Zwarte nagellak

SPIJBELEN

DE VOLGENDE DAG ga ik niet naar school.

Ik kan Gwenny en Ethan niet onder ogen komen.

Gisteren ben ik gewoon weggegaan.

Mevr. en mr. Jansen zullen me waarschijnlijk niet zo goed meer ontvangen.

Ik heb het hart van hun dochter gebroken en ga dat binnen een aantal weken ook met hun zoon doen.

Nadat ik bij hun was weggelopen, ben ik naar huis gegaan. Oma was er niet, en maar goed ook.

Ik wou niet dat ze mijn betraande gezicht zag.

Ik wou niet dat ze zag hoe gebroken ik was.

[][][]

Nu zit ik in het park.

Ik weet niet meer of ik oma vandaag heb gezien of niet. En ik weet ook niet meer hoevaak ik gevallen ben. Mijn knie doet pijn. Mijn hoofd doet pijn en de wereld draait.

Mijn gsm heb ik thuisgelaten. Net zoals mijn schoolspullen. Ik ging er toch niet naartoe.

Opeens komt er iemand langs me zitten. Hij legt zijn hand op de mijne en leunt op mijn schouder met zijn hoofd.

'Weet je,' zegt Ethan. 'Weglopen van je problemen helpt niet.'

Eerst zeg ik niks. Dan: 'Moet je niet op school zitten?'

'Nee, want je hebt me nodig,' zegt hij.

Ik snik.

Ik wist niet dat ik weer begonnen was met wenen.

'Ik heb je nie ... ik heb je inderdaad nodig,' zeg ik en ik draai me helemaal naar hem om.

Hij legt zijn armen om me heen en trekt me tegen zich aan. Het voelt fijn om zijn warmte weer te voelen.

'Sorry,' fluister ik trillerig. 'Ik heb je zus haar hart gebroken ondanks dat je zei dat ik dat niet moest doen.'

'Het is oké. Ze heeft er zelf een beetje voor gezorgd,' zegt hij en hij strijkt door mijn haren wat me een beetje doet kalmeren.

'Wil je ... wil je een verhaal vertellen. Ik heb geen zin om het er nu al over te hebben,' zeg ik.

Ethan knikt, dat voel ik aan zijn hoofd dat een beetje op en neer gaat op dat van mij. Ik ga rechtzitten en veeg mijn tranen weg. Vervolgens leg ik mijn hoofd op zijn schouder.

'Goed, euhm, ik had je toch verteld over dat mijn hart ooit is gebroken, toch?' vraagt hij.

'Ik denk het,' zeg ik zacht.

'Wel, ik zat vroeger op dansles en daar was een jongen. Hij heette Eric en hij was ontzettend knap. Voor ik het wist, was ik verliefd op hem. In het begin was het vreemd dat ik dat gevoel niet had bij een meisje, maar ik wende eraan. Ik had besloten dat ik er nooit iets mee ging doen tot we met z'n allen hadden afgesproken. We waren vrijftien en iemand was aan drank geraakt. We hadden allemaal te veel op en toen heeft Eric me gekust. Ik weet dat ik zei dat ik nog nooit gezoend heb, maar deze probeer ik te vergeten. Sinds die dag drink ik ook niks meer,' zegt hij.

Ik sluit mijn ogen om me beter te concentreren op zijn verhaal.

'Maar toen we kusten, Erik en ik, had het iets speciaals,' gaat Ethan verder. 'Maar de volgende dag, op de dansles, stootte heel de groep me af. Ik werd een beetje gedwongen om te stoppen omdat ik met Eric had gekust terwijl hij ook met mij stond te kussen.

'En ... en als wij kussen, heeft dat ook iets speciaals. Ik dacht eerst dat je net zoals Eric was, maar je kwam steeds terug en zoende me vaker en het voelde zo ontzettend goed. Ik dacht dat jij me beschermde. Of des noods was je een engel die me zou komen halen om naar de hel te gaan,' sluit hij af.

'Ik kom je niet halen en je gaat niet naar de hel. Dat die Eric zo bot tegen je deed, kon jij ook niks aan doen,' zeg ik.

Dan is het even stil.

'Gwenny heeft het gisteren gezegd,' zegt hij dan.

Ik haal mijn hoofd van zijn schouder af en open mijn ogen.

'Wat?' vraag ik.

'Dat je mijn vriendje bent,' zegt hij en er komt een rode blos op zijn wangen.

Ik zwijg even.

Dan: 'Wil je dat zijn?'

'Wat?'

'Mijn vriendje?'

Ethans wangen worden nóg roder en hij kijkt me zo intens aan dat ik het gevoel heb dat ik ga bezwijken.

'Ik wil niks liever,' zegt hij.

Ik glimlach en hij doet hetzelfde. Het is zijn échte glimlach en ik voel dat ik iets verder wegzak in het verliefdzijn.

'Ik houd van je,' zeg ik zacht.

'Ik houd ook van jou,' zegt hij en zijn wangen worden rood.

Hij buigt een beetje naar voor en zijn neus strijkt langs de mijne. Zijn lippen vinden de mijne en hij kust me. Het is een zachte, liefdeskus.

'Hoe namen je ouders het op?' vraag ik als we elkaar los hebben gelaten.

'Wel oké, ze willen je wel nog eens ontmoeten,' zegt hij.

Ik bijt op mijn lip.

'Gaat Gwenny daar ook zijn?' vraag ik.

'Ja,' zegt hij. Ik zucht. 'Je moet met haar praten.'

'Dat kan ik niet,' zeg ik. 'Ik kan niks meer.'

'Jawel, Victor, je kan het wel. Gwenny heeft me alles uitgelegd omdat ik vroeg waar je was. Ik snap dat je boos bent, maar je moet met haar praten.'

'Misschien heb je gelijk,' zeg ik. 'Maar niet vandaag. Ik heb eerst een douche nodig. Ik stink een uur in de wind.'

Ethan leunt iets naar me toe en knikt lachend.

Écht lachend.

'Ja, je hebt gelijk,' knipoogt hij.

'Heb je zin om mee te gaan?' vraag ik twijfelend.

'Hoe bedoel je?' vraagt hij.

'Mijn oma is er niet. Ze drinkt vaak koffie en ik dacht, nou ja, nu we samen zijn om ... je weet wel, samen te douchen,' zeg ik.

Ethans wangen worden rood en hij lacht.

'Oké,' zegt hij. 'Heb je make-up remover?'

Mijn lichaam wordt warmer.

Ik ga hem zonder make-up zien. Ik ga hem zonder kléren zien!

'J-ja,' zeg ik en we gaan rechtstaan.

Ik pak zijn hand en trek hem mee naar huis.

[][][]

Woehoeee! Ze zijn officieel samen!
Have a nice day!