Zwarte nagellak

OUD

HET IS ONDERTUSSEN december en volgende week is het al kerstvakantie. Er zijn nu nog examens bezig, maar daar ben ik binnen twee dagen al vanaf.

Ook Ethan is dan klaar en we hebben afgesproken dat hij zaterdag langs komt zodat we kunnen vieren dat het eerste trimester klaar is.

Op school zit ik vaak alleen. Soms werd ik uitgenodigd door Maddy zodat ik bij haar vrienden mocht zitten, maar vaak sloeg ik dat af omdat ik het gevoel had dat haar vrienden me niet echt mochten.

Mijn oude vrienden laten me links liggen alsof ik niet besta en ergens vind ik het niet zo erg. Ik had anders ook niet geweten hoe ik met ze om moest gaan.

Nu is het avond en zit ik op mijn kamer te bellen met Ethan.

Hij heeft morgen biologie, dat niet één van zijn sterkste vakken is. Hij is dan wel een genie, maar iedereen heeft zijn zwakke punten.

'Hoe was jouw examen vandaag gegaan?' vraagt Ethan door de telefoon.

Zijn stem is het enige wat me tijdens deze periode heeft rustig gekregen en weten te houden.

'Goed, hoop ik,' zeg ik.

'Ik weet zeker dat je het schitterend hebt gedaan,' zegt hij.

'Ik ben geen genie, eh,' zeg ik.

'Je hebt gelijk. Je kunt niet knap en slim zijn,' zegt Ethan lachend.

'Jij hebt anders wel allebei de eigenschappen,' merk ik op.

Ik kan me al helemaal inbeelden dat hij nu zo rood als een tomaat is.

'Grappig hoor,' zegt hij.

'Ik meen het. Je bent super slim en enorm ... lekker,' zeg ik en ik grijns.

Ik hoor Ethan lachen. Zijn echte lach die ik alleen maar kan horen.

Ik zou alles ervoor over hebben om hem te zien lachen.

'Ik mis je,' zegt hij nadat zijn lach onder controle heeft gekregen.

'Ik jou ook en je weet dat ik het meende,' zeg ik.

'Ja, dat weet ik,' zegt hij zacht.

'Ik wil je zoenen,' zeg ik.

'Enkel zoenen?' vraagt hij spottend.

'Zeg, mis je de seks ofzo,' vraag ik lachend.

'Ik mis jou, je hele lichaam en als daar dat bij moet komen kijken, dan vind ik dat niet erg,' zegt hij lachend.

Ik zucht.

'Ik wou echt dat je bij me was.'

'Ik ben altijd bij je,' zegt hij en ik schraap mijn keel voordat ik nog in tranen uitbarst.

'Hoe is het met je moeder?' vraagt Ethan.

'Ja, alles gaat steeds beter,' zeg ik en het is ook zo.

Vorige week zijn we zelfs met zijn tweeën ergens gaan uiteten nadat we zijn gaan winkelen want mijn kleren begonnen te verslijten.

We doen allebei zo ons best en dat is te merken. Zelfs de band tussen Carlos en mij gaat erop vooruit.

We hebben afgesproken om samen de nieuwe Spider-Man te gaan kijken. We zijn allebei een super fan van Marvel.

Maddy en ik praten ook af en toe met elkaar en als mam en Carlos weg zijn, koken we samen.

Het was Maddys idee omdat ze het leuk vind dat ik een vriendje heb en geen vriendinnetje.

Het is vast zoiets wat meisjes leuk vinden.

'Dat is goed om te horen,' zegt Ethan en ik kan horen dat hij glimlacht. 'Heb je je oma nog gebeld?'

'Ik heb haar maandag nog gebeld en wou haar morgen bellen,' zeg ik.

Oma is wel nog steeds een moeilijk onderwerp.

Hoe hard ik ook mijn best doe met mam, Carlos en pap, ik kan het niet aan om oma alleen te laten en Ethan niet meer elke dag te zien.

De eerste week was het zwaarst. Ik miste onze momenten in de bezemkast en onze momenten bij zijn thuis of mijn thuis, bij oma.

Ik wil nog eens met hem douchen en hem kunnen zoenen.

Het is alsof Ethan een illusie is die alleen werkelijkheid wordt als ik met hem bel. Het is alsof ik geen vriendje heb totdat ik met hem bel en dan weet ik weer dat het echt is.

Dat Ethan echt van me houd en om me geeft zoals ik ben.

Ik mis zijn aanwezigheid en zijn warmte.

Ik mis zijn geur en zijn zwarte make-up.

Ik mis zijn muziek en zijn boeken die ik tijdens de middag mee kon lezen.

Ik wil gewoon terug naar hoe het was ook al ben ik de band met mam aan het opbouwen. Ik wil kunnen genieten van de aanwezigheid van zowel oma als Ethan als mam en dat is iets wat me altijd zal blijven dwars liggen want het gaat niet allemaal tegelijk.

'Dat moet je doen,' zegt hij en ik knik.

'Zeker,' zeg ik.

'Maar ik moet gaan, mam wil dat ik met haar ontspan vanwege alle stress,' zegt Ethan.

'Oké, houd van je,' zeg ik.

Weer hoor ik Ethan glimlachen.

'Houd meer van jou, love.'

[][][]

Weer zo een mooi hoofdstuk van mij (hoest hoest) maar ik vond dat het lange lang geleden was. Maat zeker een reactie achter (daar moet ik altijd van glimlachen) en een stem mag ook altijd, maar ik verplicht je natuurlijk tot niets.
Have a nice day (ja, jij daar achter het schermpje) xoxo