Zwarte nagellak

SCHMINKEN

DE REST VAN de week vliegt voorbij.

Gwenny en ik gaan, om echt te bewijzen dat we een stel zijn, naar de bioscoop vrijdag en deze keer mocht ik kiezen welke film. Maar uiteindelijk had Gwenny zo erg gezeurd dat ze een andere films wou zien, dat zij de film gekozen heeft.

Ik stond wel op haar verhaal op Instagram, Snapchat én Facebook. Op dat laatste zet nooit iemand iets op zijn verhaal.

Steeds had ik ook een ander onderschrift.

Instagram: samen naar de bios met mijn schatje <3 <3

Snapchat: 1 week <3

Facebook: Avondje uit <3

Persoonlijk vond ik dat Gwenny een beetje overdreef, maar toen ik het haar vertelde, sprak ze me tegen.

Ze zei: 'Nee, dat is wat koppels doen.'

Ik had haar maar laten doen. Uiteindelijk heb ik hetzelfde moeten doen. Je mag drie keer raden wie onze beide verhalen als eers zag.

Precies, Ethan.

Ik voelde mijn hart sneller bonken tegen mijn ribben en hoopte nog steeds dat hij niet boos was.

Zaterdag, zondag, maandag, dinsdag en woensdag heb ik de hele ochtenden in de bakkerij gestaan met Ethan. Hij had het één keer gehad over onze koppelverhalen.

'Vind je niet dat Gwenny een beetje overdrijft?' had hij zaterdag rond zes uur gevraagd.

Ik haalde mijn schouders op, maar wou eigenlijk zeggen dat hij gelijk had.

[][][]

Nu zitten we met het hele groepje in de woonkamer van de Jansens.

Mevrouw en meneer Jansen zijn werken tot acht uur dus dat betekend dat we met zijn zevenen eten.

De drie meiden zitten rond het salontafeltje en doen elkaars make-up. Ze zijn drie duiveltjes, maar wel drie érg uitdagende duiveltjes.

Grote inkijk, korte rokjes, blote benen en om het af te maken hebben ze alle drie dezelfde schoenen aan (hakken wel te verstaan).

De twee jongens zitten op de grond, dicht bij de meiden, maar hebben een apart gesprek. Ze hebben hun kostuum ook nog niet aan. Ze willen het pas na het eten aandoen wat ongeveer nog twee uur is.

Het is nu bijna vier.

Ethan zit recht tegenover me in de zetel en is mijn lippen aan het stiften.

Ik vind het moeilijk om niet te blozen terwijl hij naar mijn lippen kijkt.

Als hij klaar is doet hij het dopje terug op zijn lippenstift en kijkt me met een vaag lachje aan. Ik glimlach.

'Je hebt toch geen koortsblaasjes, eh?' vraagt hij terug met een serieus gezicht, maar ik merk aan de speelse toon dat hij een grapje maakt.

'Waar zou dat vandaan moeten komen?'

'Ik weet niet, van het zoenen,' zegt hij.

'Met wie?' vraag ik.

Hij kijkt vluchtig rond, maar niemand let op ons gesprek.

'Ik weet het niet,' zegt hij schouderophalend.

'Trouwens, heb je je kleren ook mee? Ga je die al aandoen voor het eten, of na het eten?' vraagt Ethan dan.

Mijn ogen sperren zich open.

Ik wíst dat ik iets vergeten was!

'Ben je ze vergeten?' vraagt Ethan die precies mijn gedachte gelezen heeft.