Her şey değişmişti o gri zamanda...
Aydınlığın ışığı ve karanlığın zifiri karışmış gri bir gece yaratmıştı evrenin sonsuzluklarında.
Zaman geçmiş ile bugüne karışmış tarih yeniden yazılmıştı. Lanetli yaratıklar, yer yüzünden silinmiş yalnız hak eden...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⛧
Alaca karanlık kendini yavaş yavaş belli ederken güneş, gökyüzüne bıraktığı kızıl şafak ile dibe çökmek üzereydi.
Bu anı izlerken elimden gelen hiçbir şey yoktu. Eğer benim uyanmam ile birlikte düzende bir değişiklik olmadıysa döngü birkaç saat içerisinde geçen yılın 23 mayıs sabahına geri dönecekti.
Bu saatten sonra ne yapabilirdim ki? İlk uyanışımda farklılıklar tarafından afalladım. Eskiyi özledim, ama kazanamadım. Bana biçilen bu kayıp anıların hüküm sürdüğü hayattı. Yaşamamın cezası bu muydu?
Yaşamak istemem, yaşatmam çok mu bencilceydi kainatta? Uyanmadan önce gördüğüm rüya mı yoksa gerçek mi olduğunu bilemediğim görüntü geldi aklıma.
Sözleri bir kez daha işittin kulaklarımda.
Düzensiz, yanlış, hata, aykırı...
Bir kez daha ölsem ödenir miydi acaba kefaretim?
İsterik bir gülüş koptu dudaklarımdan. Başımı geriye atıp gözlerimi yumdum. Günlerimin yarısı bunları düşünerek geçiyordu. Ne zaman kurtulmayı planlıyordum acaba bu melankoliden?
Saat gece yarısına vurduğunda bana ne olacaktı acaba? Bu yılın uyandığım tarihinde mi uyanacaktım? Daha doğrusu uyanabilecek miydim?
Yıllardır süren bu bozuk düzende geçmişlerde bir yerde bana söylenen unvanı nasıl da hak ettiğimi düşündüm. Zamansız bir vakitte, Aykırı Kraliçe'nin aykırı uyanışı.
Birden kulaklarıma bulunduğum terasın aşağılarından gelen adım sesleri dolmaya başladığında gözlerimi açarak kaşlarımı çattım.
Yerimde hafifçe doğrulduğumda sesleri doğru duyup duymadığımı anlamaya çalıştım. Eskiden olsa şüphe etmezdim fakat duyu organlarım eskisi kadar keskin değildi artık.
Ayağa kalkıp terasın demirliklerine doğru ilerlemeye başladığımda ağaçların arasından gelen çatırtıları daha net duyar olmuştum.
Bana bir fısıltı gibi gelen konuşma sesleri duyduğumda gözlerimi kısıp gelenlerin kim olduğunu anlamaya çalıştım.
"... kes lan kuçu!"
"Acaba sana çok hıyar diye diye beynin sonunda asıl kimliğini kabul etmiş olabilir mi?"
