Spektrum

#7: Bebe Mavisi

*Bu bölüm nedense bana inanılmaz romantik ve huzur verici geldi. İki kalbin birbirine yavaşça bağlanmasını seviyorum.

Ha bir de, Kerem'in verdiği genel kültür bilgilerinin yanısıra, öylesine geçiyor gibi görünen tüm bilimsel bilgiler kurgu için hayati önem taşımakta.
Tabi, içi boş ve yalnızca şehvet duygusundan bahseden kitapları sevenler için anlamsız gelecektir ama Spektrum okurları kendine bir şey katmayı seven insanlar olacak, eminim. Sizi seviyorum!

Yıldıza basmayı unutmayalımm :') *

SPEKTRUM

7. BÖLÜM: Bebe Mavisi

*İnsanları değil insanlığı seviyorum. Nefretiniz elektriğe dönüştürülebilseydi, bütün dünyayı aydınlatırdı.
-Nikola Tesla*

Adamlardan biri benim arkama geçmiş, tıpkı yaralı yüzlü arkadaşının Kerem'i tuttuğu gibi kollarımı arkamda kelepçelemişti. Ne kadar çırpınsam da mengene gibi duruşu değişmiyordu.

"Tatava yapmayı bırak da Yasin düdüğü hangi cehennemde, söyle!"

Üçüncü adam tükürür gibi konuşuyordu,
yüzünü Kerem'e yaklaştırmıştı. Kerem suratını ekşitti.

"Kelle paça falan mı yedin sen? Ağzın leş gibi kokuyor!"

Çenesine sert bir yumruk indiğinde refleksle çığlık attım, yüzü sağına doğru hafifçe eğilmişti.

"Bir!" diye mırıldandı Kerem.

Canı acıyor gibi görünmüyordu, sakin bir aurası vardı. Neden bu kadar sakindi? Buhar olup uçmak istiyordum ben. Arkamdaki adam kollarımı mümkünmüş gibi biraz daha sıktığında sert parmakları canımı acıtmıştı, dişlerimi sıktım.

"Andaval mısın oğlum? Sırıtmasana! Söyle gidelim."

"Kimden söyleyeyim? Teoman'dan mı Cengiz babadan mı?"

Ve ikinci yumruk. Yine çenesine. Gözlerimi yumdum olduğum yerde sıçrarken.

"İki..."

Kerem hala sakindi, patlak dudağıyla tebessüm ediyordu. Onun metaneti bana da bulaşsa da huysuzca kıpırdanıp duruyordum ama arkamdaki hödükte herhangi bir yaşam belirtisi yoktu.

"Bu çok saçma!" diye elimde olmadan söylendim, "Filmlerden mi fırladınız siz! Klişe kusacağım şimdi... Ah!"

Cümlem ani bir acıyla kesilmişti. Arkamdaki adam saçlarımdan sertçe tutup kafamı geriye çekti, "Kes sesini manyak çaça!"

"Sen bu manitaya mı güveniyorsun balkabağı? O Yasin zırtapozuna söyle, bir daha böyle efendi olmayız."

Çenesinin altından yerleştirilmiş koca bir yumruk daha. Kafası geriye doğru birkaç saniye gitti ve sonra sertçe önüne düştü.

Her şey sesini yitirdi. Her şey kahverenginin tonlarına büründü.
Bronz... Kurşun rengi...