KUYMAĞUNA GEVREK BANDIĞUM ( BİTTİ)

26.Bölüm: Söyleyemedim ( Yeni Bölüm)

Yeni bölüm geldi canlarım, satır arası yorum yapar ve bir yıldızınızı esirgemezseniz çok mutlu olurum😍

Bölümler kısa diyorsunuz ama inanın ben yazmaya bile zor zaman ayırıyorum. Bu konuda anlayışınızı bekliyorum💖💖💖

Bölüm Şarkısı: Eylem Aktaş - Söyleyemedim

Keyifli okumalar😍😘

      ~~~~~~~~~~~~~~~

   Gecenin gündüze küstüğü vakitte bilin ki bir kalp intihar etmiştir sevdiğinin yüreğinde.

Giydiği kırmızı elbisesinin kuşağını bağlayıp, saçına taktığı kırmızı bandanasını düzelten Meşe minik hasırdan çantasına telefonunu ve cüzdanını koyup boynuna astı. Giyeceği hasırdan dolgu topuklu ayakkabısını eline alıp son kez aynada makyajını ve saçını kontrol edip odasından çıktı.

' Güçlü olacaksın Meşe. Her ne olursa olsun, Hüseyin sana daha ne acı yaşatırsa yaşatsın güçlü olacaksın. Allahım sen bana yardım et ne olur. '

Meşe içinden kendisine güçlü olması için telkinler verip dua ederken merdivenlerin sonunda kendisini hayran gözlerle izleyen Hüseyin'in varlığından habersizdi.

Birkaç basamak daha indikten sonra Hüseyin'e çarpan Meşe, dengesini kaybedip tam yere düşecekken Hüseyin onu belinden sıkıca tutup düşmekten kurtardı.

Meşe'nin canı acıyordu. Sabaha kadar ağlamaktan kıpkırmızı olan ve acıyan gözleri yeniden sızlamaya başlamıştı. Oysa fondoten ile o kızarıklıkları kapatmak için ne de çok uğraşmıştı.

" Günaydun. "

Hüseyin'in gözlerinin içine bakmaktan kaçınan Meşe, onun dokunduğu her yerinin yandığını hissetti.

Boğazındaki gıcığı temizleyip son gücüyle kendini Hüseyin'den uzaklaştıran Meşe, yarım bir ağızla günaydın deyip evin dış kapısına doğru yürümeye başladı.

" Bir de hiçbir şey olmamış gibi davranmıyor mu?!  Şeytan diyor git tepesine  bin hesap sor! "

  " Ne dedun duyamadum? "

  " Birşey demedim! "

Hüseyin, Meşe'nin sabah sabah neden böyle aksi davrandığını anlayamamıştı. Oysa bugün ikisi için çok farklı planları vardı.

" Sen bana sabır ver Allahum. " diye söylenerek Meşe'nin arkasından yürüyüp evden çıktı. Ayakkabılarını giyinip kapıyı kitledikten sonra kendisini bekleyen aile üyelerinin yanına gitti. Annesi geç kaldığı için kendisine söylenirken hep birlikte komşuları Kiraz hanımın evine doğru yürümeye başladılar.

Hüseyin'in ise gözünün önünde dün gece Zeliş ile  Sevdaluk tepesinde yaşadıkları anlar geliyordu. Ellerini istemsizce yumruk yapıp sıkarken Meşe'nin yumruk yaptığı ellerine baktığından habersizdi.

~~~~~

" Neden öyle bakıyorsun bana? "

  " Nasıl bakıyor muşum sana? "

   " Düşmanın gibi. "

   Hüseyin ayakta kalacak dermanı kendinde bulamayınca bir kayaya yaslanıp kollarını birbirine doladı. Bakışlarını Zeliş'ten kaçırıyordu.

Ona bakmak istemeyişinin nedenini saniyeler geçtikçe daha iyi anlıyordu ama bunu dillendirmeye cesareti var mıydı?

  Zeliş yalandan akıttığı gözyaşlarını elinin tersiyle silerken birkaç adımda Hüseyin'in dibine kadar geldi ve elleriyle onun yüzünü kavrayıp gözlerinin içine acıyla baktı.