KUYMAĞUNA GEVREK BANDIĞUM ( BİTTİ)

25.Bölüm: Bekleyiş ( Yeni Bölüm)

İyi geceler🙂

Keyifli okumalar❤

      ~~~~~~~~~~~

  Gözlerindeki yaşları silmeye mecali kalmamıştı. Balkondaki hasır sandalyede saatlerdir iki büklüm halde yola bakıyordu. Belki gelir diye ama gelmiyordu. Belki de artık hiç gelmeyecekti.

" Canım haydi içeri geç saat çok geç oldu. Hava da soğuyor hasta olacaksın artık. "

" Beni yanlız bırak Hilal. "

Hilal sinirle Meşe'nin dizlerinin önünde diz çöküp elleriyle yüzünü kavradı ve gözlerinin içine baktı.

  " Şimdi bana neler olduğunu teker teker, eksiksiz anlatıyorsun! Duydun mu beni?! "

Meşe kendini geri çekip gözlerini Hilal'den kaçırdı. Anlatamazdı ki ki sevdasını.

Hem sevda denilen şey anlatılamazdı ki sözlerle.

" Bana bak sen gözlerini mi kaçırıyorsun benden?! Meşe sana yemin ederim ki gider abime sorarım herşeyi! Neden böyle olduğunu o anlatır bana!  "

" Sakın! "

Hilal'in gözlerinin içine korkuyla bakan Meşe, onun kafasına koyduğunu yaptığını bildiğinden iki arada bir derede öylece kalakalmıştı. Anlatsa ayrı dert anlatmasa ayrı dertti.

Hilal ahşap masanın üzerine oturacakken masanın üzerinde gördüğü defteri kaşlarını çatarak eline aldı. Meşe'nin ise yüreğinde korkuyla bir kuş çırpınıyordu sanki. Yazdığı şiirlerinde sakladığı sevdasını bilen birisi daha mı olacaktı şimdi?

Defterin açık olan sayfasında yazılı olan şiiri okumaha başlayan Hilal, okuduğu her satırda gözlerini biraz daha belertiyordu. Ağzı ise şaşkınlıktan öylece açık kalmıştı.

Kalemim bir sen olunca yazmıyor,
Zaman bir seni düşününce geçmek bilmiyor sanki.
Duvarlara yazılan ve kimsenin okumadığı  yazılar gibi yüreğim.
Umursanmaz, değersiz, ve yapayalnız.
Bazense üstü karalanan hoyratça.

İlk defa bu denli  korkuyorum,
Seni ne ara sevdiğimi bile bilmeden kaybetmekten.
İlk defa gözlerimden değil de yüreğimden akıyor yaşlar.
Ve onlar da silip geçiyor beni.

Çok acıymış...
Şiirler yazacak kadar sevip de söyleyememek.
Daha hiç dokunmadan teninin sıcaklığına hasret kalmak.
Ve sen belki de yüreğinde başka birine yer açarken öylece uzaktan seyredalmak.

Benim de sevdamdan payıma düşen buymuş diyorum,
Gizliden gizliye ama en güzel haliyle sevmek seni.
Uyurken geceleri uğruna şiirler yazmak.
Hiç okuyamacağını bile bile hem de.
Gözyaşlarımla suluyorum her gece sen kokan dizeleri.
Ve boğazımda düğümleniyor kokunu çektikçe içime.

Seviyorum seni.
Sen hiçbir zaman bilmeyecek olsan,
Beni hiç sevmeyecek olsan bile.
Kalbime söz geçiremeden,
Seviyorum...

" Meş- Meşe bu bu satırlar ne? "

Meşe'nin gözlerinin içine şaşkınlıkla bakan Hilal, aklından geçirdiği ihtimali zor da olsa dile getirmeye başladı. Kendi kurduğu cümlelere kendisi de inanmıyordu ya.

  " Meşe sen ab-abime aşık mısın? "

  Meşe gözlerinden akan yaşları silmeden Hilal'in boynuna sarılıp uzun zaman sonra ilk defa hıçkırarak ağlamaya başladı.