Hayatta herkes bir şeylere tutunmakla yükümlüydü; kimi sevgiye, kimi nefrete, kimi paraya, kimi güce... Tüm seçenekler uzayıp giderdi. Taehyung ise daha ilk seçenekten elenmişti.
yoonmin
namjin
Arkadaşlar merhaba. Öncelikle belki sevinenler olur, belirteyim ki; bölüm değildir. O sebeple herkes okuyabilir.
Kendimi tanıtma, teşekkür faslı da değildir. Öyle şeyleri de sevmem zaten.
Bu bir sitem yazısıdır. Evet doğru okudunuz, sitem.
DOK benim için bitmiş olsa da birçok okuyucu yeni geldiği için, onlar adına yeni başlamış bulunmakta. Hikayeyle ilgili birçok değişik yorum alıyorum ama bunların başını Yoongi'ye hakaretler ve Taehyung'un Jungkook'u hiç hak etmediği çekiyor.
Şimdi diyeceksiniz ki, eee? Onu da açıklıyorum şimdi.
Buradaki karakterler çocukların isimlerini ve karakter yapılarını alsa da hepsi benim kendi karakterimden de bir parça taşıyor. Mesela Yoongi'nin sivri dili. En çok küfürü alan burasıydı. Siz sanıyorsunuz ki herkes sevgisini vıç vıç gösteriyor. Yaş ortalamanız ne bilmiyorum -gerçi tecrübe çokta yaşla alakalı bir durum değil- büyüdükçe çok şey yaşayıp görüyorsunuz ve duygularınız, düşünceleriniz, olaylara tepkileriniz, hatta ve hatta sevginizi gösterme biçiminiz bile değişiyor. Ben hiçbir zaman sevgimi çok belli eden bir insan olamadım. En yakınlarım da buna dahil. Ama sevenler bilir, sevgi yanında korkuyu da getirir. Yoongi'nin Taehyung'a bu kadar sert çıkışı bundandı. Korku, kaybetme korkusu.
Gelelim Taehyung'a. Onu da hep hor gördünüz, kızdınız, sevmiyor dediniz. Arkadaşlar Taehyung hayatı boyunca Jimin hariç kimseden ciddi manada sevgi görmemiş biri. Babası annesinin ölümüyle onu suçlayıp babalık yapmamış ve üstüne gücünü kullanarak kendi kuklası etmiş. Yıllarca istemediği bölümü okuyup, istemediği ortamlarda bulunmuş. Birilerinin sizi istemediğiniz bir şeylere zorlaması cehennemden farksızdır. Özellikle karakter yapınız buna tersse. E dinlemeseymiş o zaman, dediğinizi duyar gibiyim. Ben de size diyorum ki, o işler öyle yürümüyor işte. Bizi buna mecbur kılan şeyler vardır, zorunluluklarımız mesela. Bu yüzden bazı durumlarda, istemesek dahi zorunda kalırız bu istemediğimiz şeyler yapmaya.
Jimin neredeyse Jungkook yüzünden ölüyordu. Taehyung yine de Jungkook'u affetti.
Neden?
Çünkü zaten Jimin çoktan affetmişti. Taehyung'a da eğer mutlu olursa her şeyi affedeceğini söylemişti.
Fakat kaçtı. Taehyung'taki karakterim de bu. İşler karıştığında çözümlemek yerine görmezden gelmeye çalışırım çoğu zaman. Böylesi daha kolay olur çünkü. Ben görmezsem eğer, ortada bir sorun da kalmaz. Ne kadar doğru, ne kadar yanlış, tartışılır. Kendim sahip olduğum hayattan kaçamadığımdan belki fısıldadım Taehyung'a kaç diye. İyi ki de yaptım. Belki yaşarken büyük sıçtı ama kendi tercihlerinin sonucuydu, başkasının değil. Bir başkasının doğrusunu yaşamasındansa kendi yanlışını yaşamasını istedim.
Evlendi, çocuk yaptı diye suçlayanlar oldu onu. Jungkook hastanede karşısına o halde çıkarken, onun öleceğinden korkarak kaçtı. Tüm hayatını ardı yaptı. Sonra tam hayattan kopmak üzereyken, eşiyle tanıştı. Köprünün kenarından tuttu aldı onu. Kırık kalplerini tedavi ettiler birlikte.
Hayatı boyunca sevgiyi gerçek manada tatmamış birini bununla karşılaşınca ne yapacağını bilmediği için suçlayamazsınız arkadaşlar. Bir insanın sevgisini nasıl göstereceğini bilmiyor oluşu, o kişinin sevilmeyi hak etmediği anlamına gelmez. O sebeple yorum yaparken bu kadar acımasız olmayın. Ucu benim karakterime de dokunuyor ve bu beni bir miktar kırıyor.
Bu konuyla ilgili düşünceleriniz, anılarınız, söylemek istedikleriniz varsa buraya bırakabilirsiniz.
Son olarak, alternatif bir final yapmayı düşünmüştüm fakat vazgeçtim. Ben hikayeme böyle bir final yaptım ve memnunum.
Okuduysanız, teşekkürler.
Kötü yorum yok, ağlarım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
