Her şey değişmişti o gri zamanda...
Aydınlığın ışığı ve karanlığın zifiri karışmış gri bir gece yaratmıştı evrenin sonsuzluklarında.
Zaman geçmiş ile bugüne karışmış tarih yeniden yazılmıştı. Lanetli yaratıklar, yer yüzünden silinmiş yalnız hak eden...
Bizim dünyamızda mantık yersizdir. Doğruluğu ruhunla hissetmem gerekir. Şüphesiz ki seni gerçeğe mantığından çok daha yakın çekecektir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⛦
Birkaç adımda sola dönüp duvarın ardındaki sokağa baktığımda görüş alanımda Laura'nın tanıdık yüzünü göremeyince bıkkınlıkla iç geçirdim. 15 dakika da nereye kaybolmuş olabilirdi ki?
Beni dışarı çıkarmak için o kadar ısrar etmesine karşılık ona sonunda yenilmiştim ve arkamı döndüğüm an kaybolmuştu. Tanrım, neredeydi bu kız? İçten içe başına kötü bir şeyler gelmiş olduğundan korkmaya başlıyordum.
Biraz daha yürüyüp etrafıma bakındığımda artık kayboluşunun ardından ne kadar zaman geçtiğini bilemez oldum. Pekâlâ, artık gerçekten endişelenmeye başlıyordum. Beni ekmiş olamazdı... değil mi?
Birden arkamdan adımın seslenildiğini işittiğimde omzumun üzerinden geriye baktım. Laura, uçları sarı saçları geriye savrulmuş, tabanları yettiği kadar koşarak bana doğru geliyordu.
Kaşlarım çatılırken bedenimi tamamen ona döndürdüm. Şaşkın ifadem Laura'nın arkasından koşan kişiyi görmemle anında değişip beni dehşete düşürmüştü.
James neden Laura'yı kovalıyordu?
Laura, adımı bağıra bağıra bana doğru koşarken James, öfkeden adeta kudurmuş suratıyla Laura'nın peşinden koşturuyordu. Laura'nın dibimde bitmesiyle elimi kavradığı gibi beni de peşinde koşturması kaşla göz arasında olmuştu.
Şaşkınlıkla bir ona bir arkama bakarken koşmaktan başka bir şey yapamıyordum. Biz neden James'den kaçıyorduk?
"Laura!" Diye tısladım bir önüme bir ona bakarken, "Yine ne halt yedin sen!?"
"Gururumu kırıyorsun ama Arya'cığım!" diye çıkıştı hemen.
Beni yolun ortasına sürüklediğinde önümüze aniden çıkan arabayla ikimizin de yerimizde put kesilip bağırması bir olmuştu. Bu fani bedenin içinde öldürecek bu kız beni!
Arabanın şoför kapısı aniden açılıp bir adam dışarı çıktığında Laura, yeniden elimi kavrayıp arabanın çevresinden dolanarak beni de peşine taktı."
Adamın arkamızdan ettiği küfürleri ikimiz de duymazdan geldik. Böyle bir durumda ilk kalışımız değildi bu. Rhizanthella Gardneri'ye gitmeden önce New Jersey'de Laura ile kıyameti koparırdık. Tabii annemlerin akşam eve geldiğimizde yaptığımız her haltı bilmiş bir şekilde salonda durmaları biraz riskli zamanlardı.
