Αόρατο Πρόσωπο

Ζώντας στην αφάνεια/part 3

Η επόμενη ημέρα στο χωριό, κύλησε όπως ακριβώς το είχε φανταστεί. Όλοι την κοιτούσαν παράξενα και σιγοψιθύριζαν μεταξύ τους για το φρικτό περιστατικό που της συνέβη. Κάποιοι μάλιστα την κοιτούσαν ακόμη και με οίκτο, ενώ κάποιοι άλλοι υποστήριζαν ευθαρσώς πως δεν έπρεπε ποτέ να μείνουν στο συγκεκριμένο σπίτι, του οποίου η αύρα ήταν καταραμένη και το πνεύμα που το κατοικούσε εκδικητικό σε σημείο να θέλει να της κάνει κακό.

΄΄Διάβολος ήταν εν ζωή, το ίδιο παραμένει και μεταθάνατον΄΄ έλεγαν οι ψίθυροι ξανά και ξανά. Ο Πιέρ από την άλλη, είχε επηρεαστεί αρκετά, σε σημείο να θέλει να τα μαζέψει και να φύγει. Ήταν χαμένος, θαρρείς στον δικό του κόσμο και η Ελοντί δεν τον είχε συνηθίσει με αυτήν την καινούργια διάθεση. Είχε χάσει την αλλοτινή του λάμψη και όρεξη, ενώ είχε ξεκινήσει να συμφωνεί με τους υπόλοιπους του χωριού πως κάτι πολύ κακό συνέβαινε. Οι δυο τους έκαναν στάση στον φούρνο για να πάρουν κάτι φαγώσιμο προκειμένου να το έχουν μαζί τους στη δουλειά. Την πόρτα τους άνοιξε η Ναταλί, ενώ ταυτόχρονα ακούστηκε και ο ήχος από ένα μικρό κουδουνάκι που ήταν κρεμασμένο.

«Καλή μου κοπέλα..» της είπε ξέπνοα μόλις την είδε. «Τι κακό σε βρήκε; Τι σου έκανε αυτός ο Σατανάς; Αχ, Θεέ μου πόσα κακά θα βρουν ακόμη τον τόπο μας; Πότε αυτός ο Παράδεισος θα ελευθερωθεί;» ξεκίνησε τον ακατάπαυστο μονόλογο και η Ελοντί ένιωσε μέσα της την ανάγκη να μιλήσει με αλήθειες. Συνοφρυωμένη λοιπόν, πήρε μία βαθιά ανάσα και της είπε :

«Κυρία Ναταλί, με όλο το σεβασμό, αλλά αν υπάρχει κάποια που γνωρίζει τι πραγματικά της συνέβη, μιας που το βίωσε και μάλιστα ολομόναχη» τόνισε την λέξη «αυτή είμαι εγώ. Σας πληροφορώ λοιπόν, πως ο βιαστής μου, όχι απλά δεν ήταν πνεύμα, το αντίθετο θα έλεγα. Ήταν άνθρωπος με σάρκα και οστά που βρομοκοπούσε ιδρώτα. Θα έλεγα πως σώθηκα, χάρη στην παρουσία αυτού που αποκαλείτε Διάβολο. Νομίζω πως ο Φιλίπ, προσπάθησε να με προστατέψει. Τον είδα για δευτερόλεπτα να απεικονίζεται στα στάσιμα νερά μίας μικρής λίμνης που βρίσκεται πίσω ακριβώς από το σπίτι. Ήταν τρομακτικός, απόκοσμος θα έλεγα, ωστόσο αυτός που με κρατούσε ήταν χειρότερος, πολύ χειρότερος. Αντιλαμβάνομαι απόλυτα τον φόβο σας και την πίστη σας στις δεισιδαιμονίες, αλλά νομίζω πως έχετε στρέψει την προσοχή σας στον λάθος ένοχο» τελείωσε αφήνοντας την γυναίκα να την κοιτάζει σοκαρισμένη.

«Ω Θεέ μου, αυτό σημαίνει πως στο χωριό μας εκτός από το εκδικητικό πνεύμα, κυκλοφορεί και κάποιος βιαστής;» έθεσε την ερώτηση περισσότερο στον ίδιο της τον εαυτό.