Aykırı Yaşam

6⛧Bilinmezliğe Atılan Adımlar

Multimedya: NF - Can You Hold Me ft. Britt Nicole

Keyifli okumalar...

⛧

Ağrıların her bir hücremde hareket ettiği bedenim sarsak adımlarla evin içinde gezinirken kulaklarımın işittiği tek şey Girift'in havlamalarıydı.

Kendimi sonunda salonun koltuğuna bıraktığımda ilk hissettiğim şey büyük bir rahatlıktı. Bedenim artık hareket etmememe sevinmiş olacakki acı sinyallerini göndermeyi bıraktı.

Kafamı arkaya atıp gözlerimi kapadım ve bir süre öylece bekledim.

Düşün, düşün, düşün.

Geçmiş hakkında düşünmem gereken çok şey vardı ama neyin gerçek neyin kurgu olduğunu ayırt etmekte güçlük çekiyordum. Ve bu lanet olası! Baş ağrısı bütün dikkatimi dağıtıyordu.

Bedenimin bu kadar güçsüz olması önce kendimle ilgili soruyu çözmemi sağladı. Gözlerimi aralayıp baştan aşağı bedenimi inceledim. Sağ elim ile sol kolumu baştan aşağı yoklayıp elimi kalbime götürdüm ve atışlarını dinledim. Gözlerim etrafta gezinirken ben artık ne olduğumu gayet net kavramıştım. Duyu organlarım keskinliğini kaybetmişti, tenim dış dünyayı eskisi gibi hissetmiyordu ve nefes almak hiç bu kadar acı verici olmamıştı.

Ben bir insan olmuştum.

Gözlerim aralanıp karşımdaki duvara sabitlenirken yanağımdan boynuma doğru süzülen bir ıslaklık hissettim ama elimle onu silmeye kalkışmadım bile.

Ben bir çok şeydim ama insan? Olmam gereken en son varlığım şu an. Bu bedene ve gözlerimi araladığım bu yeni yaşama yabancıydım.

Deli gibi ağlamak, bağırıp çağırmak, bana sunulan  lütfa lanetler savurmak istiyordum. Ama bunu yapacak güçte bile değildim şu an. Göz yaşlarım yanaklarımdan usul usul düşerken bedenim yavaşça sağa doğru kaydı ve koltukta boydan boya uzandım.

Kim bilir o cam fanusun içinde ne kadar süredir uyuyordum; Günler? Aylar? Belki de yıllar?

Gözlerimi kapattım. Evet, şu an da uyumak ve karanlığa gömülmek istiyordum. Deli gibi yorgunluk çekiyordum ve yalnızca bir kaç saat bencilliğe ihtiyacım vardı.

Gözlerim tekrar aralandığında, işte o zaman adımlarım bilinmez yaşama ilk izlerini çizecekti.

Neden uyuduğumu ve  ne beklediğimi bilmiyordum. Ama ne aldığımı gayet iyi biliyorum. Koca bir hiçlik. Beni karşılayan yalnızca kapalı göz kapaklarımın ardındaki siyahtı o kadar.

⛧

Düzensiz, düzensiz, düzensiz.

Yanlış, yanlış, yanlış.

Başarısız, başarısız, başarısız.

Aykırı, aykırı, aykırı.

Göz kapaklarım sessiz çığlıklarla birlikte aralandığında dudaklarım benden habersiz fısıltısını ilan etti.

"Aykırı."

Gözlerimin acısı ve buğusundan yine göz yaşlarımın beni hedef aldığını hissettim.

Birden gelen bu ağırlık duygusu ile birlikte göz yaşlarım yanaklarımdan süzülürken iki büklüm olup sessizce ağladım. Neden ağladığımı bilmiyordum ama bu his bir türlü peşimi bırakmayacaktı.