Αόρατο Πρόσωπο

Η γιορτή της κολοκύθας/part 3

H Ελοντί είχε πάρει πλέον την απόφαση να αλλάξει τη ζωή της. Η πυξίδα της καρδιάς της, που κάποτε ακροβατούσε ανάμεσα σε διαφορετικά μονοπάτια, τώρα έδειχνε εκείνο στο οποίο από καιρό την είχε οδηγήσει πρώτο το ένστικτό της. Βγαίνοντας από το σπίτι, παρατήρησε πως είχαν ξεκινήσει οι ετοιμασίες για την γιορτή της κολοκύθας και ειλικρινά, είχε στο μυαλό της να προμηθευτεί και εκείνη μία από το μικροσκοπικό μανάβικο της γειτονιάς. Τα πάντα γύρω της στολίζονταν με βάση εκείνη, σε διάφορα σχήματα, χρώματα ευφάνταστα, απεικονίζοντας μορφές άλλοτε αστείες, άλλοτε τρομακτικές. Η κοπέλα ωστόσο ένιωθε μία ανάγκη να αναζητήσει αυτήν την παράξενη μορφή, την οποία ήθελε οπωσδήποτε να οδηγήσει στο φως.

Στο διάβα της, αποφάσισε να κάνει μία στάση στην μικρή, γοτθική εκκλησία. Η μορφή και η προσωπικότητα του πατέρα Αυγουστίνου την ηρεμούσε. Έμοιαζε με πατρική φιγούρα που είχε πάντοτε μία συμβουλή για τον καθένα, εφόσον φυσικά του την ζητούσε. Μπήκε μέσα στην εκκλησία αθόρυβα και την υποδέχτηκε η μυρωδιά από λιβάνι. Στο βάθος, αντίκρυσε τον πατέρα Αυγουστίνο να περιποιείται τον ναό. Πλησίασε λίγο ακόμη και ο γέροντας μόλις την είδε, χαμογέλασε πλατιά.

«Καλώς την. Χαίρομαι πάρα πολύ που σε βλέπω Ελοντί. Κάθισε αν έχεις χρόνο, έχω την εντύπωση πως κάτι ήρθες να μου πεις» πρόφερε ο ιερέας και εκείνη απλώς του χαμογέλασε γλυκά.

«Πατερούλη, θυμάμαι πως όταν είχα έρθει ξανά εδώ, μου είπες πως ήμουν η ελπίδα για τον Φιλίπ. Τότε, καθώς μέσα μου ήμουν μπερδεμένη, δεν σκέφτηκα σωστά τα λόγια και την σημασία τους. Δεν θα μπορούσα ποτέ μου να φανταστώ πως..» πήγε να πει, μα εκείνος την διέκοψε.

«Πως η καρδιά σου θα σκιρτούσε για έναν άνθρωπο, τόσο διαφορετικό όσο εκείνος;» την ρώτησε και η κοπέλα έμεινε άφωνη. Ο πατέρας Αυγουστίνος, έμοιαζε να μπορεί εύκολα να διαβάζει την ψυχή και την συνείδηση των ανθρώπων.

«Ακριβώς. Δεν γνωρίζω τι ήταν εκείνο που με τράβηξε στον Φιλίπ. Ίσως η καλή και ραγισμένη του καρδιά, ίσως η ανάγκη μου να του προσφέρω όλα όσα στερήθηκε» πρόφερε η κοπέλα.

«Ή ίσως, ο Φιλίπ ήταν απλώς ο άνθρωπος εκείνος που γέμισε το κενό της καρδιάς σου και εκτίμησε την αξία σου, όπως της πρέπει. Η αγάπη και ειδικά ο έρωτας δεν απορρέουν μονάχα από μία ανάγκη. Πολλές φορές προκύπτουν. Για να σου αφαιρέσω ωστόσο το βάρος που νιώθεις για τον Πιέρ, θα πρέπει να σε συμβουλεύσω να του πεις την αλήθεια επιμένοντας στα θέλω της καρδιάς σου. Μην παίξεις μαζί του, εσύ να είσαι καθαρή, το ίδιο και η συνείδησή σου» της είπε.