Her Greatest Nightmare

Chapter 31

Miguel Dela Vega

Ilang oras na akong naghihintay sa paggising ng prinsesa pero mukhang wala siyang balak na bumangon mula sa pagkakahimbing...

Paanong ang maamong mukha ng babaeng ito ang bibihag sa puso naming magkapatid, paanong ang anak ni Amanda na kabit noon ng papa ko ang magpapabaliw sa kagaya ko.

She is an angel brought by fate to destroy the shit out of me.

I love her, and I am so sure of my future together with this woman. But here I am, fooled and deprived, for she is too focus on her love for William.

Why would I allow them to be happy if I can cut the strings attached them.

Pinatay ni William ang dapat ay anak namin ng asawa niya...kaya dapat lang na patayin ko rin ang magiging anak niya.

Life isn't always about forgiveness, it won't always have to be fair. Life is a choice , and so, I'll do whatever would be my decision is.

Ni-lock ko na ang pinto ng kuwartong tinutulugan ngayon ni Cristine, para makasigurong hindi talaga siya makakatakas sa puder ko, kahit na sabihing nakaposas pa ang kaliwang kamay nito sa headboard ng kama, mas mabuti na ang maingat.

Kumuha ako ng beer sa refrigerator at nagsalin sa basong nasa mini table sa sala nitong apartment kung nasaan ang telibisiyon. Hindi rin naman ito ganoong kalakihan, may isang kuwarto ito sa itaas at nandito sa baba ang sala at kusina. Hindi rin naman ako nahirapang mag-stay dito dahil sa suntento na binibigay sakin ni mama.

Noong araw na pinakulong ako ni papa,  doon lang din nagsink-in sa kukute ko na wala akong kuwenta sa paningin niya dahil kung meron man kahit katiting , hindi niya matitiis na ipakulong ako.

Wala talaga siyang kuwentang ama. Well,  hintayin niya na lang ang araw kung saan mapapatay ko rin ang paborito niyang anak .

....

Cristine Dela Vega

Napamulagat ako sa lakas at padabog na pagbukas ng pinto,  ramdam ko pa hanggang sa paggising ko ang hilo,  sinubukang alalahanin ang dahilan kung paano ako napunta sa lugar na ngayon ko pa lamang napuntahan.

Pero nang maaninag ko na kung sino ang pumasok sa kuwarto ay naalala ko na ang mga nangyari kanina lang. Pabalik na sana ako sa hospital ngunit may taong nagtakip sa aking bibig at doon ay nawalan na ako ng malay.

Sinubukan kong gumalaw at baka sakaling makagawa ako ng paraan upang matakasan ang lalaking ngayon ay papalapit na sa puwesto ko. Pero, mukhang kahit na ano yatang pagpupumiglas ang gawin ko ngayon at kahit na magsisigaw pa ako , ay wala rin akong magagawa , dahil bukod sa nakaposas ang kabilang kamay ko ay mukhang kaunti lamang ang mga bahay sa paligid at tila tago rin ang lugar.

Inilalayo ko ang aking mukha dahil sa amoy ng alak sa bibig niya, at hindi ko yata maatim na magdikit na namang muli ang mga labi namin ni Migz

" Bakit ka naman lumalayo.... You smell sooo...  Good! 

How was it being fucked by my brother?!..."

Hinawakan nito ang magkabilang pisngi ko ,mahigpit ang ginawa niyang pagkakakapit dito upang paharapin ang mukha ko na kanina ay nakayuko,para sana ilayo sa kanya .

Binitawan niya ang pisngi ko at bigla na lamang akong sinampal.

"Sana ako na lang si William... dahil talaga namang napaka-suwerte niya. 

He easily get what he wants,  without exerting so much effort just to have it.

The "attention" and "love",  he got from you and from my unreasonable father"..

Migz dramatically and emotionally said as if he was really that hurt...

HE is deserving for all of that ... I wanna tell it right into his face but I choose to hold my tongue and keep every words in silence...

Words that I know would make him more mad, but I won't allow that to happen, because if I do... 

I might not save this precious life breathing inside of me, to this monstrous man who's furious to killed us.

"This gun I am holding right now, is the same thing that will kill you,  your child and your husband once he step in, in this house...

Heaven is the most convenient place for William to reunite with my favorite niece.....

And your daughter who passed away, Irish"

walang paliguy-ligoy na itinutok sa'kin ni Migz ang baril na hawak niya, akala ko ay babarilin na niya ako ng tuluyan , hinila niya ang gatilya ng baril pero sa iba't-ibang direksiyon niya ito ipinutok, sa direksiyon kung saan malapit lang din sa akin.

Sa sobrang nakakabinging ingay mula rito ay tinakpan ko ang taenga ko at namamaluktot na isiniksik ang sarili sa gilid dahil sa ginagawang pananakot ni Migz.

"Ganyan, ka rin ba matakot noong sinasaktan ka ng kapatid ko...

Ganyan ka rin ba umiyak noong mga panahong wala kang halaga sa kanya...

Ganyan rin ba yung pangamba mo noong pinalaglag ni William ang anak ko?!!!.... "

  isang putok ng baril ang muli ay umalingawngaw sa kuwarto,  pero ang balang inilabas ng baril ni Migz ay sa akin na mismo tumama , sa kaliwang balikat ko.

Pero makaraan ng putok na iyon ay nakarinig ako ng isang demolisyon na nangagaling sa baba, naririnig ko ang pagtawag sa pangalan ko....and right there

My soul filled with hope.