Zwarte nagellak

UITMAKEN

NA HET LAATSTE uur slenter ik naar de hoofdingang van de school. Gwenny staat er al, dik ingepakt met warme kleren.

Het is misschien twee graden, wat best normaal is voor in november.

'Hey,' zegt ze zacht als ze me ziet aankomen.

Ik knik naar haar.

'Euhm ... Zullen we naar het park gaan?' vraagt ze en ze wiebelt van haar ene op het andere been.

Opnieuw knik ik.

We lopen in stilte naar het park. Als we er eenmaal zijn, gaan we op een bankje zitten. Gwenny haalt diep adem.

'Het spijt me,' zegt ze en haar ogen vinden de mijne.

Ik wil tegen haar ingaan, want misschien is het ergens ook mijn eigen schuld. Ik bedoel, ik wou wel een eettentje met Gwenny's ouders en daar had ik nee tegen moeten zeggen.

Ik had in eerste instantie al nee moeten zeggen tegen het plan.

'Nee, Vic, het is mijn schuld. Laat me even uitpraten,' zegt ze. 'Ik dacht dat je echt geïnteresseerd in me was, maar toen ik je na mijn feestje in Ethans kamer vond, wist ik dat het niet zou gebeuren. Ik wou dat het wel zo was, daarom die neprelatie. Ik dacht dat je verliefdheid ging overgaan en op mij kwam, maar dat deed je niet. In plaats daarvan zei je dat je wou stoppen met dat plan. Mijn hart brak erdoor en daarom gedroeg ik me als een trut die avond. Toen Ethan ook nog niet eens vertelde dat je met hem had afgesproken, knapte er iets. Ik was zó pist toen ik die zuigzoenen zag, maar uiteindelijk snapte ik wat ik had gedaan.
Ik had jullie relatie onmogelijk gemaakt en daardoor dacht ik dat die van ons meer kans had. Ik wou ónze relatie nog één kans geven door het echt te maken met mijn ouders.
Helaas is het daar misgelopen en ...'

Ze neemt een adempauze.

'En ik hoop dat we toch vrienden kunnen blijven. Ethan heeft me uitgelegd wat er met je ouders aan de hand is en in ruil zou ik vertellen dat je eigenlijk Ethans vriendje was. Onze ouders hebben het goed opgenomen.'

Het is even stil. Ik moet dit verwerken.

'Wat je hebt gedaan is niet bepaald ... goed. Ik denk dat ik even tijd nodig heb om een vriendschap met je te kunnen beginnen,' zeg ik.

'Dat weet ik en dat snap ik,' zegt ze.

'En wat mijn ouders betreft. Je hebt het misschien wel van Ethan gehoord, maar ik ben je niks verschuldigd,' zeg ik.

'Dat weet ik ook, maar ... weet je al wanneer je weggaat? Ik wil het graag daarvoor nog goed maken. Ik wil je dates betalen en ervoor zorgen dat de ontmoeting met onze ouders vlot verloopt. Zeg me wat ik moet doen,' zegt ze en haar ogen kijken me smekend aan.

Ik bijt op mijn lip, sla mijn ogen neer en zeg: 'Me tijd geven.'

Ze is even stil.

'Dat zal ik doen,' zegt ze zacht. 'Ik ga seffens toch naar Lola. Ethan had me gevraagd of ik er vandaag niet wou zijn. Wat gaan jullie allemaal wel niet doen?' vraagt ze en onze trieste sfeer verdwijnt en gaat over naar een spanning.

'I-ik weet het niet. Ethan zei ...' Hij zei dat ik straks zoveel kleren mocht uittrekken als ik wou. Maar zijn ouders zijn thuis. 'Dat jullie ouders thuis zijn,' maak ik mijn zin uiteindelijk af.

'O, ik dacht dat ze vanavond naar oma gingen, maar weet het niet zeker ...' zegt ze en ze trekt een wenkbrauw op.

Gaan we ... Ethan en ik ... Ik bedoel ... O, shit.

'Ik moet eigenlijk nog iets zeggen,' doorbreekt Gwenny mijn gedachtegang. 'Als ze morgen iets vragen, jij hebt het uitgemaakt omdat je geen neprelatie wou en zeg maar dat ze naar mij moeten komen als ze vragen hebben.'

'O, dus ... dat betekent dat het uit is tussen ons,' zeg ik met opgetrokken wenkbrauwen.

Gwenny knikt.

'Ja, niet dat we ooit iets hadden,' zegt ze.

Ik knik. Gwenny staat op.

'Ik ga maar eens naar Lola. Ik weet zeker dat Ethan al zit te wachten ... of beter gezegd lígt te wachten.'

Ze knipoogt en ik loop rood aan.

Wel Shit.

'Ik zie je later wel weer,' roept ze me nog na en ik zwaai maar wat.

=============================
Ik weet dat het kort is, maar het volgende hoofdstukje is wat leuker 😏😂
Have a nice day!