1 Hafta SonraAras-
" Baba , lütfen onu bul. Ne gerekiyorsa yap lütfen. Onsuz yapamıyorum. "
Babamın ayaklarına kapanmış yalvarıyordum. Tek yapabileceğim buydu. Ama babam yardım etmeyecekti. Gözyaşlarımı silip ayağa kalktım. Odama girdiğimde Ceyda yatakta oturuyordu.
" Seninle uğraşacak halim yok, lütfen yalnız bırak beni. " Gözlerindeki acımayı görebiliyordum. O bile bana acıyordu.
Elimden tutup beni yatağa oturttu. " Onu çok sevdiğini biliyorum. Ona kavuşmana yardım edeceğim. Ama sakince beni dinlemelisin."
Kafa salladım. " Aras, nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Sanırım önce tanışmamız gerekiyor. Ben Defne. Evet, Ekin'in kardeşiyim. Ekin ölmedi, yaşıyor. Biliyorum sinirleneceksin hatta oyun oynadım diye beni öldüreceksin belki de. Ama sen ablamı öldürtmeye çalıştın Aras, bizim dokunmaya kıyamadığımız o güzeller güzeli kızı.. Çisem şuan Ekin'in yanında. Ona zarar vermez merak etme, sadece seninle yüzleşmek istiyor."
Duyduklarım karşısında ne yapacağımı şaşırmıştım. Düşündüğüm tek şey Çisem'i bir an önce görmekti. " Beni onun yanına götür."
***
Ekin:
Çisem hiç ses çıkarmadan karşımda oturuyordu. Günlerdir hiç konuşmamıştı. " Yemek yemelisin. Aras seni almaya gelecek, muhtemelen yoldadır. Sana zarar vermeyeceğim sadece nasıl bir insanla beraber olduğunu gör istiyorum."
Bana döndü. Gözlerinde nefretle karışık öfke vardı. " Seni öldü sanıyor. Niye döndün ki tekrar? Onu benden almak için mi? " Bu sözlerine kahkaha attım. Beni öldürmek isteyen adamı neden isteyeyim ki. O sırada kapı çaldı. Sanırım gelmişlerdi. Bora gidip kapıyı açtı. Aras içeri girdiğinde koşarak Çisem'e sarılmıştı.
Onu tekrar görmek beni ürkütmüştü. Sanki beni tekrar öldürecekmiş gibi korkuyordum. Bakışları bana döndü. Donakalmıştı.
" S-sen y-yaşıyorsun? Ama nasıl?"
Ayağa kalktım. Bakışları karnımdaydı.
" Sen ölüm emrimi verdikten sonra kaçmaya çalıştım, kaçarken de merdivenlerden yuvarlandım. Öldüm diye beni uçurumdan attılar, ama ölmedim. " Bana yaklaştı. Sıkıca sarıldı.
" Seni ben öldürtmedim. Sana nasıl kıyabilirdim ki söylesene? O gün sinirim geçince eve döndüm ama yoktun. Babam senin intihar ettiğini söyledi.. "
Şimdi her şey rayına oturuyordu. Beni öldürmek isteyen babasıydı.
Aras:
Ekin yaşıyordu, ölmemişti. Onu tekrar görmek çok güzeldi. Bakışlarım karnında takılı kalmıştı, hamileydi.
" Y-yoksa.. Benim çocuğum mu? " Sorduğum soruya içimden küfrettim. Dört yıldır görmüyordum onu. Benim çocuğumu taşısa çoktan doğum yapmış olurdu. Benden uzaklaştı ve Çisem'in yanındaki adamı gösterdi parmağıyla.
" Sevdiğim adam , Bora. Beni o kurtardı, yaralarımı o sardı. Bizim çocuğumuz olacak. Beni öldürmek isteyen adamın çocuğunu neden taşıyayım ki? "
Koltuğa oturdum. " Babam senin intihar ettiğini söyledi. Ben seni.."
Aklıma babamın Çisem için söylediği şeyler geldi birden. Onu ortadan kaldırmamız gerektiğini söylemişti. Yıllar önce Ekin'i ortadan kaldırdığı gibi.. " Babam yapmış olamaz, babam yapmış olamaz."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEN BENİMSİN
Genç Kurgu" Sen benimsin " dedi mavi gözlerini gözlerime dikerek. " Ne olursun bırak artık gideyim. Daha ne kadar yanında tutacaksın beni? " Saçlarımdaki eli yavaşça boğazıma gitti. Tek eliyle boğazımı sıkarken diğer eliyle duvara yumruk atmıştı...