Hopeless Love

Chapter 30: Yes!

Chapter 30: Yes!

"You look so gorgeous tonight." Sabi sa akin ni Julian

"Ah. Ngayon lang ako maganda, ganun?" Tanong ko sa kanya with matching taas kilay pa.

"No. Everytime I see you, you look more beautiful and more beautiful." Sabi niya sa akin. 

Nginitian ko na lang si Julian as we walk towards the ballroom. Kanina pa siyang hindi mapakali na ewan. Pagkapasok na pagkapasok namin sa ballroom, sinalubong kami ng mga flash ng camera. Masakit sa mata. Pero syempre, ngumingiti ako lalo na at kasama ko ang pinakaguwapong nilalang sa mundo. Naglakad pa kami hanggang makarating sa dulo kung nasan ang stage. Si dad ang gumawa ng introduction para sa akin. Pagkatapos ng introduction, ako naman ang nagsalita.

"Good evening everyone and thank you for coming despite of your busy schedule. I'm so happy to see you all here. And I can't wait to work with our new partners in business. So, let's enjoy our company together and enjoy the party." Pagwewelcome ko sa kanila at ngumiti. Naglakad-lakad na kami ni Julian at nakipagkwentuhan sa mga bisita.

"Excuse us for a while." Pagpapaalam ko at pumunta kami sa buffet area. Nagugutom na ako eh. Sakto naman at wala nang masyadong tao. 

Pagkatapos kong kumuha ng pagkain, bumalik na kami ni Julian sa assigned table namin. Magkasama 'yung pamilya namin, pamilya ni Julian pati sila Nicole at Jerome sa isang table. Tatlong vacant seats pa ang nasa table. Sinong kulang? 

"Max, nasan si Jerome?" Tanong ko kay Nicole pagkaupo ko.

"On the way na daw. May emergency pa daw kasi sa studio niya." Sagot niya at tumango ako.

"Why are you looking for him? Nandito naman ako." Tanong sa akin ni Julian. Seloso talaga kahit kailan.

"Julian, he's my friend. A good friend. 'Wag kang magselos. Ikaw 'yung boyfriend ko." Sagot ko sa kanya.

"Yeah, I'm sorry." Apologize niya sa akin.

"Okay lang." Sagot ko at kumain ulit. 

"LQ? Kuya? Ate?" Tanong ni Wendy sa amin. Kakabalik lang din ni Wendy a week ago bago ako dumating.

"Haha, hindi Wendy." Sagot ko sa kanya.

Pagkatapos kong kumain, nakipag-usap nanaman ako sa mga guests. Lalo na sa mga bago naming partners sa negosyo. Si Julian naman, lumabas saglit at may titingnan lang daw sa labas.

"Ladies and gentleman, may I have your attention please?" Nagsalita si kuya bigla sa microphone kaya nakuha ang attention ng lahat. Sinenyasan naman niya ako na pumunta sa kanya kaya pumunta ako.

"What is it kuya?" Pasimple kong bulong sa kanya pagkarating ko pero hindi siya umimik.