Her şey değişmişti o gri zamanda...
Aydınlığın ışığı ve karanlığın zifiri karışmış gri bir gece yaratmıştı evrenin sonsuzluklarında.
Zaman geçmiş ile bugüne karışmış tarih yeniden yazılmıştı. Lanetli yaratıklar, yer yüzünden silinmiş yalnız hak eden...
Sana gelen şey herkesle birlikte gelince onu kaybettiğini ve yeniden kavuştuğunu sanırsın. Oysa bilmezsin ki kimse özünü senden çalacak kadar güçlü değildir. O senden gitmiştir ama kim bilir belki gizlenivermiştir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⛧
Bu his, sanki bedeninin ansızın alev alıp kor ateşlerin içinde yanacağını bildiğin an, üzerine dökülen buz gibi bir suyun tenine teması gibiydi.
Rahatlıyorsun, dumandan alamadığın ferah nefesi derince içine çekiyorsun fakat teninde yanıkların izini yine de hissediyorsun.
Alışman biraz zaman alıyor fakat ateşe atılmadan önceki benliğine dönmek seni yine de rahatlatıyor, ölmeyeceğini biliyorsun.
Ben insan olmayı bilmiyordum. Doğduğumdan beri böyleydim, avuçlarımda hep bir gücün varlığını hissederdim. Her şeyi yapabileceğimi bilirdim, kimsenin bana bulaşamayacağını, bana karışacak kadar güçlü olmadıklarını. Bu beni güvende hissettirirdi.
Ama bu yaşamda ben alışık olmadığım bir bedende, özgüvenimi kaybetmiş bir kız olarak gözlerimi açmıştım. Alışık olmadığım bir dünyada sanki yabancı bir bedene hapis olmuştum.
Hoş, her aynaya baktığımda gördüğüm kişi zaten yabancı biriydi ya neyse...
Fakat şimdi işler değişmişti. Elimde kaybettiğim her şey bir kutuda kilit altına alınmış da kilit tam şu anda parçalarına ayrılarak gerçek sahibine dönmüş gibiydi.
Yaşam ise sanki bir kez daha sevincimi kursağımda bırakmak ister gibi yüzümün gülmesine asla izin vermiyordu.
Bulunduğum zemin öyle çok sarsılıyordu ki ne yapacağımı bilemez oldum. İçime aniden dolaşan buz gibi ferahlık bedenimi kaskatı kesmişti. Vücudum bu hisse alışana kadar hareket etmeyi bana adeta yasaklamış gibiydi.
Bulunduğumuz küçük odacığın içinde bir küfür savrulduğunda biran burada yalnız olmadığımı hatırladım.
Buğulanmış gözlerim onu hedefi haline getirirken daha 10 dakika önce karanlıktan göremediğim yüzünü şimdi bütün hatlarıyla görebiliyordum.
Dizleri üzerine eğilmiş eliyle kalbini tutuyor ve hızlı hızlı soluk alıyordu.
Ondan yayılan buram buram ıslak toprak kokusunu ve enerjisini alabiliyordum. Gözleri yumuluydu, nemli tişörtünü yumruğu arasına almış deli gibi sıkıyordu.
