je bleef maar zeggen hoe goed ik kon zoenen en wou het zelfs nog een paar keer doen, maar ik liet je het niet toe want het was niet écht een zoen,' zegt Ethan en hij neemt wat vochtige doekjes en wrijft ermee over mijn lippen.

'Hoe komt het eigenlijk dat ik geen hoofdpijn heb?' vraag ik.

'Ik heb je, nadat we je make-up hadden bijgewerkt, verplicht om enkel water te drinken,' zegt hij als hij het doekje in de vuilbak laat vallen.

'En dat ging zo gemakkelijk?'

'Nee, ik moest je eerst beloven dat ik je een nachtkusje ging geven. Daar was je tevreden mee,' zegt hij.

'Heb je het ook gegeven?' vraag ik.

'Euhm, ja, maar op je voorhoofd,' zegt hij met een rosse schijn op zijn wangen.

'Dat is lief,' merk ik op. 'Je bent ook lief.'

'Hey, je gaat mijn rol nu niet verpesten. Ik ben nog steeds Ethan de emo,' zegt hij met een vage glimlach.

Ik bijt op mijn onderlip en Ethan buigt zich weer een beetje naar me toe.

'Misschien toch niet als ik bij jou ben,' zegt hij en dan zitten zijn lippen weer op de mijne.

We hebben net de lippenstift eraf gedaan.