SEN BENİMSİN

29-

Aras-

Zafer denen piç annemin yaşadığını öğrenmiş ve onu öldürmeye çalışıyordu. Babam doğru söylemişti. Yıllardır ondan saklanıyordu annem. O piçin de sırası gelecekti.

" Anne, biliyor musun ben evlendim." Annem gözyaşları yanaklarından akarken kafa salladı.

" Gördüm oğlum. Seni çok seviyor karın. Eminim gerçeği öğrendikten sonra seni affedecektir."

**

6 ay boyunca annemin yanındaydım. Bu arada tuttuğum adamlar da Zafer'in işini bitirmişlerdi. Artık annemi ortaya çıkarabilirdim. Döndüğümde ev bomboştu. Bunu sevmemiştim. Çisem'i bulması için babamın sadık adamı Nihat'ı aradım.

" Bana Çisem'i bul. "

***

Çisem-

Aradan bir kaç gün geçmişti. Mecburen tekrar eve dönmüştük. Evde bizi bekleyen biri vardı. Televizyonda gördüğüm kadındı. Sanırım Aras'ın annesiydi bu kadın. Kucağımdan inen Kuzey kadına doğru yöneldi. Kuzey'e yabancılarla konuşmaması gerektiğini öğrettiğim için son derece temkinli davranıyordu. Bir bana bir de babasına baktı. Benden onay bekliyordu. Yavaşça kadının yanına yaklaşıp elini öptüm. " Hoşgeldiniz efendim. "

Kuzey de benim yaptığımı yaptı. Aras'ın annesi sarışın, mavi gözlü biriydi. Daha dikkatli bakınca Aras'a çok benzediğini görmüştüm. Aras bana olanları anlattığı için daha bir şey sorma gereği duymamıştım.

" Seni fotoğraflarda görmüştüm ama bu kadar güzel olduğunu bilmiyordum. Sen oğluma çok iyi gelmişsin. Teşekkür ederim. "

**

Yemekten sonra Aras, Kuzey'i alıp odasına götürmüştü. Hâlâ konuşmuyordu Kuzey babasıyla. " Annemi üjdün " demişti o tatlı konuşmasıyla. Aras salona iner inmez annesini öpüp elini uzatıp beni oturduğum yerden kaldırdı.

" Karım çok yoruldu. Biraz dinlenmesi gerekiyor. "

Nida hanım gülümseyip kafa salladı.

" Ben de odama çıkayım. Uzun bir gündü çocuklar. "

**

Biz hâlâ tam olarak düzelmemiştik. Yine çekip gidecek diye korkuyordum. Yine giderse ben bu kez düzelemezdim. Sabah uyandığımda Aras uyuyordu. Yataktan çıkıp Kuzey'in odasına girdim. Uyanmış beni bekliyordu.

" Bu oda kütük. Kujey büyük istiyoy! "

Bak sen! Beyefendi odasını beğenmiyor. Aras ile bu konuyu daha konuşmamıştım ama bugün konuşacaktım. Yan oda çocuk odasıydı. Orayı biraz düzeltip Kuzey'e oda yapmak istiyordum. Mila doğduğunda bizim odadaki güvenli bebek odasında kalacaktı biraz büyüyene kadar.

O sırada Aras uyanmış yanımıza gelmişti. " Yarın odan için bir şeyler düşünürüm oğlum. " dedi Aras göz ucuyla bana bakarak. Kuzey hâlâ onunla konuşmuyordu. " Annemi üjdün, pis baba! "

Kuzey'i susturmak için kucağıma aldım. Aras sinirle bağırdı. " Bana bak! Ben senin babanım. Anneni üzdüğüm falan yok. "

Kafasını boynuma gömüp ağlamaya başladı. " Aras lütfen korkuyor, üstüne gitme. "

" İkiniz de kendinize çeki düzen verin. "

**

Kahvaltıya indiğimizde Kuzey hiç ses çıkarmadan yanımda oturuyor sessizce yemeğini yiyordu. Nida Hanım Kuzey'e dönüp gülümsedi.

" Neden sessizsin Kuzey? "

Kuzey dönüp Aras'a baktı. Ardından babaannesine dönüp " Bizi çok üjdü." dedi. Mavi gözleri dolu dolu olmuştu. Aras sinirle sandalyesinden kalkıp mutfaktan çıktı.