Korkuyla Aras'a bakıyordum. Yanında babası ve Defne vardı. Gülümseyerek babasına baktı. Babası kafasını salladığında Defne'nin elini tutup yanıma getirdi.
" Sevgilim, bebeğimize merhaba demek ister misin? "
Defne sinsice sırıtarak yanıma yaklaşıp karnımın üzerine elini koydu. " Oğlum, az kaldı kavuşmamıza."
Aras'a baktım.Gülümseyerek Defne'ye bakıyordu. Kendime gelip Defne'nin elini ittirdim.
" UZAK DUR BENDEN. O BENİM OĞLUM."
Aras'ın ateş saçan gözleri beni buldu. Bana nefretle bakıyordu. " Aras, bir şey de lütfen. O benim oğlum, bizim, ikimizin."
Sadece güldü. Gözyaşlarım yanaklarımdan akarken söylediği şeyle öleceğimi sanmıştım.
" Seni gerçekten sevdiğimi düşündün mü? Bu kadar aptal olamazsın değil mi? Biz bir film ya da kitapta başrol değiliz Çisem. Benim sevdiğim tek kadın var o da Defne. Bu arada bizim oğlumuz ama senin değil. Sen sadece onu dünyaya getireceksin. Onun annesi Defne. "
Başımı ellerimin arasına alıp bağırdım. " HAYIR, BUNU YAPAMAZSIN ARAS! ARAS BUNU YAPAMAZSIN!!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEN BENİMSİN
Fiksi Remaja" Sen benimsin " dedi mavi gözlerini gözlerime dikerek. " Ne olursun bırak artık gideyim. Daha ne kadar yanında tutacaksın beni? " Saçlarımdaki eli yavaşça boğazıma gitti. Tek eliyle boğazımı sıkarken diğer eliyle duvara yumruk atmıştı...
