Her şey değişmişti o gri zamanda...
Aydınlığın ışığı ve karanlığın zifiri karışmış gri bir gece yaratmıştı evrenin sonsuzluklarında.
Zaman geçmiş ile bugüne karışmış tarih yeniden yazılmıştı. Lanetli yaratıklar, yer yüzünden silinmiş yalnız hak eden...
NOT: Okuduğunuz bazı sahneler, ilk kitaptaki olan sahnelerle çakışabilir. Okuduğunuzda "ben burayı böyle hatırlamıyorum daha farklıydı" diyebilirsiniz. İlk kitabın hâlâ düzenlenmemiş bölümleri var, o bölümleri değiştireceğim ve bu bölümde anlatıldığı gibi yaşandığını yazacağım.
Lütfen bunu yorumlarda gözüme soka soka belirtmeyin, unutmadım bazı şeylerin farkındayım ki hani "biliyorum ben ne yazdığımı" bilmiyormuşum gibi belirtmenize gerek yok. Sadece "tamam, değişmiş böyle bilelim" deyin geçin olur mu😅😅
Son kez canlarım, keyifli okumalar...
Kalbimi kırmayın bir sürü yorum atın lütfen;*
⛧
Kötülüğün damarlarında aktığı, ruhunu ele geçirdiği bir bedende bencilseniz yaşama karşı kör olmanın vakti gelmiştir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⛧
Güm!
Güm!
Güm!
Yerin sarsıntısı başladığı an, bütün eşyaların işi da kaldığı yerden yere düşüp parçalanarak, bu gürültüye ek ses çıkarmak olmuştu.
Koltukların önüne hepimiz diz çökerken yakın çevrede yüksek bir eşyanın olmaması can güvenliğimiz için iyiydi fakat sarsıntıdan cam kırıkları, parçalanan eşyalar ve Jamie'nin hüzünlü bir bakış atmasına neden olan plazma televizyonun yere düşüp parçalanması da hiç iç açıcı değildi.
Bu seferki deprem, öncekinden çok daha kuvvetliydi ve sürekli durup yeniden başlamıyordu. Hiç durmuyordu!
Gözüm bir hareketliliğe kaydığında yukardaki avizenin şiddetle sallandığını gördüm. Sarsıntıdan dolayı aniden kopup yere düşerken ona en yakın olan Alya'ydı. Tam ağzımı açıp onu uyaracaktım ki Jamie, hızla kolunu yakalayıp onu kendine çekti, diğer elini de havaya kaldırıp üç küre olan avizeyi daha yere değmeden evin farklı bir köşesine fırlattı.
Ani hareketiyle birlikte Jamie geriye düşüp Alya'da onun üzerine düşerken ikisi de birkaç saniye şaşkınca birbirlerine baktı. Yanaklarım kıpkırmızı oldu. Onun da oldu. Ben niye yaşamış gibi hissediyorum ya?
Gözlerimi kırpıştırırken kalp atışlarımın hızlanması da kesinlikle hiç normal değildi.
Jamie, anında doğrulurken bir Alya'ya baktı ardından bakışları hemen bana döndü. Yüzü hemen düşmüştü.
