Zwarte nagellak

KAMER

TUSSEN ZIJN WERK en huiswerk door, heeft Ethan kunnen regelen dat hij hier binnen twee minuten op het perron zal verschijnen.

Het heeft wel even geduurd voordat hij zijn ouders kon overtuigen om hem alleen de trein te laten nemen, maar deze morgen, om zes uur in de ochtend (typisch Ethan) heeft hij laten weten dat hij om stipt tien uur zal arriveren.

Dat is nu dus nog één minuut.

De zenuwen gieren door mijn lichaam en ik heb geen idee wat ik moet doen als ik hem terug zie.

Knuffelen? Kussen? Gewoon mee naar de eerste beste kamer nemen en de liefde bedrijven?

Ik denk dat ik voor een simpele "Hey" ga.

Er komt een trein binnen en ik zoek al door de raampjes waar Ethan mogelijk achterstaat, maar ik zie hem niet.

Pas als ik zijn zwarte haren als een sneltrein door de menigte naar mij toe zie gaan, herken ik hem. Ik beweeg me automatisch naar hem toe en midden in de menigte vinden we elkaar.

Ethan drukt zijn lippen gretig op de mijne en mijn simpele plan wordt overboord gegooid.

'Hey,' zeg ik als hij me heeft losgelaten en Ethan begint te blozen.

Meteen valt het me op dat hij géén make-up meer draagt.

Geen oogschaduw, geen lippenstift.

Ik frons.

'Ik wou een goede indruk op je moeder maken,' zegt hij en hij bijt op zijn lip.

'Ze heeft je toch al gezien?'

'Ja, maar ik wilde heel graag dat ze me zou mogen. Je hebt haar al over ons verteld, toch?' vraagt hij.

'Al in de auto naar hier,' zeg ik en vervolgens kijk ik hem alleen maar aan. 'Je bent echt knap. Ik moet me gaan inhouden want mam is de hele dag thuis.'

'Dan moeten we stil zijn,' zegt hij zacht.

'Er staat geen slot op mijn kamer, dus ze kan zomaar binnenkomen en dat zou ... zéér ongemakkelijk worden,' zeg ik met een spijtige glimlach.

'We doen het de volgende keer wel,' zegt hij met een knipoog en het wordt weer even stil.

'Ik heb je gemist,' zeg ik en ik leg mijn armen om hem heen en trek hem dicht tegen me aan.

'Ik jou ook. Ik weet dat het nog maar drie dagen zijn dat ik je nog heb gezien, maar het voelt als een eeuwigheid,' zucht hij tegen mijn schouder.

Ik laat hem los en pak zijn hand om hem mee te trekken, weg van het station.

'Kom, we gaan naar huis,' zeg ik.

[][][]

'Wauw, dit is meer de kamer die ik bij je oma verwachte,' zegt Ethan zodra hij mijn kamer binnenkomt.

Ik ga op mijn bed zitten en haal mijn schouders op. Ethan kijkt de kamer nog eens rond en gaat vervolgens langs me zitten. Hij buigt zich naar me toe en strijkt met zijn neus langs die van mij.

'Kunnen we echt niet verder gaan dan zoenen,' zegt hij zacht, ondeugend.

'Nee, dat kan ik echt niet maken,' zeg ik zacht en Ethan kust me en gaat met zijn handen langzaam onder mijn shirt. 'Shit, waarom maak je me het zo moeilijk.'

'Omdat ik je graag plaag,' zegt hij en hij kust me opnieuw, langer, maar net als hij zijn tong mijn mond wil laten binnenglippen, klopt mam op de deur en laten we elkaar los, onder dwang weliswaar.