The Devil's Angel

Chapter 07

Tumigil sa kanilang bangayan sina Zion at Evan nang biglang dumating si Mayor.

"What's happening here?" Kunot noong tanong ni Mayor. Para akong nabunutan ng tinik dahil sa wakas tumigil na silang dalawa.

"Wa-wala po Mayor. I-I'm just introducing Sir Evan to my friend, Zion. Sya po yung panganay na anak ni Senator Ramirez." Then I lied again. Napalunok ako.

"Oh. That's great." Nakangiting sabi ni Mayor.

"Good evening Mayor." Magalang na pagbati ni Zion dito. "Pwede ko po bang mahiram saglit itong kaibigan ko? Matagal-tagal na rin po kaming hindi nag-uusap." Paalam nya pa habang nakatingin sa akin.

"Sure hijo." Mabilis na sagot ni Mayor.

"Dad no!" Daing ni Evan.

"What's wrong?" Naguguluhang tanong ni Mayor sa anak.

"Nothing Dad." Inis na sagot ni Evan and then he walked out!

Sinundan naman ni Mayor ang anak at nakita kong inis na umupo si Evan sa mesa na inupuan namin kanina. I saw Mayor keep on asking him kung anong problema but Evan didn't answer. He just staring at me madly.

"Let's go Gel, doon tayo." Nakangiting sabi ni Zion and my heart beats so fast when he grab my hands.

Dinala ako ni Zion sa mesa malapit sa stage. I feel awkward and somehow kinikilig because he serves me the sit. Yung hawak hawak nya yung upuan and he's standing while waiting me to sit on that chair. This is the first time he treated me like this.

"Maupo kana magandang binibini." Nakangiting sabi nya. This guy! Please stop it! You're giving me a heart attack.

"You don't have to act like that. Hindi ako sanay." I awkwardly said then I sit on the chair.

"Sorry. I don't know what to do. Nakakagulat pa rin yang biglaang pagbabago mo." Natatawang sabi nya sabay upo sa upuang nasa tapat ko. "You look pretty, very pretty by the way." Dagdag nya pa. Lalong bumilis ang pagkabog ng dibdib ko sa papuri nya.

"Thanks." Nahihiyang sabi ko.

"So anong naudyok sayo to- you know- change your looks?" Tanong nya.

"Ahm. Yung kasambahay kasi na kasama ko kila Mayor, sya yung nangulit sa akin na suotin tong damit nya." Sagot ko. "Alam mo namang hindi ako nagsusuot ng pambabaeng damit. Pinilit nya lang talaga ako."

"But it's perfect. You look great. Maybe you should keep on wearing woman's clothes dahil bagay naman sayo." He suggested.

I immediately grabbed the glass of water na nasa harap ko at ininom ko lahat ng laman noon. I can't take it anymore. Parang sasabog na ang puso ko. I feel the heat on my body and it's raising on my face.

"Are you okay?" Alalang tanong ni Zion.

"Y-yes. I-I'm good." Nautal na ako dahil sa nararamdaman kong ito. Gosh.

Ibinalik ko ang paningin ko kay Evan at napalunok ako nang magtama ang aming paningin at galit pa rin sya habang nakatingin sa akin. Ano bang problema nya?

I just ignored him at ibinalik ko ang atensyon ko kay Zion.

Ang dami naming pinag-usapan. We also laughed a lot of things. Ito na yata ang pinaka mahabang pa-uusap na nagawa namin simula nang mapunta ako sa puder nila Evan. I really missed him. His voice, his smile everything about him, I missed them all.

"What if may manligaw sayo? What would you do?" Tanong nya sa akin out of nowhere.

"Hi-hindi ko alam. Wala naman sigurong manliligaw sa akin." Sagot ko.