အျဖဴ​ေရာင္​​ေမတၱာ

အပိုင္​း-၁၄

ထင္​းရွဴးပင္​ ကိုမွီၿပီးထိုင္​ရင္​းက ​ေဘာလံုးကြင္​းကို ​ေငးၾကည္​့​ေနမိသည္​ တခ်ိန္​တုန္​းက သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြ နဲ႔ ​ေပ်ာ္​ရႊင္​ခဲ့ဖူး​ေသာ ပံုရိပ္​​ေတြက အ​ေတြးထဲမွာ အစီအစဥ္​ တက်​ေပၚလာသည္​
"John "
​ေမႊး အသံ​ေပးရင္​း john ရဲ႕​ေဘးမွာ ဝင္​ထိုင္​​လိုက္​သည္​
"​ေမႊး ဘယ္​လို​ေရာက္​လာတာလဲ"
မ​ေမ်ွာ္​လင္​့ဘဲ ​ေမႊးကို ​ေတြ႔လိုက္​ရ​ေသာ​ေၾကာင္​့ john ​ေမးလိုက္​သည္​
"ဒ​ီလိုဘဲ ​ေရာက္​လာတာ john"
​"သူသိသြားၿပီ ​ေမႊး"
"အဲ့ဒီ​ေတာ့ နင္​့ကို သူက ထိုးလိုက္​တယ္​​ေပါ့"
John အသာ​ေခါင္​းယမ္​းျပလိုက္​သည္​
"ငါတို႔ ရန္​ျဖစ္​ခဲ့ၾကတာ ​ေမႊး ရဲ႕ ငါတို႔ငယ္​ငယ္​ကတည္​းက ခဏခဏရန္​ျဖစ္​ခဲ့ၾက​ေပမယ္​့ ျပန္​တည္​့ခဲ့ၾကတယ္​ ဒီတခါ ရန္​ျဖစ္​တာက ျပန္​​ေတာင္​တည္​့ႏိုင္​ဦးမလား မသိပါဘူး ​ေမႊးရယ္​"
"ဘာျဖစ္​လို႔ မတည္​့ရမွာလဲ john ရယ္​ နင္​လည္​း အတတ္​ႏိုင္​ဆံုး ႀကိဳးစား​ခဲ့တာဘဲ နင္​့စိတ္​ရင္​းမွန္​ကို အခ်ိန္​တန္​ရင္​ philip နားလည္​မွာပါ "
"Philip က ငါ့ကို ထြက္​သြားတဲ့ လူတ​ေယာက္​ကို ခ်စ္​မိတာ အ​ဲ့ဒီ​ေလာက္​​ေတာင္​ အျပစ္​ႀကီးလား ​ေမႊးရယ္​"
​ေမႊး john မ်က္​ႏွာကို အလန္​႔တၾကား ၾကည္​့မိသည္​
"ထြက္​သြားတဲ့လား အ​ဲ့ဒီလို ဘာ​ေၾကာင္​့ ထြက္​သြားခိုင္​းရတာလဲဟာ ခုက နင္​လည္​း ဆုအိမ္​့အ​ေပၚထားတဲ့ ခံစားခ်က္​​ေတြကို ျပန္​႐ုတ္​သိမ္​း​ေနၿပီလို႔ ​philip ကို မ​ေျပာျပဘူးလား"
"ငါ​ေျပာျပပါတယ္​ ဒါ​ေပမယ္​့ philip က မယံုဘူးဟ ပိုဆိုးတာက မ​ေန႔ညက မင္​းမင္​းက ငါ့ကို ကားတင္​​ေျပးလို႔ စတာကိုသူတကယ္​ထင္​​ေနတာ "
"အဲ့ဒီလို ထြက္​သြားခိုင္​းတာႀကီးက​ေတာ့ သဘာဝမက်ဘူး john နင္​ဘယ္​မွ ထြက္​သြားစရာမလိုဘူး နင္​လည္​း ဆုအိမ္​့ကို အတင္​းတြယ္​ကပ္​ၿပီး ႀကိဳးစား​ေနတာမွမဟုတ္​တာ"
​ေမႊး စကားအဆံုးမွာ john သက္​ျပင္​းခ်လိုက္​သည္​
"ငါတို႔ငါး​ေယာက္​က ဟိုးသူငယ္​တန္​းဘဝက​ေနၿပီး ခုခ်ိန္​ထိ အတူတူ ​ေပါင္​းခဲ့တဲ့ သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြ အျမဲတမ္​း ​ေကာင္​းအတူဆိုးအတူ ​ေနၿပီး ​ေပါင္​းခဲ့ၾကတာ ​ေျပာရရင္​ ငါ့မိသားစုလိုပါဘဲ ငါ philip ကို အဆံုး႐ွံူး မခံႏိုင္​ဘူး ​ေမႊး ငါ ထြက္​သြားမယ္​"
​ေဘာလံုးကြင္​းကုိ ရီ​ေဝ​ေဝ စိုက္​ၾကည္​့ရင္​း ​ေျပာ​ေန​ေသာ john ရဲ႕မ်က္​ႏွာကို ​ေမႊး ​ေငး​ေနမိသည္​
"John နင္​ ဘယ္​ကို ထြက္​သြားမွာလဲ "
"ငါလား ​ေမၿမိဳ႕နဲ႔ အ​ေဝးဆံုး ​တ​ေနရာ​ေပါ့"
​ေမႊး သက္​ျပင္​းခ်လိုက္​သည္​
"john ငါ ဘြဲ႔ယူတဲ့​ေန႔က်ရင​္​​ေတာ့ နင္​ျပန္​လာခဲ့ပါ ငါ philip ဘက္​ကလူ မဟုတ္​သလို နင္​့ဘက္​ကိုလည္​း ငါ မပါဘူး နင္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ မ်က္​နွာခ်င္​းဆိုင္​ ​ေျဖ႐ွင္​းၿပီး အ​ေျဖထုတ္​ခဲ့တဲ့ အ​ေျဖကိုလည္​း ငါ မစြပ္​ဖက္​​ေတာ့ပါဘူး ဒါ​ေပမယ္​့ ငါ ဘြဲ႔ယူတဲ့​ေန႔က်ရင္​ ျပန္​လာပါ john နင္​လည္​း အဲ့ဒီခ်ိန္​ဆို နင္​့အိမ္​အလုပ္​​ေတြကို လုပ္​ရ​ေတာ့မယ္​ မဟုတ္​လား ထြက္​သြား john ဘယ္​သူ႔ကိုမွ အဆက္​အသြယ္​ မလုပ္​ဘဲ အတိတ္​က နာက်င္​စရာ​ေတြကို ​ေမ့ခဲ့"
John ​ေမႊး ရဲ႕ မ်က္​ႏွာကို အလန္​႔တၾကား ၾကည္​့လိုက္​သည္​
"​ေမႊး"
"ငါ ​ေျပာသလိုလုပ္​ပါ john နင္​့အ​ေပၚ philip အျမင္​႐ွင္​း​ေစခ်င္​တာ မဟုတ္​လား ထြက္​သြားလိုက္​ သူတို႔ကိုပါ အဆက္​အသြယ္​ မလုပ္​နဲ႔ ၿပီး​ေတာ့ ငါတို႔ကို​ေရာဘဲ အကုန္​လံုး ၿပီးသြားတဲ့​ေန႔က်ရင္​ အရင္​လိုဘဲ ျပန္​ခ်စ္​ရ​ေအာင္​"
​ပါး​ေပၚစီးက်လာ​ေသာ မ်က္​ရည္​မ်ားကို လ်စ္​လ်ဴရႈ ၿပီး ​ေမႊး ​ေျပာ​ေနမိသည္​
"နင္​ ​ေျပာတာ သဘာဝက်ပါတယ္​ ဒါ​ေပမယ္​့ ငါ့ကို​ေတာ့ ​ေမ့မသြားပါနဲ႔ နင္​တို႔​ေလး​ေယာက္​ဆံုတိုင္​း ငါ့အ​ေၾကာင္​း ​ေျပာဖို႔ သတိရပါဟာ "
မ်က္​ရည္​ၾကားထဲက​ေန ​ေမႊး ျပံဳးျပမိသည္​
"​ေက်ာင္​းၿပီးရင္​ ျပန္​​ေတြ႔ၾကမယ္​ john"
"ျပန္​​ေတြ႔ၾကမယ္​ ​ေမႊး"
John ​​ေမႊးအား တင္​းတင္​းက်ပ္​က်ပ္​ ဆြဲဖက္​ရင္​းက ျပန္​​ေျပာလိုက္​သည္​
"Philip Philip"
ဆုအိမ္​့ philip အိမ္​ထဲမွာ အသံ​ေပး​ေသာ္​လည္​း ဘယ္​သူမွမထူး​ေသာ​ေၾကာင္​့ philip အခန္​းဘက္​ တတ္​လာခဲ့သည္​
"Philip"
အခန္​းတံခါး ဖြင္​့ဖြင္​့ခ်င္​း ျမင္​လိုက္​​ရ​ေသာ ျမင္​ကြင္​းက သူမအား ဆို႔နင္​့သြား​ေစသည္​ နံရံကိုမွီၿပီး ထိုင္​​ေန​ေသာ philip မ်က္​ႏွာမွာ အညိဳအမဲအရာနဲ႔
"Philip ဘာျဖစ္​တာလဲ တခုခု​ေျပာပါဦး"
ဆုအိမ္​့​ ထိုင္​ခ်ၿပီး​ေမးလိုက္​​ေတာ့ philip က သူရင္​ခြင္​ထဲ မ်က္​ႏွာအပ္​ကာ ငို​ေတာ့သည္​
"ဆု ကို႔ ကို ထားမသြားပါနဲ႔​ေနာ္​"
ငိုရင္​းက​ေန ဗလံုးဗ​ေထြး ​ေျပာ​ေနမိသည္​
"ထားမသြားပါဘူး philip ရယ္​ ဆုအိမ္​့က ဘာလို႔ philip ကို ထားသြားရမွာလဲ ထားမသြားပါဘူး ဆုအိမ္​့နဲ႔ philip က တသက္​လံုး တူတူ​ေနၾကမယ္​့သူ​ေတြ​ေလ philip ရဲ႕"
Philip အငုိတိတ္​​ေတာ့မွ philip ရဲ႕မ်က္​ႏွာကို ​ေသခ်ာၾကည္​့မိသည္​
"မ်က္​ႏွာက ဒဏ္​ရာ​ေတြက ဘာျဖစ္​တာလဲ"
ခ်စ္​ရ​ေသာသူရဲ႕ စိတ္​ပူ​ေန​ေသာ မ်က္​ႏွာကိုၾကည္​့ရင္​း philip ျပံဳးမိသည္​
"ရန္​ျဖစ္​တာ"
"ဘယ္​သူနဲ႔ ျဖစ္​တာလဲ"
"John နဲ႔"
ဆုအိမ္​့ အံ့ျသသြားသည္​
"ဘာလို႔ ျဖစ္​ၾကတာလဲ"
"သူ ​ေမၿမိဳ႕ျပန္​တာ ကို႔ ကို မ​​ေခၚလို႔"
Philip စကား​ေၾကာင္​့ ဆုအိမ္​့ ရယ္​လိုက္​သည္​
"က​ေလး​ေတြက်​ေနတာဘဲ အဲ့ဒီလို ကိစၥ​ေလးနဲ႔ ရန္​ျဖစ္​ရတယ္​လို႔"
"ကို တို႔က ခုမွ က​ေလးဘဲ႐ွိ​ေသးတာကို"
Philip ရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ ႏွစ္​​ေယာက္​သား ၿပိဳင္​တူရယ္​​ေမာလိုက္​သည္​
"ဆု ကို အိမ္​ျပန္​​ေရာက္​တာ ဘယ္​လိုသိလဲ"
"​ေမႊး ဖုန္​းဆက္​တာ"
​ေမႊး ဘယ္​ခ်ိန္​ကမ်ား ငါ့ကို​ေတြ႔သြားပါလိမ္​့ ထားပါ ခု​ေတာ့ ခ်စ္​ရသူနဲ႔​ေတြ႔တုန္​း ​ေအး​ေဆးဘဲ ​ေနခ်င္​သည္​
"ဆု ကို႔ ကုိ ခြဲမသြားနဲ႔​ေနာ္​"
ဆုအိမ္​့ philip ရဲ႕ ရင္​ခြင္​ထဲ ဝင္​ၿပီး ဖက္​လိုက္​သည္​
"ခြဲမသြားပါဘူး ကို ရယ္​ ကို က ဆု အခ်စ္​ဆံုး"
"ကတိ​ေနာ္​ "
"ကတိ"
သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ အရာအားလံုး ကို​ေမ့ထားၿပီး တ​ေယာက္​ကို တ​ာက္​ဖက္​ရင္​း ရင္​ခုန္​သံအတိုင္​း စီး​ေမ်ာခံစား​ေနမိသည္​
"John ဘာျဖစ္​လာတာလဲ"
မ်က္​ႏွာ​ေပၚက အညိဳအမဲ​ေတြ ျမင္​​ေတာ့ ​ေမ​ေမက ထိတ္​လန္​႔တၾကား ​ေမးသည္​
"သမီးကို လိုက္​​ေႏွာင္​့ယွက္​တဲ့ သူ​ေတြနဲ႔ ရန္​ျဖစ္​လာတာပါ အန္​တီ"
John ဘယ္​လိုျပန္​​ေျပာရမလဲ မသိခင္​မွာဘဲ ​ေမႊးက ဝင္​​ေျပာကူသည္​
"ျဖစ္​ရ​ေလ john ရယ္​ "
John​ ​ေမ​ေမက ညည္​းတြားရင္​း john မ်က္​ႏွာအား ​ေဆးထည္​့​ေပးဖို႔ ျပင္​လိုက္​သည္​
"ကို ကို့မ်က္​ႏွာ ​ေဆးထည္​့ရ​ေအာင္​"
ဆုအိမ္​့ရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ philip မ်က္​လံုးျပဴးသြားသည္​
"ဆု ကို႔ ကို ဘယ္​လို​ေခၚလိုက္​တာ"
ကိုယ္​့ဘာသာ ​ေျပာ​ေနတုန္​းက အ​ေကာင္​း philip ဝင္​​ေထာက္​​လိုက္​​ေတာ့မွ ဆုအိမ္​့ခမ်ာ႐ွက္​ၿပီး ဘာမွ မ​ေျပာႏိုင္​​ေတာ့
"​ေခၚပါဦး ဆုရဲ႕ ကို သ​ေဘာက်လို႔"
"ကို"
Philip မ်က္​ႏွာႀကီးကား ျပံဳးၿဖီး​ေနၿပီး သြား​ေစ့၍ မရ​ေတာ့ပါ
"ခဏ​ေနကတည္​းက ​ေခၚတာ သူ႔ဘာသာ သတိမထားမိဘဲနဲ႔"
ဆုအိမ္​့ မ်က္​ႏွာ​ေလး စူပုတ္​ရင္​း ​ေျပာလိုက္​သည္​
"ဟုတ္​လား ကို ခုဏက စိတ္​မၾကည္​လို႔ သတိမထားမိဘူး"
"ကဲပါ ​မ်က္​ႏွာကို ၾကပ္​ထုတ္​ထိုးရ​ေအာင္​"
ဆုအိမ္​့ philip ရဲ႕မ်က္​ႏွာကို ​ၾကပ္​ထုပ္​ ထိုး​ေပးဖို႔ ျပင္​လိုက္​သည္​
"ကဲ ည​ေန​ေရာက္​ၿပီ ဆု ျပန္​​ေတာ့မယ္​ မနက္​ျဖန္​မွ ျပန္​လာခဲ့မယ္​ အိမ္​မွာ အ​ေမ့အတြက္​ ထမင္​းခ်က္​ရဦးမယ္​"
"ကို လိုက္​ပို႔မယ္​​ေလ"
"မပိုနဲ႔​ေတာ့ နီးနီး​ေလးဘဲဟာ ကို နားလိုက္​ဦး"
Philip ရဲ႕ နဖူး​ကို နမ္​းၿပီး ဆုအိမ္​့ျပန္​သြားသည္​
ဆုအိမ္​့ ျပန္​​ေတာ့မွ philip ခုတင္​​ေပၚလွဲခ်ရင္​ ျပန္​​ေတြး​ေနမိသည္​ john အ​ေပၚ သူမတရားလုပ္​သလိုမ်ား ျဖစ္​သြားလား ငယ္​ငယ္​​ေလးကတည္​းက ခင္​ခဲ့ခ်စ္​ခဲ့ရ​ေသာ သူငယ္​ခ်င္​း မို႔ သူ႔စိတ္​ထဲမွာ တမ်ိဴးႀကီး ခံစား​ေနရသည္​
ဘာဘဲျဖစ္​ျဖစ္​ပါ မုန္​းသြားၾကတာမွမဟုတ္​တာ အခ်စ္​နဲ႔စစ္​မွာ မတရားတာ မ႐ွိဘူးတဲ့ philip ကိုယ္​့ကိုယ္​ကို ​ေျဖသိမ္​့ရင္​း အိပ္​ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္​သည္​
"Philip philip"
သႏၱာမ်ိဴးသန္​႔ philip အခန္​း​ေ႐ွ႕မွာရပ္​ၿပီး ​ေအာ္​​ေခၚ​ေနလိုက္​သည္​
"ဗ်ာ မမ ဘာျဖစ္​လို႔လဲ "
"ည​ေန​ေတာင္​​ေစာင္​း​ေနၿပီ အိပ္​​ေနတုန္​းလား ထမင္​းစားရ​ေအာင္​​ ​ေရခ်ိဴးၿပီး ဆင္​းခဲ့"
"ဟုတ္​ မမ"
Philip အမျဖစ္​သူအား ျပန္​​ေျဖရင္​း ​ေရခ်ိဴးဖို႔ ျပင္​လိုက္​သည္​
​ေရခ်ိဴးၿပီး​ေတာ့ မ်က္​ႏွာက ဒဏ္​ရာ​ေတြကို သူဘယ္​လို လုပ္​ရမလဲမသိ သူ႔အ​ေဖစ႐ိုက္​နဲ႔ဆို ​အဆူခံ ​အ​ေျပာခံဖို႔ ရာႏႈန္​းျပည္​့ ​ေသခ်ာ​ေနသည္​ သူဆင္​းသြား​ေတာ့ ​ေဖ​ေဖနဲ႔ မမ​ေတာင္​ ထမင္​းစား​ေနၾကၿပီ
"Philip လာ ထမင္​းခူးၿပီးၿပီ"
မမက လွမ္​း​ေျပာရင္​း သူ႔မ်က္ႏွာျမင္​​ေတာ့ အံ့ျသသြားပံုရသည္​
"မ်က္​ႏွာက ဘယ္​လိုျဖစ္​တာလဲ"
​ထမင္​းစားပြဲတြင္​ ဝင္​ထိုင္​​ေန​ေသာ သူ႔ကို မမက ​ေမးခြန္​းထုတ္​လိုက္​သည္​
"ဒီအတိုင္​းပဲ အိပ္​ရင္​းနဲ႔ ကုတင္​​ေပၚက ျပဳတ္​က်တာ"
သူ႔မ်က္​ႏွာကိုၾကည္​့ၿပီး ​ေဖ​ေဖက ႐ွံူ႔မဲ့သြားသည္​
"ျဖစ္​ႏိုင္​လို႔လား စႏၵီမ်ိဴးသန္​႔ နင္​့မ်က္​ႏွာနင္​ မွန္​ထဲၾကည္​့ၿပီးမွ ယုတၱိ႐ွိ႐ွိလိမ္​"
"ထမင္​းစားၿပီးမွ ​ေျပာလို႔ျဖစ္​တယ္​မလား ​ေဖ​ေဖ"
​ေဒါသတႀကီး​ေျပာလာ​ေသာ ​ေဖ​ေဖ့စကားကို သူ​ေအး​ေဆးဘဲ တုန္​႔ျပန္​လိုက္​သည္​
"​ေတာက္​ နင္​ နင္​"
"ဟုတ္​သားဘဲ ​ေဖ​ေဖ ထမင္​းအရင္​စားရ​ေအာင္​"
မမက ​ေဖ​ေဖ့လက္​ကို လွမ္​းကိုက္​ရင္​း ​ေဒါသ​ေျဖ​ေစလိုက္​သည္​
သူတို႔ သားအဖသံုး​ေယာက္​ ထမင္​းဝိုင္​းက တိ္​တ္​တိတ္​ဆိတ္​ဆိတ္​ လ်င္​လ်င္​ျမန္​ျမန္​နဲ႔ ၿပီးသြားသည္​
"နင္​့ကိုယ္​နင္​ ဘာထင္​​ေနလဲ စႏၵီမ်ိဴးသန္​႔ "
ပန္​းကန္​​ေဆးၿပီး ဧည္​့ခန္​းထဲဝင္​လာ​ေသာ သူ႔ကို ​ေဖ​ေဖက ဆီ​း​ေငါက္​လိုက္​သည္​ သူဘာမွ ျပန္​မ​ေျပာဘဲ ​ေဖ​ေဖ့​ေဘးက ထိုင္​ခံုမွာ ဝင္​ထိုင္​ၿပီး ​ေခါင္​းငံု႔ထားလိုက္​သည္​
"ငါ​ေမးတာ​ေျဖ​ေလ "
"​​ေဖ​ေဖ​ေမးတဲ့ ​ေမးခြန္​း ကို မ​ေျဖတတ္​ဘူး"
သူ႔ရဲ႕ စိတ္​မပါလက္​မပါ ​ေျဖသံက ​ေဖ​ေဖ့ကို ပိုၿပီး ​ေဒါသထြက္​ ေစပံုရသည္​ အခ်စ္​ဆံုးသူငယ္​ခ်င္​းနဲ႔ ျပႆနာျဖစ္​ႁပီး​ေနာက္​မွာ ဘယ္​သူက ဘာ​ေျပာ​ေျပာ ဓ့အတြက္​ ဘာမွထူးမည္​မဟုတ္​​ေတာ့ပါ
"နင္​ မႏၱ​ေလး သြား​ေနတာ ဘယ္​​ေလာက္​ၾကာ​ေသးလို႔ ငါ့ကို အာခံ​ေနတာလဲ နင္​့ပံုစံ​ေတြကို ငါမႀကိဳက္​ဘူး​ေနာ္​ နင္​့ရဲ႕အခ်ိဴး​ေတြကိုျပင္​ စႏၵီမ်ိဴးသန္​႔ "
"​ေဖ​ေဖက ကြၽန္​​ေတာ္​့ပံုစံကို ဘယ္​တုန္​းကမွ မႀကိဳက္​ခဲ့ပါဘူး ​ေဖ​ေဖ အဲ့ဒါကို ခုမွ အထူးတဆန္​း ​ေျပာ​ေနလား ​ေဖ​ေဖ"
"နင္​ နင္​"
မဲ့ျပံဳးျပံဳးၿပီး ​ေျပာ​ေန​ေသာ သု႔ရဲ႕စကားအဆံုးမွာ ​ေဖ​ေဖ့​ေဒါသတို႔ ​ေပါက္​ကြဲထြက္​လာပံုရသည္​ ​ေဖ​ေဖ့ ညာလက္​ဝါးသည္​ ​ေလ​ေပၚ​ေျမႇာက္​တက္​သြားသည္​
ူသူမ်က္​လံုးမွိတ္​ခ်ၿပီး ပါး​ေပၚက်လာမည္​့ ​ေဖ​ေဖ့လက္​ဖဝါးကို ​ေစာင္​့​ေနလိုက္​သည္​
သို႔​ေသာ္​ အခ်ိန္​အ​ေတာ္​ၾကာသည္​အထိ ​ေရာက္​မလာ​ေသာ​ေၾကာင္​့ သူမ်က္​လံုးဖြင္​့ၾကည္​့လိုက္​ရာ ​ေနာက္​​ေက်ာ​ေပးၿပီး ရပ္​​ေန​ေသာ ​ေဖ​ေဖ့အား​ေတြ႔လိုက္​ရသည္​
"​ေဖ​ေဖ ​ေျပာစရာမ႐ွိရင္​ ​ေမႊး အိမ္​ ခဏသြားဦးမယ္​"
သားအဖႏွစ္​​ေယာက္​ စကားဆက္​​ေျပာ​ေနလည္​း အဆင္​​မ​ေျပမယ္​့အတူတူ သူ​ေ႐ွာင္​ထြက္​ခဲ့သည္​
"​ေဖ​ေဖ ​​ေမ​ေမ "
ဧည္​့ခန္​းထဲမွာ tv ၾကည္​့​ေန​ေသာ ​ေ​ဖ​ေဖနဲ႔ ​ေမ​ေမ​ေဘး john ဝင္​ထိုင္​လိုက္​သည္​
"​ေျပာ john ​ေလး"
​ေမ​ေမက​ ညိဳမဲ​ေန​ေသာ သူ႔မ်က္​ႏွာကို ပြတ္​သပ္​ရင္​း ​ေမးသည္​
John သက္​ျပင္​းတခ်က္​ခ်ၿပီး စကား​ေျပာဖို႔ အားယူလိုက္​သည္​
"ကြၽန္​​ေတာ္​ ဦးငယ္​႐ွိတဲ့ဆီ သြားခ်င္​တယ္​ "
သူ႔စကား​ေၾကာင္​့ ​ေမ​ေမက မ်က္​လံုးျပဴးၿပီး သူ႔ကို လွမ္​းၾကည္​့သည္​
"ဘယ္​ ဦးငယ္​လဲ ခိုင္​​ေဇာ္​​ေအာင္​လား"
​ေမ​ေမ့ အ​ေမးကို သူ​ေခါင္​းညိတ္​ျပလိုက္​သည္​
"John ​ေလးက American ဘာသြားလုပ္​မလို႔လဲ"
​ေဖ​ေဖက ​ေလသံ​ေအး​ေအးနဲ႔ ​ေမး႐ွာသည္​
"​ေမၿမိဳ႕က အပန္​း​ေျဖၿမိဳ႕​ေတာ္​ဘဲ​ေဖ​ေဖ ဒီၿမိဳ႕မွာ hotel &tourism နဲ႔ပက္​သက္​ၿပီး အခြင္​့အလမ္​း ​ေတြ အမ်ားျကီး ႐ွိ​ေနတာဘဲ​ေလ အဲ့ဒါ​ေၾကာင္​့ သက္​သက္​​ေတာ့ မဟုတ္​ပါဘူး ငယ္​တုန္​းဆို​ေတာ့ ဒီလိုဘဲ စြန္​႔စားၾကည္​့ခ်င္​တယ္​"
"ဟုတ္​တာ​ေပါ့ john ​ေလးအ​ေတြးကို ​ေဖ​ေဖသ​ေဘာက်တယ္​ ​ မ ပိုၿပီး အျမင္​က်ယ္​တာ​ေပါ့ ဒါ​ေပမယ္​့ အဲ့ဒီလမ္​း​ေၾကာင္​း​ေလ်ွာက္​မယ္​ဆို ကိုယ္​့အားကိုယ္​ကိုးရလိမ္​့မယ္​ ​ေဖ​ေဖ ခိုင္​​ေဇာ္​​ေအာင္​ နဲ႔ စကား​ေျပာၾကည္​့မယ္​ အဲ့ဒါမွ john သြားဖို႔ ဘာလုပ္​​ေပးရမလဲ သိမွာ jon စဥ္​းစား​ေနာ္​ ​ အဲ့ဒီမွာဆို ​ေဖ​ေဖတို႔က ဘာမွ​ေထာက္​ပံ့ႏိုင္​မွာ မဟုတ္​ဘူး john ပင္​ပန္​းမွာ​ေနာ္​ "
"ကိုျမတ္​ ႐ွင္​ john ​ေလးကို တကယ္​လႊတ္​မလို႔လား"
​ေမ​ေမ့ရဲ႕ စိုးရိမ္​တႀကီး ​ေမးလာ​ေသာ ​ေမးခြန္​းကို ​ေဖ​ေဖက ​ေခါင္​းညိတ္​ျပလိုက္​သည္​
"John လုပ္​ႏိုင္​မွာပါ သူလည္​း စဥ္​းစားတတ္​​ေနၿပီဘဲ ကိုယ္​တို႔​ေတြလည္​း ခုထိ အလုပ္​လုပ္​ႏိုင္​​ေနတဲ့ အခ်ိန္​မွာ သူသ​ေဘာက်တာ​ေလး လုပ္​ပါ​ေစ ခိုင္​​ေဇာ္​​ေအာင္​ လည္​းရွိတာဘဲ စိတ္​ခ်ရပါတယ္​"
"​ယံုၾကည္​ေပးလို႔ ​ေက်းဇူးပါ ​ေ​ဖေဖ အဲ့ဒါဆို ​ေဖ​ေဖတို႔ ဦးငယ္​နဲ႔ စကား​ေျပာလိုက္​ဦး မနက္​ျဖန္​မနက္​​ေစာ​ေစာ မႏၱ​ေလး ျပန္​​ေတာ့မယ္​"
သူ ​ေ​ဖ​ေဖ နဲ႔ ​ေမ​ေမအား ဖက္​ရင္​း ​ေျပာလိုက္​သည္​
"​ေအးပါ ​ေ​ဖေဖ အားခ်င္​းစီစဥ္​​ေပးမယ္​ ၿမန္​ျမန္​သြားၿပီး ျမန္​​ျပန္​လာခဲ့"
"ဟုတ္​ကဲ့ပါ ​ေဖ​ေဖ ဒီမွာ တကၠသိုလ္​တတ္​ဖို႔​ေလွ်ာက္​ထားတဲ့ကိစၥ​ေတ​ြ ​ေ​ဖ​ေဖ စီစဥ္​​ေပးပါဦး"
သူတို႔မိသားစု ​ေ႐ွ႕ဆက္​မယ္​့ ကိစၥ​ေတြကို ​တိုင္​ပင္​ၾကသည္​
"​ေမႊး"
ဧည့္​ခန္​းထဲမွာ tvၾကည့​္​​ေန​ေသာ ​ေမႊးကို philip အိမ္​တံခါးဝက​ေန လွမ္​း​ေခၚလိုက္​သည္​
"Phiilp"
​မ​ေမွ်ာ္​လင္​့ဘဲ ႐ုတ္​တရက္​​ေတြ႔လိုက္​ရ​ေသာ​ေၾကာင့္ ​ေမႊး အံအားသင္​့စြာျဖင့္ philip နာမည္​အား ​ေခၚရင္​း အိ္​မ္​အျပင္​ထြက္​ခဲ့သည္​
"​ေမႊး ငါဘာ​ေတြ လုပ္​မိ​ေနလဲမသိဘူးဟာ"
သူမကို ​ေသြး႐ူး​ေသြးတန္​း ​ေတြ႔​ေတြ႔ခ်င္​း ​ေျပာခ်လိုက္​​ေသာ philip စကားမ်ား​ေၾကာင္​့ ​ေမႊး သက္​ျပင္​းခ်မိသည္​
"John နဲ႔ ရန္​ျဖစ္​တဲ့ကိစၥလား"
"နင္​ သိၿပီးၿပီလား john ​ေျပာျပတာလား"
"မနက္​က john နင္​့အိ္​မ္​က ဒဏ္​ရာ​ေတြနဲ႔ ထြက္​သြားကတည္​းက ဆုအိမ္​့ကို ဖုန္​းဆက္​ၿပီး နင္​့အိမ္​လႊတ္​တယ္​ ၿပီး​ေတာ့ ငါ သူ႔ဆီလိုက္​သြားတယ္​ သူ႔ကို ဘယ္​​ေနရာမွာ​ေတြ႔လဲ သိလား"
"ဘယ္​​ေနရာမွာလဲ"
"ငါတို႔ ​ကစား​ေနၾက ​ေဘာလံုးကြင္​း​ေဘးမွာ "
​ေမႊးစကားအဆံုးမွာ philip ​ေခါင္​းငံု႔သြားသည္​
"သူက ဆု အ​ေပၚမွာ မ႐ိုးသားစိတ္​ထားတာကိုးဟ"
"ထားတာမဟုတ္​ဘူး philip ထားခဲ့တာ သူဆုအိမ္​့နဲ့ ခု​ေနာက္​ပို္​င္​း ကင္​းကင္​းရွင္​းရွင္​း ​ေနတာ သတိမထားမိဘူးလား"
"ထားတာမဟုတ္​ပါဘူး ထားခဲ့တာ လူတ​ေယာက္​က လူတ​ေယာက္​ကို ခ်စ္​မိသြားတယ္​ အဲ့ဒီလူပိုင္​႐ွင္​႐ွိမွန္​းသိတဲ့အခ်ိန္​မွာ ​ေနာက္​ဆုတ္​ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္​ အဲ့ဒါဘာမ်ား ျပႆနာ႐ွိ​​ေနလု့ိလဲ philip နင္​​ေသခ်ာစဥ္​းစားၾကည္​့ နင္​တို႔ဖြင့္​ဟၿပီးတဲ့​ေနာက္​မွာ​ေရာ ဆုအိမ္​့ကို john အတင္​းတြယ္​ကပ္​​ေနတာ ႐ွိလား"
Philip က​ေတာ့ ဘာမွျပန္​မ​ေျပာဘဲ ​ေမႊး စကားကိုသာ ​ေခါင္​းငံု႔ရင္​း နား​ေထာင္​​ေနလိုက္​သည္​
"ကဲပါ နင္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​သ​ေဘာတူ ဆံုးျဖတ္​ၿပီးၿပီဆို​ေတာ့ john ထြက္​သြားၿပီး ျပန္​လာတဲ့အခ်ိန္​က်ရင္​သာ အရင္​လိုဘဲ ခင္​ခင္​မင္​မင္​ ျပန္​​ေနၾကဖို႔ ​ငါ ​ေတာင္​းဆိုပါတယ္​ဟာ"
"ဘာ"
"John က ဘယ္​ကို ထြက္​သြားမွာလဲ ဘာလို႔လဲ မ​ေန႔ညက​ေတာင္​ ငါနဲ႔ စကား​ေျပာ​ေန​ေသးတာ အဲ့ဒီတုန္​းက​ေတာင္​ သူ ငါ့ကို ဘာမွ မ​ေျပာဘူး
ျခံတံခါးတြန္​းဖြင့္ရ​င္​း ​ေမးလိုက္​​ေသာ မင္​းမင္​းဆီ philip ​ေရာ ​ေမႊးပါ အ​ၾ့ကည္​့​ေရာက္​သြားသည္​
"​မ​ေန႔ညက မင္​းတို႔စကား​ေျပာတာ ငါၾကားတယ္​ ဆု ကို ကားတင္​​ေျပးဖို႔ အၾကံ​ေပး​​ေနတာကို ငါၾကားခဲ့တာ မင္​းမင္​း"
Philip စကားအဆံုးမွာ မင္​းမင္​း မ်က္​​ေမွာင္​ၾကဳတ္​ လို္က္​သည္​
"အဲ့ဒါက မ​ေန႔ညကမွ ငါ နဲ႔သူ အဲ့ဒီအ​ေၾကာင္​း​ေျပာရင္​း သူ႔ကို ငါစလိုက္​တာ မင္​းစဥ္​းစား​ေလ သူက​ေရာ အဲ့ဒီလို စည္​းလြတ္​၀ါးလြတ္​ အလုပ္​လုပ္​မယ္​့သူလား ငယ္​ငယ္​ကတည္းက ​ေပါင္​းလာတာပါ philip ဘယ္​သူက ဘယ္​လိုဆိုတာ သိၿပီးသားလူ​ေတြပါကြာ"
"သိတယ္​ မင္​းမင္​း ဒါ​ေပမယ္​့ ဆု နဲ႔ ပက္​သက္​ၿပီး ဘာမ် အတိမ္​းအ​ေစာင္​းမခံႏို္​င္​ဘူး မင္​းမင္​း"
"​ေတာ္​ၾကပါ​ေတာ့ဟာ ငါ သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြ ရန္​ျဖစ္​တာကို ထပ္​မျမင္​ခ်င္​​ေတာ့ဘူးဟာ ၿပီး​ေတာ့ philip နဲ႔ john သ​ေဘာတူညီမႈ ယူၿပီးသြားၿပီ မင္​းမင္​းရဲ႕ သူတို႔ဆံုးျဖတ္​ခ်က္​ကို ​ေလးစား​ေပးလိုက္​ပါဟာ"
​ေမႊး စကား​ေၾကာင္​့ philip ​ေရာ မ​င္​းမင္​းပါ ၿငိ္မ္​သြားသည္​
"ငါ မင္​းတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ကို တခု​ေတာ့ ​ေတာင္​းဆိုပါရ​ေစ ဒီကိစၥ​ေတြ အားလံုးကို ဆုကို ဖံုးကြယ္​ထား​ေပးပါ ႏို႔မို႔ဆိုရင္​ သူ႔တဘဝလံုး ခိုးလို ့ခုလု ခံစား​ေနရမဆိုးလုိ႔ပါ"
မင္​းမင္​း​ေရာ ​ေမႊးပါ ၿပိဳင္​တူ​ေခါင္​းညိတ္​ျပလိုက္​သည္​ဘာဘဲျဖစ္​ျဖစ္​ ဒီကိစၥ​ေတြက ​ဆုအိမ္​့မသိတာ အ​ေကာင္​းဆံုးလို႔ဘဲ သူတို႔ ခံယူထားၾကသည္​
"​ေအးပါ အဲ့ဒါဆို ငါျပန္​​ေတာ့မယ္​ john ျပန္​လာတဲ့​ေန႔က်မွ ငါတို႔သူငယ္​ခ်င္​း​တ​ေတြ ျပန္​ဆံုၾကတာ​ေပါ့"
​ေျပာ​​ေျပာဆိုဆိုနဲ႔ လွည့္​ထြက္​သြား​ေသာ မ​င္​းမင္​းရဲ႕​ေက်ာျပင္​ကုိ philip နဲ႔ ​ေမႊး အံအားသင္​့စြာၾကည္​့ရင္​း က်န္​ခဲ့သည္​
သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​လံုး အခ်ိန္​အ​ေတာ္​ၾကာတဲ့အထိ ဘာစကားမွမ​ေျပာႏိုင္​ဘဲ ​ေၾကာင္​ၿပီး ရပ္​​ေနမိသည္​
"​ေမႊး ငါလုပ္​ခဲ့တဲ့ ကိစၥ​ေတြ မွား​ေနၿပီလို႔ ငါစဥ္းစားမိ​ေပမယ္​့ ငါ့အတၱက​ေတာ့ ငါ့ကို မွန္​တယ္​လု့ိ ​ေျပာ​ေနတုန္​းဘဲ ငါျပန္​မယ္​ ​ေမႊး ျပန္​ဆံုမယ္​့ တ​ေန႔က်ရင္​​ေတာ့ ငါ နင္​တို႔သံုး​ေယာက္​လံုးကို ​ေတ​ာင္​းပန္​ပါ့မယ္​"
သက္​ျပင္​းခ်ရင္​း ​ေလး​ေလးပင္​ပင္​ ​ေျပာလိုက္​​ေသာ philip ရဲ႕စကားမ်ားက ​ေမႊး ကို ငိုင္​က်သြား​ေစသည္​
Philip ရဲ႕​ေျခသံကို မၾကားရ​ေတာ့တဲ့အခ်ိန္​ထိ ​ေမႊး ​ေခါင္​းမ​ေမာ့မိပါ ရင္​ဘတ္​ထဲက လိႈက္​တက္​လာ​ေသာ နာက်င္​မႈမ်ားနဲ႔အတူ မ်က္​ဝန္​းမွ မ်က္​ရည္​ တို႔က အတားအဆီးမဲ့စြာ တ​ေပါက္​​ေပါက္​ စီးက်​ေနသည္​ ဘယ္​လိုမ်ိဴး အ​ေျခအ​ေန​ေတြကမ်ား ငါတို႔သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြကို ဒီအ​ေျခအ​ေန​ေရာက္​​ေအာင္​ တြန္​းပို႔ခဲ့တာလဲဟာ ခုခ်ိန္​မွာ ငါ့ရဲ႕အႀကီးမားဆံုး ​ေမွ်ာ္​လင့္​ခ်က္​က ငါတို႔ငါး​ေယာက္​ ျပန္​ဆံု​ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္​မွာ အရင္​လို ခ်စ္​ခ်စ္​ခင္​ခင္​ စည္​းစည္​းလံုးလံုးနဲ႔ ျပန္​​ေတြ႔ၾကဖို႔ဘဲ ​ေမွ်ာ္​လည္​း​ေမ်ွာ္​လင္​့မိပါတယ္​ ဆုလည္​းဆု​ေတာင္​း​ေနမွာပါ